เป็น NC เล็กน้อยมากๆ แบบมากๆ
รอจัดเต็มทีเดียวอีก 2 ตอนเนอะ อันนี้พอน่ารักๆ
[อันนี้เป็นเริ่มพาร์ทใหม่ต่อจากในเว็บนะคะ พอแยกมาแบบนี้แล้วไม่ได้อ่านต่อเนื่องก็กลัวงงค่ะ ตังค์เลยบอกไว้ก่อน]
#ใกล้แค่พันลี้
“เงยหน้าขึ้นอีกหน่อยค่ะ”
“อื้อ...”
คนตัวเล็กที่ใช้แขนทั้งสองข้างโอบรอบลำตัวของเขาไว้เงยหน้าขึ้นอีกหน่อย
พันลี้เคลื่อนมือข้างหนึ่งไปจับประคองที่ท้ายทอยของใกล้ใจไว้
ก่อนจะเอาฝักบัวที่มีน้ำไหลเป็นสายมาจรดลงที่เรือนผมสีน้ำตาล
หลังจากที่พันลี้กับเพื่อนเชียร์บอลกันเสร็จ
ใกล้ใจก็บ่นว่าเหนียวตัวและอยากอาบน้ำใหม่อีกรอบ เขาจึงอ้อนขออาบน้ำกับเจ้าตัวด้วย
เพราะใกล้ใจทนลูกอ้อนของลูกหมาอย่างเขาไม่ได้จึงเอ่ยอนุญาต
พันลี้มองคนตัวเล็กที่เงยหน้ามองด้านบนทั้งที่กอดเขาอยู่
ทันทีที่น้ำอุณหภูมิอุ่นรินรดบนหัวทุย ฟองสีขาวจำนวนมากก็ค่อยๆ สลายหายไป
ทว่ากลิ่นหอมของยาสระผมยังคงติดอยู่ที่เรือนผมสีน้ำตาล
คนตัวสูงกัดริมฝีปากเล็กน้อยขณะมองใบหน้าอ่อนหวาน
แล้วไล่สายตาลงมาถึงปลายจมูกรั้น ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ และลำคอขาวเนียน เป็นในตอนนี้ที่พันลี้คิดอยากเก็บค่าสระผมสักหน่อย…
พันลี้โน้มหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก
กลีบปากหยักประทับลงบนซอกคอขาวแผ่วเบา ก่อนจะผละจูบออกจากบริเวณนั้นแล้วเลื่อนมากดจูบที่ริมฝีปากบาง...
จุ๊บ...
“ลูกหมา~…ห้ามๆ นะ”
ลูกหมาที่โดนเจ้าของสั่งห้ามอมยิ้มก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนปลายจมูกของคนตัวเล็กที่ยังเงยหน้ามองด้านบนอยู่
เพราะเขายังล้างฟองสบู่ออกให้ไม่หมด พันลี้ใช้มือลูบที่ท้ายทอยอีกฝ่ายเบาๆ
แล้วประทับจูบที่ริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง...
จุ๊บ...
ใกล้ใจอมยิ้ม ก่อนเอ่ย “ลูกหมาไม่ฟังใกล้เลยใช่ไหม?”
จุ๊บ...
ถ้าเขาฟังก็คงไม่ได้จุ๊บปากใกล้ใจอีกครั้ง
จุ๊บ...
อีกครั้ง...
จุ๊บ...
และอีกครั้งจนคนโดนจุ๊บหลุดยิ้มออกมา...
พันลี้เผยรอยยิ้มสดใสพลางกดจูบย้ำๆ
ที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ เสียงดัง ‘จุ๊บ’ ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ
ทำให้เราสองคนหลุดหัวเราะออกมา
“อย่าเพิ่งเงยหน้าค่ะคุณใกล้
ลี้ยังล้างให้ไม่หมดเลย”
“ถ้าใกล้ไม่รีบเงยหน้าก็จะโดนพันลี้แกล้งอยู่แบบนี้”
“ลี้ไม่แกล้งแล้วค่ะ...แต่คุณใกล้ต้องอยู่นิ่งๆ
ก่อน”
“ก็ได้...”
พันลี้เลิกแกล้งคนตัวเล็กแล้วเคลื่อนมือที่จับประคองท้ายทอยขึ้นมาลูบที่เรือนผมนุ่มลื่นเบาๆ
ก่อนจะโน้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากบางเพื่อส่งสัญญาณบอกว่า...
