ทุกคนนนน ฟังทางนี้ก่อนนนน
อันนี้เป็น nc แบบ 70% นะคะ
หมายความว่าเขายังไม่ได้อึ๊บกันแบบ 100 %
บอกไว้ก่อน เผื่อมีคนคาดหวังไปถึงขั้นนั้นแล้ว 555
ขั้นนั้นต้องรอกันก่อนเนอะ ให้เจ้าลูกหมาอ้วนพร้อมกว่านี้ก่อน
.
.
.
ที่รักยอมปล่อยมือออกจากมือของเขา
คงเพราะเจ้าตัวไม่มีแรงมากพอจะต่อต้าน
ที่รักถึงได้เลิกดื้อแล้วปล่อยให้เขาเช็ดตัวให้
หมื่นฟ้าใช้มือเพียงข้างเดียวปลดกระดุมเสื้อสีขาวของคุณเขาออกด้วยความรวดเร็ว
ก่อนจะเอาผ้าขนหนูชุบน้ำซับบริเวณคอขาวเป็นที่แรก
“พี่ฟ้า…”
คนตัวเล็กหลับตาลงก่อนเอ่ยเรียกเขาด้วยเสียงแผ่วเบา
หมื่นฟ้ารู้ดีว่าเจ้าตัวไม่ชอบให้ผ้าขนหนูเย็น ๆ ผืนนี้สัมผัสบนผิวสักเท่าไหร่
หมื่นฟ้าเคลื่อนผ้าขนหนูมากดแช่บริเวณซอกคออีกข้าง คนตัวเล็กที่เปลือยท่อนบนในเวลานี้ไม่ทำให้เขาเกิดอารมณ์อื่นใด
นอกจากความรู้สึกเป็นห่วงที่มีมากกว่า
ทว่าเป็นในตอนนี้ที่ที่รักค่อย
ๆ ปรือตาแล้วผงกศีรษะขึ้นมองที่กลางลำตัวของตัวเอง
คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากแน่นแล้วชันขาทั้งสองข้างขึ้นเพื่อกดบีบบางอย่างไว้
หมื่นฟ้าเลื่อนสายตาลงต่ำเพื่อสังเกตบางอย่างที่กำลังดุนดันเนื้อผ้าจนเกิดเป็นเนินนูน
เขาหัวเราะในลำคอพลางมองแววตาที่สับสนของคนตัวเล็ก
ที่รักพยายามจะควบคุมสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นกับร่างกายตัวเองอยู่ แต่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าอารมณ์ความใคร่ที่เกิดขึ้นครั้งแรกควบคุมได้ยากแค่ไหน
หมื่นฟ้าโยนผ้าขนหนูใส่โถแก้วก่อนจะเคลื่อนตัวไปคร่อมทับบนร่างเล็ก
“หนู…” หมื่นฟ้าจ้องลึกเข้าไปในแววตาเป็นกังวล
“…รู้สึกเหรอคะ ?”
“ระ รัก…รักว่าไม่ใช่หรอกครับ”
“ให้พี่ฟ้าช่วยเช็กให้ไหมครับ
?”
ที่รักส่ายหน้าปฏิเสธ
“…”
“หนู…เชื่อใจพี่ฟ้านะครับ”
หมื่นฟ้าไม่ละสายตาออกจากดวงตาเรียวรีเลย
เขาใช้มือข้างที่ว่างอยู่แยกขาเรียวทั้งสองข้างออกแล้วแทรกลำตัวของตัวเองไปแนบชิดกับกึ่งกลางกายของอีกฝ่าย
ก่อนจะเอามือมาสัมผัสที่เนินนูนนั้นเบา ๆ หมื่นฟ้ายกยิ้มมุมปากเมื่อสิ่งที่คิดไว้เป็นจริง
เขาหัวเราะในลำคอเบา ๆ อีกครั้งก่อนจะถอนมือออกแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหูของคนตัวเล็ก
“พี่ฟ้าไม่อยากให้หนูพร้อมตอนป่วยเลย”
“ระ รัก…”
เขาจ้องมองคนใต้ร่างที่กำลังตื่นตกใจกับปฏิกิริยาตอบสนองของร่างกายตัวเอง
ตอนนี้ที่รักอาจจะสับสนและไม่แน่ใจ เพราะเจ้าตัวคงไม่เคยเกิดอารมณ์ความใคร่มาก่อน
“หนูมีอารมณ์กับพี่ฟ้า”
“…”
“…ให้พี่ฟ้าช่วยหนูนะครับ”
“…” ที่รักเอามือทั้งสองข้างไปปิดกุมบริเวณกลางลำตัวของตัวเองไว้แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ
“ที่รักครับ…เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องน่าอายนะครับ”
“…”
“มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน”
“…”
“โดยเฉพาะคู่รักที่อยู่ด้วยกัน”
“พี่ฟ้า…”
ที่รักเรียกพร้อมเอามือทั้งสองข้างมาจับประคองใบหน้าเขาไว้
ก่อนเอ่ย “ตอนนี้รักปวดตึงตรงนั้นไปหมดเลยครับ”
“ให้พี่ฟ้าช่วยหนูนะ”
หมื่นฟ้าย้ำถามประโยคเดิมอีกครั้ง
เป็นในตอนนี้ที่ที่รักเม้มริมฝีปากแน่นแล้วคิดไตร่ตรองอย่างหนัก
เขาไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะเกิดอารมณ์แบบนี้ ซึ่งที่รักไม่เคยเป็นมาก่อน
ที่รักคิดว่าตัวเองโดนกระตุ้นอารมณ์จากปลายนิ้วของหมื่นฟ้าที่ลากไปบนผิวกายเวลาเคลื่อนเปลี่ยนตำแหน่งของผ้าขนหนู
แต่เขารู้ดีว่าหมื่นฟ้าไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดเรื่องแบบนี้
สิ่งที่ไม่น่าเชื่อมากขึ้นไปอีกคือการที่เขาดันมีอารมณ์ตอนป่วย