“เสร็จแล้วค่ะ”
“โอเค~” ใกล้ใจตอบรับแล้วผละกอดออกจากเขา
“...”
“ขอบคุณนะลูกหมา”
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหมคะ?”
“ไม่ได้...เพราะลูกหมาเรียกเก็บค่าสระผมเป็นจุ๊บไปแล้ว”
พันลี้อมยิ้ม ก่อนเอ่ย “เมื่อกี้ลี้น่าจะจุ๊บให้เยอะกว่านี้หน่อย...”
“พอเลยลูกหมา”
“พอก็ได้ค่ะ...” พันลี้พูดพลางยกฝักบัวขึ้นเหนือไหล่ของใกล้ใจเล็กน้อย
ก่อนจะเคลื่อนมืออีกข้างมาลูบไล้ผิวเนียนเพื่อทำความสะอาดตัวให้อีกฝ่าย “มาค่ะ...เดี๋ยวลี้ล้างตัวให้นะ”
เป็นในตอนนี้ที่ใกล้พยักหน้าตอบรับคนตัวสูง
เขาเริ่มก้าวถอยหลังเมื่อร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าเริ่มขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น
เมื่อใกล้ละสายตาจากแผ่นอกแกร่งแล้วเลื่อนสายตาขึ้นมองดวงตาเรียวยาว เขาก็เห็นบางแววตาของพันลี้ เป็นแววตาที่ทำให้ใกล้รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว...
“ลูกหมา...ห้ามนะ”
“คุณใกล้คิดอะไรอยู่คะ?”
“...”
“คิดทะลึ่งอยู่เหรอ?” พันลี้พูดปนหัวเราะ
“ก็ลูกหมา...ทำหน้าทะลึ่งนี่”
ลูกหมาตัวโตหัวเราะร่า ก่อนเอ่ย “ลี้ทำหน้ายังไงคะ?”
“ลูกหมาลองไปส่องกระจกดูเอง...ใกล้ก็อธิบายไม่ถูก”
พันลี้หัวเราะชอบใจ ก่อนเอ่ย “ลี้ไม่ได้คิดทะลึ่งจริงๆ นะ”
“ใกล้ว่า...เรารีบอาบน้ำให้เสร็จกันดีกว่า
ก่อนที่ลูกหมาจะคิดทะลึ่งจริงๆ”
“โอเคค่ะ” พูดปนหัวเราะ ก่อนเอ่ยต่อ “...คุณใกล้หันหลังให้ลี้หน่อยค่ะ
เดี๋ยวลี้ล้างสบู่ที่หลังให้”
ใกล้พยักหน้ารับพลางหมุนตัวหันไปทางผนังกระเบื้องสีขาว
มือเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นทาบที่กระเบื้องเย็นเฉียบ
สายน้ำอุ่นร้อนไหลชโลมไปทั่วทั้งร่างเขา
ก่อนที่มือหนาจะสัมผัสลงบนแผ่นหลังอย่างแผ่วเบา แล้วเริ่มลูบไล้ไปทั่วผิวกาย
คนตัวสูงเริ่มขยับกายเข้ามาใกล้มากขึ้น ก่อนที่ร่างของเราสองคนจะแนบชิดราวกับเป็นคนคนเดียวกัน
ใกล้หลุบตามองฝักบัวที่ร่วงหล่นลงพื้น น้ำอุณหภูมิอุ่นไหลมาสัมผัสที่ปลายเท้าของเขา
พันลี้สวมกอดเขาจากด้านหลัง ท่อนแขนหนาทั้งสองโอบรัดช่วงเอวของเขาไว้แน่น
ก่อนที่กลีบปากร้อนจะสัมผัสลงบนหัวไหล่แผ่วเบา
ใกล้เอี้ยวคอมองเจ้าของเสียงลมหายใจที่ดังคลออยู่ข้างหู
เป็นในตอนนี้ที่ใกล้เห็นแววตาของนักล่าอีกครั้ง
เรือนผมสีบลอนด์ทองที่เปียกหมาดหล่นลงมาปรกหน้าพันลี้เพียงเล็กน้อย ใกล้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากในตอนที่ถูกฟันคมขบเม้มที่หัวไหล่เบาๆ
“ตื่นเต้นอีกแล้วเหรอคะ?”