แต่หากคิดดูดี ๆ อีกครั้ง ในเวลานี้เขาอาจจะไม่ค่อยมีสติเพราะพิษไข้ และมีอารมณ์อ่อนไหวมากเป็นพิเศษ
จึงทำให้ร่างกายตอบสนองอย่างรวดเร็ว
ที่รักรู้มาบ้างว่าหากเกิดอารมณ์จะต้องใช้มือช่วยตัวเองเพื่อปลดปล่อยบางอย่างที่กำลังทำให้อึดอัดออกมา
ความรู้ทั้งหมดนี้ที่รักได้รับมาจากเพื่อนตัวดีอย่างพันลี้กับไทป์
เจ้าตัวชอบคุยเรื่องทะลึ่งกันเป็นประจำ
แต่ที่รักไม่เคยคิดว่าการได้ยินเรื่องที่ไม่ชอบผ่านหูเกือบทุกวันจะเป็นประโยชน์
ตอนนี้เขาอยากจะขอบคุณพันลี้กับไทป์ที่ไม่เคยหยุดพูดเรื่องทะลึ่ง
แม้จะโดนจอยด่าเพราะไม่อยากให้เขาได้ยินเรื่องพวกนี้
ที่รักมองคนตัวโตที่กำลังรอคำตอบอยู่
เขาเม้มริมฝีปากแน่นกว่าเดิม เมื่อจินตนาการถึงตอนที่พยายามช่วยตัวเองอยู่
ที่รักเคยได้แต่ฟังวิธีการว่าต้องทำอย่างไร แต่เขาไม่เคยเห็นภาพ ที่รักไม่ใช่พวกสนใจหรือหมกมุ่นในเรื่องพวกนี้จึงไม่เคยดูหนังโป๊เหมือนผู้ชายคนอื่น
ๆ ทั่วไป
ตอนนี้มีหลายความคิดถาโถมเข้ามาในหัวของเขา
ที่รักพยายามอดทนให้ถึงที่สุด
เขาหวังให้เวลาช่วยทำให้กลางลำตัวของเขาที่กำลังดื้อรั้นอยู่สงบลง
แต่พอที่รักเห็นคนบนร่างกัดริมฝีปากอิ่มแล้วจ้องมองกันด้วยสายตาแบบใหม่ ที่รักไม่รู้ว่ามันเรียกว่าสายตาอะไร มันเหมือนสายตาเว้าวอนปนโหยหา
เพราะสายตานั้นของหมื่นฟ้าทำให้ที่รักยิ่งรู้สึกปวดตึงที่กลางลำตัวเข้าไปใหญ่
จนสุดท้ายความอดทนที่มีอยู่จึงขาดผึง ที่รักพยักหน้าตอบรับความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย
ตอนนี้หมื่นฟ้าเป็นคนรักของเขา
ที่รักเชื่อว่าถ้ามีหมื่นฟ้าอยู่ด้วย ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี เขาอายและไม่อยากจะพูดประโยคนี้
แต่ที่รักต้องรวบรวมความกล้าเพื่อพูดออกไป
“พี่ฟ้า…รักยอมแล้ว”
“…”
“พี่ฟ้าจะช่วยรักยังไงครับ
?” ที่รักวาดแขนทั้งสองข้างโอบลำคอหนาไว้แล้วรั้งให้เจ้าตัวโน้มหน้ามาใกล้กัน
ถึงเขาจะยอมให้หมื่นฟ้าช่วย แต่ที่รักคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมมากพอจะทำแบบนั้น “เราจะต้องมีอะไรกันตอนนี้เลยใช่ไหมครับ
?”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอก่อนจะจุ๊บที่ริมฝีปากเขา
“หนูยังไม่พร้อมถึงขั้นนั้นครับ”
“…”
“พี่ฟ้าจะช่วยหนูด้วยมือกับปากก่อน”
ประโยคคำพูดของหมื่นฟ้าทำให้ที่รักรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว คนตัวโตโน้มหน้าเข้ามาใกล้เขามากขึ้นก่อนจะประกบจูบ
หมื่นฟ้าใช้มือข้างหนึ่งจับประคองใบหน้าเขาไว้แล้วเริ่มขยับปากจูบอย่างดูดดื่ม
หมื่นฟ้ามอบจูบร้อนแรงให้เขามากกว่าทุกครั้ง
เจ้าตัวกดริมฝีปากเพิ่มน้ำหนักมากขึ้นเรื่อยๆ จนเขาหายใจไม่ทัน พอที่รักเผยอปากหาอากาศหายใจก็โดนลิ้นชื้นแทรกเข้ามาในโพรงปาก
เจ้าตัวใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดที่ปลายลิ้นของเขาเหมือนครั้งที่แล้ว
ทว่าครั้งนี้หมื่นฟ้ารุกล้ำหนักกว่าเดิม
ที่รักเผลอขยับลิ้นโต้ตอบจึงโดนปากอิ่มดูดดึงลิ้นลื่นของตัวเอง
เป็นในตอนนั้นที่เขารู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัว หมื่นฟ้าผละจูบออกจากริมฝีปากเขาแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากัน
เจ้าตัวยกยิ้มมุมปาก
“หนูไม่ต้องกลัวนะครับ…แค่นอนเฉย ๆ
เดี๋ยวพี่ฟ้าทำให้เอง”
ที่รักกลืนน้ำลายลงคอ
ก่อนเอ่ย “คะ ครับ”
คนตัวโตโน้มหน้าลงมากดจูบที่ริมฝีปากเขาอีกครั้งก่อนเคลื่อนปากอิ่มลงต่ำ
หมื่นฟ้าจรดริมฝีปากลงบนคอของเขา อุณหภูมิในร่างกายของที่รักพุ่งสูงขึ้นอีกเมื่อปากอิ่มเคลื่อนเปลี่ยนตำแหน่ง
ลมหายใจอุ่นร้อนของหมื่นฟ้าที่คลอเคลียอยู่บนผิวกายทำให้ที่รักอยากระเบิดตัวเองทิ้ง
เขาเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเมื่อโดนพรมจูบไปทั่วร่าง ก่อนจะเพิ่มน้ำหนักฝังฟันคมมากขึ้นเพราะโดนลิ้นชื้นแตะบริเวณจุดอ่อนไหว
“พะ พี่ฟ้า…ตรงนั้น”
ที่รักผงกศีรษะมองหมื่นฟ้าที่กำลังใช้ลิ้นไล้เลียยอดอกของเขาอยู่
เจ้าตัวทั้งเลียและดูดดึงสลับกันไปจนเขารู้สึกว่ายอดอกทั้งสองข้างของตัวเองแข็งตึง
ยิ่งหมื่นฟ้าใช้ลิ้นหยอกล้อเล่นกับมันมากเท่าไหร่ จุดเล็ก ๆ นั้นยิ่งตั้งชูชันสู้กับลิ้นเจ้าตัวมากเท่านั้น
ตอนนี้ที่รักคิดว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป เพราะมันตอบสนองหมื่นฟ้าโดยไม่ฟังเสียงร้องห้ามที่อยู่ภายในหัวของเขาเลย
อย่าสู้หมื่นฟ้า…
“หนูสู้พี่ฟ้าเหรอคะ
?” หมื่นฟ้าพูดเสียงแผ่วก่อนจะใช้ฟันคมกัดเม้มที่ยอดอกเบา ๆ
ที่รักเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อห้ามไม่ให้ตัวเองเผลอส่งเสียงร้องออกไป
แค่ร่างกายตอบสนองหมื่นฟ้าแบบนี้ก็น่าอายมากพอแล้ว
คนตัวโตคงเดาออกว่าเขากำลังห้ามตัวเองอยู่ถึงได้แกล้งฝังฟันคมลงบนยอดอกอย่างแรงจนที่รักส่งเสียงร้องออกมา
“อ๊ะ !...พี่ฟ้า
!”
“หึ ๆ…”
หมื่นฟ้าถอนฟันคมออกแล้วจูบปลอบโยนที่ยอดอก
“ขอพี่ฟ้าได้ยินเสียงหนูหน่อย”
“…”
ประโยคคำพูดของหมื่นฟ้าทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
เหมือนว่าหลังจากนี้หมื่นฟ้าจะแกล้งทรมานให้เขาส่งเสียงร้องออกมาเรื่อย ๆ
อย่างที่เจ้าตัวอยากได้ยิน ที่รักกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นเจ้าตัวเคลื่อนตัวลงต่ำ
เขาหายใจหอบถี่เมื่อสบกับดวงตาคู่คม หมื่นฟ้ายิ้มมุมปากก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนท้องน้อยของเขา
ที่รักทิ้งศีรษะลงหนุนหมอนอีกครั้ง หลังจากที่ผงกศีรษะเพื่อมองคนตัวโต เพราะริมฝีปากอิ่มดูดดึงเนื้อบริเวณนั้น
ที่รักถึงได้รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัวจนต้องหดเกร็งหน้าท้องแล้วใช้มือทั้งสองข้างจิกกำผ้าปูที่นอนสีเทาไว้
“อื้อ…พี่ฟ้า”
หมื่นฟ้าตอบรับด้วยเสียงจูบฝากรอยที่บริเวณท้องน้อยของเขา
ก่อนจะผละจูบออกแล้วเอ่ย “พี่ฟ้าขอฝากรอยไว้หน่อยนะครับ”
ตอนนี้อารมณ์ความใคร่ของที่รักพุ่งพล่านจนถึงขีดสุด
เขารู้สึกว่ามีของเหลวปริ่มอยู่บริเวณกลางลำตัวของตัวเอง หมื่นฟ้าหยัดกายลุกขึ้นคุกเข่าก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง
เจ้าตัวใช้เวลาไม่ถึงนาทีในการปลดเปลื้องเสื้อฟ้า ทว่าหมื่นฟ้าไม่ได้ถอดกางเกงออก
เจ้าตัวเอื้อมมือมาปลดกระดุมกางเกงของเขาแล้วถอดออกด้วยความรวดเร็ว
ในตอนนี้ที่ที่รักเหลือแค่กางเกงชั้นในสีขาวเพียงชิ้นเดียวติดอยู่บนร่างกาย
เขาเม้มริมฝีปากปากแน่นขณะมองสิ่งที่คับแน่นอยู่ใต้เนื้อผ้า
ตอนที่หมื่นฟ้าจ้องมองกลางลำตัวของเขาแล้วหัวเราะในลำคอ
ความร้อนที่กระจายอยู่ทั่วร่างรวมตัวกันเป็นก้อนกลมแล้ววิ่งมากระจุกที่แก้มของเขา
ที่รักรีบหุบขาทั้งสองข้างของตัวเองทันที ก่อนจะเอามือไปปิดกุมบริเวณที่พองโต
เขาคิดว่าตัวเองรับมือกับหมื่นฟ้าไม่ไหว ที่รักต้านทานความเร่าร้อนของเจ้าตัวไม่ได้เลย
“ที่รัก…เอามือออกครับ”
“รัก…รักไม่ไหวแล้วพี่ฟ้า”
หมื่นฟ้าใช้มือแยกขาทั้งสองข้างของเขาออกแล้วแทรกลำตัวเข้ามาตรงหว่างขา
เจ้าตัวกดจูบที่ริมฝีปากเขาอย่างอ่อนโยน
ก่อนจะผละออกแล้วใช้มือข้างหนึ่งปัดผมข้างหน้าของเขา
“หนูรู้ใช่ไหมครับว่าถ้าหนูไม่ยอม…พี่ฟ้าจะไม่ทำ”
ที่รักพยักหน้ารับ
เขายังเอามือปิดกุมบริเวณจุดหวงห้ามไว้อยู่ ก่อนตอบรับเสียงอ่อย “ค้าบ…”
“แล้วถ้าหนูไม่เอามือออก
พี่ฟ้าจะช่วยได้ยังไงครับ…”
หมื่นฟ้าโน้มหน้าลงมากดจมูกหอมที่แก้มเขา
ลมหายใจอุ่นร้อนรดลงบนใบหูทำให้ที่รักได้ยินเสียงลมหายใจหนักหน่วงของอีกฝ่าย