“...”
มือหนาข้างหนึ่งเคลื่อนขึ้นมาวางทาบที่หน้าอกของเขา
“หัวใจเต้นแรงเลย...”
“ละ
ลูกหมา...พรุ่งนี้ใกล้มีเรียนเช้า”
“...”
“ไม่ได้นะ...เดี๋ยวใกล้เพลียแล้วตื่นไม่ไหว”
พันลี้หัวเราะในลำคอ ก่อนเอ่ย “คุณใกล้คิดทะลึ่งอีกแล้วเนี่ย”
“ลูกหมา เดี๋ยวจะโดนนะ...”
“...”
“ใกล้รู้หรอกว่าลูกหมากำลังคิดอะไรอยู่?”
ลูกหมาหัวเราะชอบใจ ก่อนเอ่ย “แล้วลูกหมากำลังคิดอะไรอยู่คะ?”
“ลูกหมากำลังคิดจะกินใกล้ไง...”
“มั่ว”
“...”
“ลูกหมาไม่ได้คิดจะกินคุณใกล้ทั้งตัวสักหน่อย”
“...”
“ลูกหมาแค่อยากกินลูกพีชของคุณใกล้...”
ทันทีที่ได้ยินประโยคคำพูดของพันลี้ อุณหภูมิในร่างกายก็พุ่งสูงอย่างรวดเร็ว
ใกล้สูดลมหายใจเข้าลึกจนสุดปอด ก่อนจะเอามือข้างหนึ่งมาวางทาบที่หน้าอกข้างซ้ายเพื่อปลอบประโลมหัวใจที่เต้นรัวเป็นกลอง
และเสียงหัวเราะในลำคออย่างชอบใจของอีกฝ่ายก็ส่งผลให้หัวใจของเขาเต้นแรงมากขึ้นไปอีก
“...”
“ลี้ขอกินลูกพีชหน่อยได้ไหมคะ?”
“...”
“แค่นิดเดียว...สัญญา”
ใกล้เอี้ยวคอมองคนตัวสูงอีกครั้ง
เราสบตากันท่ามกลางอุณหภูมิร้อนชื้น ในแววตาของอีกฝ่ายไม่มีความหื่นกระหายเลยสักนิด
ใกล้เห็นเพียงแค่แววตาอ้อนวอนขอความรักจากเขาเท่านั้น
พันลี้เผยรอยยิ้มบางเบาก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนหัวไหล่ของเขา
พันลี้ทำให้ใกล้เชื่อว่า...ถ้าเขาปฏิเสธคำขอในครั้งนี้
เจ้าตัวก็พร้อมจะหยุดทุกการกระทำอย่างเข้าใจ ถึงแม้ว่าพันลี้จะต้องการเขามากแค่ไหน
คงเป็นเพราะเจ้าตัวไม่เคยคิดเอาเปรียบเขาเลยสักครั้ง ใกล้จึงตัดสินใจเอ่ยออกไป...
“แค่นิดเดียวนะลูกหมา...”
พันลี้อมยิ้ม ก่อนพยักหน้ารับ “โอเคค่ะ”
ใกล้ไม่รู้หรอกว่า ‘กินลูกพีช’ ของพันลี้หมายถึงอะไร
แต่เขาทำเพียงแค่เชื่อใจคนรักเท่านั้น และทันทีที่ใกล้เอ่ยอนุญาต ท่อนแขนหนาที่โอบกอดเขาไว้ก็เริ่มคลายออก
มือหนาทั้งสองข้างเคลื่อนไปจับที่เอวของเขาไว้
ใกล้กัดริมฝีปากเมื่อกลีบปากร้อนสัมผัสที่หลังคอ
เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยขณะที่เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆ ปิดลง
มือเรียวทั้งสองข้างวางทาบที่แผ่นกระเบื้องอีกครั้ง
คนตัวเล็กเผลอแอ่นกายตอนที่ริมฝีปากร้อนลากไล้ไปจนถึงกลางหลัง
ใกล้สัมผัสได้ถึงแรงดูดดึงจากกลีบปากหยัก พันลี้ประทับริมฝีปากลงบนผิวขาวสะอาดแล้วบรรจงจูบฝากรอยสีกลีบกุหลาบไปทั่วแผ่นหลังบาง
ใกล้ขบกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างแรงตอนที่ลิ้นชื้นไล้เลียตามร่องสะโพก
และเขาเผลอกลั้นหายใจเมื่ออีกฝ่ายประทับริมฝีปากลงบนก้นกลม
“อ๊ะ! ลูกหมา...”