ที่รักรู้แล้วว่าไม่ใช่เขาคนเดียวที่ไม่ไหว หมื่นฟ้าอยากจะช่วยเขาจนแทบทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“รักจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ
พี่ฟ้า ?”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอ
ก่อนเอ่ย “หนูจะไม่เป็นอะไรครับ”
“…”
“แต่พี่ฟ้าอาจจะตาย…”
“…”
หมื่นฟ้าใช้ฟันขบเม้มที่ริมฝีปากเขา
ก่อนเอ่ย “ถ้าได้หนูจริง ๆ ตอนนั้นพี่ฟ้าคงคลั่งตาย”
“พี่ฟ้า…”
ที่รักร้องเรียกเพราะประโยคคำพูดของหมื่นฟ้าทำให้หัวใจเต้นเร็วแรงจนแทบหลุดออกมากองตรงหน้า
“พี่ฟ้าไม่คิดว่าหนูจะพร้อมเร็วขนาดนี้…พี่ฟ้าไม่ได้ซื้อเจลติดคอนโดไว้เลย”
“ละ
แล้วถ้าไม่มีเจลจะทำยังไงครับ ?”
“หนูต้องเอามือออกก่อนครับ
เดี๋ยวพี่ฟ้าทำให้ดู”
“…”
“ที่รัก…”
“หนูไว้ใจพี่ฟ้า”
เป็นในตอนนี้ที่ที่รักยอมหมดแล้วทั้งหัวใจ สายตาเว้าวอนของหมื่นฟ้าทำให้เขาอดทนไม่ไหวเหมือนกัน
หมื่นฟ้าทำให้รับรู้ว่าเจ้าตัวต้องการสัมผัสร่างกายเขามากแค่ไหน
ที่รักไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องการสัมผัสจากใคร
ทว่าวันนี้…
เขาต้องการสัมผัสจากหมื่นฟ้า
เราต้องการกันและกัน
ที่รักเอามือทั้งสองข้างที่ปิดกุมบริเวณนั้นออก
หมื่นฟ้าโน้มหน้าลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากเขาก่อนจะเคลื่อนตัวลงต่ำ
เจ้าตัวจับขาทั้งสองข้างของเขาพาดไว้ที่ไหล่ตัวเองแล้วจรดปากอิ่มลงที่เนินนูน
ลมหายใจอุ่นร้อนซึมผ่านเนื้อผ้าสัมผัสที่กลางลำตัวแผ่วเบา ตอนนี้ที่รักไม่รู้แล้วว่าอุณหภูมิในร่างกายที่พุ่งสูงขึ้นเกิดจากพิษไข้หรือสัมผัสของหมื่นฟ้ากันแน่
หมื่นฟ้ากดจูบซ้ำ ๆ
ที่กึ่งกลางกายของเขา ที่รักหดเกร็งหน้าท้องและรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจทุกครั้งที่ปากอิ่มสัมผัสตรงนั้น
คงเพราะหมื่นฟ้ารู้ว่าเขาจะหมดแรง ขาทั้งสองข้างที่พาดอยู่บนไหล่กว้างอาจจะตกลงบนเตียงนุ่ม
เจ้าตัวถึงได้เอามือทั้งสองข้างมาจับประคองช่วงต้นขาของเขาไว้
ที่รักหายใจหอบถี่ก่อนจะผงกศีรษะขึ้นมองคนตัวโตที่กำลังใช้ปลายจมูกคลอเคลียอยู่ที่เนื้อขาด้านในของเขา
ที่รักกัดริมฝีปากแน่นเมื่อหมื่นฟ้าใช้ริมฝีปากดูดดึงเพื่อฝากรอย
เจ้าตัวปรายตามองเขาขณะทำแบบนั้น ก่อนจะฝังฟันคมอย่างแรงคล้ายอยากแกล้งให้ขาดใจ
“อ๊ะ ! พี่ฟ้า…รักเจ็บ”
หมื่นฟ้าถอนฟันคมออกแล้วกดจูบปลอบโยน
ที่รักเชื่อแล้วว่าคนพูดน้อยจะทำเยอะจริง
ๆ คนตัวโตเอาขาทั้งสองข้างของเขาลงแล้วถอดกางเกงชั้นในของเขาออก
ตอนนี้ที่รักรู้สึกใบหน้าร้อนจัดจนแทบจะระเบิดเพราะเห็นกลางลำตัวของตัวเองชูชัน
อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
หมื่นฟ้าจ้องมองสิ่งที่ชูชันแล้วกัดริมฝีปาก
ก่อนเอ่ย “ตัวดื้อ”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้นที่รักก็ยกมือทั้งสองข้างปิดใบหน้าของตัวเองไว้
หมื่นฟ้าจะทำให้เขาอายไปถึงไหนกัน แค่นี้ที่รักก็ระเบิดตัวเองตายซ้ำ ๆ แล้ว
ทว่าอาการอายเริ่มลดน้อยลงในตอนที่หมื่นฟ้าจับขาทั้งสองข้างของเขาพาดที่ไหล่กว้างเหมือนเดิม
ที่รักผงกศีรษะมองคนตัวโตที่กำลังช้อนสายตามองเขาอยู่เช่นกัน อารมณ์ความใคร่ของที่รักพุ่งพล่านมากกว่าเดิมตอนที่มือหนาเคลื่อนมากอบกุมที่กึ่งกลางกายของเขา
ในจังหวะที่หมื่นฟ้าออกแรงบีบบริเวณส่วนโคน ที่รักรู้สึกว่าตัวเองหายใจติดขัด
ท่อนเนื้อของเขาสั่นระริกอยู่ในมือของหมื่นฟ้า
ที่รักกลับมาจับจิกผ้าปูที่นอนอีกครั้งในตอนที่หมื่นฟ้าเอากลางลำตัวของเขาไปแตะที่ปลายลิ้นชื้นของเจ้าตัว
เขารู้สึกว่าของเหลวบางส่วนปริ่มออกมาตอนที่หมื่นฟ้าทำแบบนั้น
“หนู…”
“อ๊ะ !!
พี่ฟ้า
อย่ากด…”
หมื่นฟ้าใช้นิ้วหัวแม่มือกดวนบริเวณส่วนปลาย
ที่รักทิ้งหัวลงบนหมอนแล้วพยายามตั้งสติ ทว่าสัมผัสอุ่นร้อนจากโพรงปากที่เริ่มกลืนกินกึ่งกลางกายของเขาทำให้สติแตกกระเจิง
ที่รักเชิดหน้าหาอากาศหายใจในตอนที่หมื่นฟ้ารูดรั้งริมฝีปากขึ้นและลงช้า ๆ
เขารู้ว่าตัวเองหายใจติดขัดและหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งหมื่นฟ้าเร่งความเร็วมากขึ้น
ที่รักก็ยิ่งเกร็งหน้าท้องจนปวดบิดไปหมด
ที่รักผงกศีรษะมองคนที่กำลังใช้ปากรูดรั้งกลางลำตัวของเขาอยู่
มือเรียวทั้งสองเอื้อมไปจับเรือนผมสีช็อกโกแลตไว้ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มแล้วออกแรงขยุ้มตอนที่รู้สึกเสียวซ่านเพราะปากอิ่มรูดรั้งตั้งแต่โคนจรดปลาย
“อื้อ…พี่ฟ้าครับ”
คนตัวเล็กหลุดร้องครางออกมา
ในตอนนี้ที่รักไม่สามารถกักเก็บเสียงร้องของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว
หลังจากหมื่นฟ้าได้ยินเขาเรียกชื่อเจ้าตัวก็รวบดูดอย่างแรงจนที่รักรู้สึกสั่นสะท้านไปหมด หมื่นฟ้าใช้มือเคล้นคลึงที่ต้นขาของเขาขณะเปลี่ยนจังหวะรูดรั้งให้ช้าลง
ที่รักรู้สึกสมองขาวโพลนและว่างโล่ง
เขากดศีรษะลงบนหมอนอีกครั้งแล้วแอ่นสะโพกรับริมฝีปากอิ่มที่พยายามครอบครองให้ถึงส่วนโคน
ที่รักไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้ตอบสนองหมื่นฟ้าแบบนั้น แต่เขาคิดว่ามันเป็นสัญชาตญาณที่ซ่อนอยู่ในตัวทุกคน
พอเขาแอ่นสะโพกรับกับริมฝีปากอิ่ม
หมื่นฟ้าก็ใช้มือทั้งสองข้างแยกขาเขาให้กว้างมากกว่าเดิม คนตัวโตเปลี่ยนจังหวะขยับปากขึ้นและลงให้เร็วมากขึ้น
ที่รักกลับมาหายใจหอบถี่อีกครั้งก่อนจะรู้สึกว่าบางอย่างใกล้เข้ามาแล้ว
“พะ พี่ฟ้า…อื้อ รักจะ…”
“…”
ที่รักกำลังจะปลดปล่อยบางอย่าง
ขอเพียงแค่หมื่นฟ้าทำแบบนั้นซ้ำ ๆ อีกไม่กี่ครั้ง
ทว่าทุกอย่างหยุดชะงักเพราะหมื่นฟ้าใช้ปากรวบดูดเพียงครั้งเดียวแล้วผละออก
“ฮือ…พี่ฟ้า”
ที่รักร้องครวญอย่างไม่พอใจ
พร้อมบิดกายไปมาเพราะรู้สึกไม่สบายตัว เหมือนมีบางอย่างคั่งค้างอยู่ในตัวของเขา
“เมื่อกี้มันกำลังจะได้แล้ว…รักจะหายอึดอัดแล้ว
พี่ฟ้า”
คนตัวเล็กรู้สึกว่ามีน้ำสีใสไหลออกมาจากหางตา
เขาไม่ได้ร้องไห้เสียใจ แต่มันเป็นน้ำตาที่เกิดจากความรู้สึกที่กำลังจะได้ปลดปล่อยบางอย่าง ที่รักผงกศีรษะมองคนตัวโตที่ช้อนสายตาขึ้นมองเขา
“ยังไม่ได้ครับ…หนูยังเสร็จไม่ได้”
“ฮือออ…ทำไมครับ ?”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอก่อนจะเอาขาทั้งสองข้างของเขาลงจากไหล่กว้างแล้วหยัดกายลุกขึ้นคุกเข่า
เจ้าตัวมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ หมื่นฟ้าใช้มือแยกขาทั้งสองข้างของเขาให้กว้างมากขึ้น
ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือค่อย ๆ นวดเบา ๆ บริเวณช่องทางด้านหลัง
ที่รักรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงยังเสร็จไม่ได้…
“อื้อ…หมื่นฟ้าคนดี”
“ครับผม”
สัมผัสนี้ของหมื่นฟ้าทำให้เขารู้สึกเจ็บ
ทว่ามันมีความรู้สึกดีร่วมอยู่ด้วย เจ้าตัวใช้นิ้วหัวแม่มือนวดซ้ำ ๆ
อยู่แบบนั้นแล้วเพิ่มน้ำหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่รักคิดว่าถ้ากึ่งกลางกายของเขาถูกสัมผัสพร้อมกันคงรู้สึกดีไม่น้อย
เพียงแค่คิดในใจแต่หมื่นฟ้าคนดีของเขาเหมือนรู้ใจ
เจ้าตัวใช้มือข้างที่ว่างอยู่เคลื่อนมาลูบไล้ท่อนเนื้อที่สั่นระริกเบา ๆ
“ตัวดื้อของพี่ฟ้าตัวสั่นเชียว”
“อ๊ะ !!