แต่เป็นในตอนนี้ที่ใกล้หลุดร้องเสียงหลงเพราะโดนฟันคมฝังลงตรงบริเวณนั้นอย่างแรง
ราวกับอยากกัดให้จมเขี้ยว ทว่าเมื่อเจ้าตัวถอนฟันคมออกก็จรดจูบเพื่อปลอบโยน
“…”
“ใกล้เจ็บ...”
“ขอโทษค่ะ...ลูกหมามันเขี้ยวมากไปหน่อย”
ใกล้ร้องอื้อในลำคอเพื่อประท้วงเพียงเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้ลูกหมาได้เล่นกับลูกพีชของเขาจนหนำใจ
พันลี้ทั้งกัด ทั้งดูดดึงเนื้อเพื่อฝากรอย เขาไม่อยากเชื่อว่าการกระทำเพียงน้อยนิดเช่นนี้จะส่งผลต่อระบบหายใจ
แต่ใกล้ก็ต้องเชื่อเพราะทุกครั้งที่ปลายลิ้นชื้นลากไล้ไปตามร่องสะโพกอย่างแผ่วเบา
สัมผัสนี้จะทำให้เขาหายใจติดขัด
และราวกับพันลี้รู้ว่าอารมณ์ความใคร่ของเขากำลังจะพุ่งสูงอย่างห้ามไม่ได้
เจ้าตัวจึงหยุดทุกการกระทำแล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
เจ้าตัวสวมกอดเขาจากด้านหลังเหมือนเดิม ก่อนจะกดจูบที่หัวไหล่เบาๆ
ใกล้ลอบถอนหายใจพลางคิดขอบคุณอีกฝ่ายที่หยุดทุกอย่างก่อนที่บางอย่างจะตื่นขึ้นมา
คนตัวสูงกระชับกอดให้แน่นขึ้น ก่อนเอ่ยกระซิบ...
“กินแค่นิดเดียว...ตามสัญญาค่ะ”
ใกล้เอี้ยวคอมองเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่น ก่อนเอ่ย “ขอบคุณที่ทำตามสัญญานะลูกหมา...ไม่งั้นใกล้คงแย่แน่ๆ”
พันลี้หัวเราะในลำคอ “ถ้าไม่หยุด...ลี้ก็แย่เหมือนกันค่ะ”
ใกล้หัวเราะเมื่อได้ยินประโยคคำพูดของพันลี้
ก่อนจะหมุนตัวหันไปประจันหน้ากับอีกฝ่าย พันลี้ยังคงกอดเขาไว้อยู่อย่างนั้น
มือเรียวทั้งสองข้างเคลื่อนไปจับประคองใบหน้าหล่อร้ายไว้
“ใกล้จะทำยังไงดีนะ...”
“...”
“ใกล้ไม่เคยใจแข็งกับลูกหมาได้เลย”
พันลี้หัวเราะแล้วโน้มหน้าลงมากดจูบที่ริมฝีปากของเขาหนึ่งที
“ลูกหมาอ้อนเก่งขนาดนี้ คุณใกล้ทนไม่ไหวหรอก”
ใกล้ย่นจมูกใส่ลูกหมาตัวโตที่ทำหน้าตาน่ามันเขี้ยว
ก่อนจะเขย่งปลายเท้าเพื่อเพิ่มความสูงแล้วจุ๊บที่ริมฝีปากได้รูปหนึ่งที “มันเขี้ยว...”
คนตัวสูงที่โดนจุ๊บหัวเราะชอบใจ
พันลี้โน้มหน้าลงมาแล้วเอาหน้าผากวางทาบกับหน้าผากของเขา
ใกล้อมยิ้มพลางสบตากับอีกฝ่าย
ในตอนนี้...
เราสบตากัน
เรากอดกัน
และเรา...
“รักนะคะ”
“รักเหมือนกัน”
...บอกรักกัน
กลับไปต่อที่เด็กดีด้วยค้าบ