อย่าทำแบบนั้นครับ
หมื่นฟ้าคนดี”
“ทำไมครับ ?”
ที่รักน้ำตาไหลออกมาตอนที่หมื่นฟ้าทำแบบนั้น
เจ้าตัวใช้นิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างกดที่ส่วนปลายของกลางลำตัวและบริเวณช่องทางด้านหลังอย่างแรง
มันทำให้ที่รักรู้สึกเจ็บแปลบเพียงแค่เสี้ยววินาที แต่สิ่งที่หลงเหลืออยู่คือความรู้สึกร้อนรุ่มและเสียวซ่าน
“…”
“หนูเสียวเหรอคะ
?”
ที่รักเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้ารับ
“…”
หมื่นฟ้าที่คุกเข่าอยู่ยิ้มมุมปากก่อนจะถอนมือทั้งสองข้างออก
เจ้าตัวใช้นิ้วกลางควานเอาของเหลวสีใสออกมาจากปากอิ่มแล้วมาจ่อที่บริเวณช่องทางสีสด
“หนู…”
“อื้อ…คะ ครับ
หมื่นฟ้าคนดี”
“พี่ฟ้ารักที่รัก…”
ที่รักทิ้งศีรษะลงบนหมอนอีกครั้ง
ก่อนเงยหน้าเผยอปากหาอากาศหายใจในตอนที่ก้านนิ้วยาวรุกล้ำเข้ามาในช่องทางด้านหลังของตัวเอง
เขารู้สึกจุกแน่นจนแทบหายใจไม่ออก สัมผัสของหมื่นฟ้าทั้งนุ่มนวลและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน
ที่รักไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงตอบสนองเจ้าตัวโดยไม่คิดปฏิเสธเลยสักนิด
นั่นคงเป็นเพราะ…
ทุกสัมผัสที่มอบให้กัน
เกิดจากความรัก
ที่รักเผลอร้องครางออกมาอีกครั้งตอนที่ก้านนิ้วยาวเริ่มขยับเข้าและออกช้า ๆ “…อื้อ หมื่นฟ้าของที่รัก”
“หมื่นฟ้าของที่รัก…พี่ฟ้าจะเป็นของที่รักคนเดียว”
หมื่นฟ้าเคลื่อนตัวขึ้นมาที่ยอดอกของเขาทั้งที่ยังขยับนิ้วเข้าและออกอยู่
ริมฝีปากอิ่มโลมเลียบนยอดอกเขาได้สักพักก็เลื่อนมากดจูบที่ลำคอ
ก่อนจะประกบจูบที่ริมฝีปากเขา
ที่รักหลับตาแล้ววาดแขนทั้งสองข้างโอบต้นคอหนาไว้แน่น เขาหายใจหอบถี่เมื่อก้านนิ้วยาวเริ่มขยับเร็วขึ้น
“อื้อ…อ๊ะ !!
พี่ฟ้า”
และเขาคิดว่าวิญญาณหลุดออกจากร่างตอนที่โดนก้านนิ้วยาวถอนออกจนสุดความยาวแล้วกระแทกกลับเข้ามาอย่างแรง
คนขี้แกล้งไม่รู้สึกผิดสักนิดที่เห็นเขาสะดุ้งจนสุดตัวแล้วร้องเสียงหลง
หมื่นฟ้าหัวเราะชอบใจก่อนจะกดจูบที่ขมับเขาเพื่อปลอบใจ
“ซ้อมไว้ก่อนเนอะ…ของจริงแรงกว่านี้อีกครับ”
“พี่ฟ้า !...รักจะไม่ไหวแล้วนะ
มันอึดอัดจะไม่ไหวแล้ว”
“…”
หมื่นฟ้าที่ส่งยิ้มในแบบเดิมมาให้
โน้มหน้าลงมากดจูบที่ริมฝีปากเขา
เจ้าตัวไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่ถอนก้านนิ้วออกแล้วกระแทกเข้ามาอย่างแรงอีกครั้ง
“อ๊ะ !!
อ๊ะ…พี่ฟ้า…”
และหมื่นฟ้าทำแบบนั้นซ้ำอีกหลายครั้ง
ที่รักยอมรับว่ามันเจ็บเพียงแค่ครั้งแรกเท่านั้น
หลังจากนั้นสัมผัสนี้ทำให้เขารู้สึกดีจนอธิบายไม่ถูก
ที่รักจ้องมองคนบนร่างที่กำลังขบกรามแน่น หมื่นฟ้าหายใจหนักหน่วงจนเขารู้สึกได้
เจ้าตัวโน้มหน้าลงมาซบที่คอของเขาพร้อมเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
“หนูตัวร้อน…”
หมื่นฟ้าคำรามในลำคอ
ก่อนจะเอ่ยต่อ “หนูรัดพี่ฟ้าแน่นเกินไปแล้วครับ”
“อื้อ…หนู อ๊ะ !!
ขอโทษ”
ที่รักได้ยินเสียงร้องคำรามในลำคอของหมื่นฟ้า
คล้ายเจ้าตัวกำลังกดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของตัวเองอยู่ ในตอนนี้ที่รักรู้สึกสมองขาวโพลนอีกครั้ง
เจ้าตัวถอนนิ้วออกแล้วเคลื่อนตัวไปนั่งพิงกับหัวเตียงก่อนจะจับให้เขานั่งคร่อมทับบนตัก
“พี่ฟ้า…”
“ครับผม”
หมื่นฟ้ากำลังควบคุมลมหายใจของตัวเองอยู่
เขารู้ว่าอารมณ์ของตัวเองพุ่งสูงขึ้นอย่างห้ามไม่ได้
ดวงตาคู่คมไล่สายตามองร่างเปลือยเปล่าที่นั่งคร่อมทับอยู่บนตักตัวเอง
สมองสั่งให้เขาจับที่รักกดลงเตียงอีกครั้งแล้วสอดใส่กึ่งกลางกายที่กำลังแข็งตัวเข้าไปในช่องทางด้านหลัง
ตอนที่หมื่นฟ้าสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแน่นนั้น
ที่รักทั้งตอดทั้งรัดจนเขาแทบทนไม่ไหว
แต่เพราะความรักที่มีอยู่มากล้นจึงทำให้เขาอยากถนอมคนบนตักไว้
หมื่นฟ้าจ้องมองดวงตาเรียวรีที่ตอนนี้มีน้ำสีใสมาเอ่อล้นรอบขอบตา บนแพขนตายาวมีคราบของน้ำตาเปื้อนอยู่
หมื่นฟ้าเลื่อนมือไปสัมผัสที่ข้างแก้มสีแดงระเรื่อก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือไล้ที่ริมฝีปากสีแดงสดเบา
ๆ
“ไม่ใช่หนูเป็นของพี่ฟ้า…แต่พี่ฟ้าเป็นของหนู”
“…”
“คุณแฟนจะทำให้หนูมีความสุขนะคะ”
พูดจบหมื่นฟ้าก็เคลื่อนมือข้างหนึ่งไปบีบเคล้นที่ก้นกลม
ที่รักเม้มริมฝีปากแล้วหลุบตาลงต่ำ เขารู้ดีว่าเจ้าตัวกำลังอายอยู่
หมื่นฟ้าใช้มืออีกข้างกอบกุมกึ่งกลางกายที่มีขนาดเล็กกว่ามือของเขาไว้
เขาโน้มหน้าไปกดจูบที่หน้าผากมนหนึ่งทีก่อนจะเริ่มขยับฝ่ามือ
หมื่นฟ้าขยับมือขึ้นและลงในจังหวะเนินนาบก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กเริ่มหายใจหอบถี่
ที่รักวาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบคอเขาไว้แล้วเชิดหน้าขึ้น
หมื่นฟ้ามองเปลือกตาสีไข่ไก่ที่ปิดสนิทในตอนนี้ ริมฝีปากสีแดงสดเผยอออกเล็กน้อย
เรือนผมสีดำนิลเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ คนตัวเล็กที่เคยมีผิวขาวเนียน
ในตอนนี้ตัวแดงก่ำไปหมด
ที่รักเผลอแอ่นสะโพกสวนรับตอนที่เขาเปลี่ยนจังหวะจากเร็วแรงกลับไปเนิบนาบเหมือนเดิม
เป็นในตอนนี้ที่หมื่นฟ้าต้องข่มใจอย่างหนัก
เพราะคนตัวเล็กปรือตาขึ้นเพื่อสบตากับเขา
เจ้าตัวกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะร้องครางออกมา
“…อื้อ
หมื่นฟ้าของที่รัก”
หมื่นฟ้ายกยิ้มมุมปาก
เขาชอบให้ที่รักเรียกชื่อเขาเต็ม ๆ เพราะคนตัวเล็กทำตัวน่ารัก หมื่นฟ้าจึงมอบจังหวะเร็วแรงอย่างที่เจ้าตัวชอบให้
ที่รักหลับตาลงอีกครั้งแล้วเผลอยิ้มมุมปากออกมาโดยไม่รู้ตัว หมื่นฟ้ารู้ได้ในทันทีว่าเจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้
แต่เป็นเพราะสัมผัสของเขาทำให้ที่รักมีความสุข
“แบบนี้ชอบไหมคะ
?”
“อื้อ หนูชอบ…”
“ให้รางวัลหมื่นฟ้าคนดีหน่อยค่ะ”
ที่รักที่เริ่มหายใจติดขัดเงยหน้าสบตากันก่อนจะจุ๊บริมฝีปากเขาหนึ่งที
เจ้าตัวใช้มือข้างหนึ่งขยุ้มที่ผมของเขาจนรู้สึกเจ็บ หมื่นฟ้าส่งเสียง หึ ๆ
ในลำคอเบาๆ
“หนูขยุ้มผมพี่ฟ้าอีกแล้ว…”
“…”
“เสียวใช่ไหมครับ
?”
ที่รักพยักหน้ารับขณะหายใจหอบถี่เพราะเขาขยับมือเร็วขึ้น
“นะ หนู…เสียว”
“พี่ฟ้าว่าใกล้แล้วครับ”
หมื่นฟ้าสัมผัสได้ถึงกลางลำตัวที่แข็งและตึงมากกว่าเดิมบวกกับลมหายใจที่ขาดช่วงของที่รัก
เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก ก่อนจะเอาหน้าผากของตัวเองวางทาบที่หน้าผากอีกฝ่าย
หมื่นฟ้าหลุบตามองมือของตัวเองที่กอบกุมกลางลำตัวของคนรักไว้แล้วขยับขึ้นลงอย่างเร็ว
เขารู้ว่าที่รักกำลังมองภาพนี้อยู่เหมือนกัน
“พะ พี่ฟ้า…”
“ครับ
พี่ฟ้ารู้แล้วครับ”
มือหนาอีกข้างเผลอบีบที่ก้นกลมอย่างแรงในตอนที่เร่งความเร็ว
จนคนตัวเล็กร้องครางเสียงดังออกมา
ที่รักเว้นช่วงหายใจก่อนจะเกร็งกระตุกร่างแล้วปล่อยน้ำรักออกมาจนเลอะเต็มมือและหน้าท้องของเขา
คนตัวเล็กหายใจหอบเหนื่อย ที่รักซบหน้าลงบนไหล่คล้ายหมดแรง ลมหายใจร้อน ๆ
ของคนป่วยรดอยู่ที่คอของเขา เจ้าตัวกดจูบบริเวณนั้นก่อนเอ่ยเสียงกระเส่า
“รักรักพี่ฟ้า…”
“พี่ฟ้าก็รักที่รักครับ”
“…”
หมื่นฟ้าปล่อยให้คนป่วยได้พักเหนื่อยก่อน
ไม่นานเจ้าตัวก็ผละกอดออกแล้วมองที่มือของเขา ตอนนี้ที่รักคงมีสติครบถ้วนแล้ว เจ้าตัวถึงได้อายจนหน้าแดงไปหมด
ที่รักเคลื่อนมือทั้งสองข้างไปปิดกุมที่กลางลำตัวของตัวเองไว้
“ตัวดื้ออั้นไว้นานแล้วแน่
ๆ ”
“…”
“เลอะเต็มมือพี่ฟ้าเลย”
“พี่ฟ้า…”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอพอเห็นคนตัวเล็กอายจนไม่กล้าสบตากัน
เขาเอื้อมมือไปคว้าทิชชูเปียกที่ข้างเตียงมาเช็ดทำความสะอาดที่มือและหน้าท้องของตัวเอง
“รักขอโทษนะครับ…ที่ทำให้พี่ฟ้าเลอะ”
“…”
“มันสกปรกด้วย”
“ไม่สกปรกครับ…”
หมื่นฟ้าพูดก่อนจะจุ๊บที่ริมฝีปากบาง
“…ถ้าสกปรกพี่ฟ้าจะกินน้ำรักของหนูได้ยังไง ?”
ที่รักเบิกตาโต
ก่อนเอ่ยถาม “พะ พี่ฟ้ากิน…กินน้ำของรักตอนไหนครับ ?”
หมื่นฟ้าส่ายหน้าพลางหัวเราะ
เขามองคนตัวเล็กที่กำลังรอคำตอบอยู่
หมื่นฟ้าจับมือเรียวทั้งสองข้างออกแล้วช่วยเช็ดทำความสะอาดกลางลำตัวให้ที่รักด้วย
ก่อนเอ่ยตอบ
“หนูคิดว่าตอนที่พี่ฟ้าสอดนิ้วเข้าไปด้านหลังของหนู…พี่ฟ้าใช้แค่น้ำลายเหรอครับ
?”
“…”
“ตอนนั้นน้ำรักของหนูปริ่มออกมาเยอะแล้ว…พี่ฟ้ากลืนลงไปตั้งเยอะ”
“…”
“ส่วนที่ค้างอยู่ในปากก็เอามาใช้แทนเจลหล่อลื่น…”
หมื่นฟ้าหัวเราะมากกว่าเดิมเมื่อเห็นคนตัวเล็กยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง
ก่อนจะรีบชักมือทั้งสองกลับเพราะคงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้เจ้าตัวเอามือไปสัมผัสที่กลางลำตัวมา
“ทีหลังพี่ฟ้าห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ
?”
“แบบไหนครับ…มือหรือปาก ?”
“ระ รักหมายถึง…ห้ามกลืนน้ำของรัก”
“ทำไมครับ ?”
“เพราะมันไม่ใช่อาหารไงครับ…ห้ามกินอีกเด็ดขาด”
“แล้ววันหนึ่งที่รักจะรู้ว่า…”
หมื่นฟ้าเอามือไปเชยคางของคนตัวเล็กขึ้นให้สบตากัน
“…ที่รักก็ชอบกินน้ำของพี่ฟ้าเหมือนกัน”
“คุณ ! ท้อง !
ฟ้า
!”
หมื่นฟ้าหัวเราะ
ก่อนจะจับให้คนตัวเล็กนอนลงบนเตียงอีกครั้ง
เขาลุกไปหยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกมาให้ที่รักใส่
เจ้าตัวยังคงอายกับคำพูดของเขาถึงได้นอนขดตัวอยู่แต่ในผ้าห่ม
หมื่นฟ้าจึงช่วยแต่งตัวให้คุณเขา พอจัดการคนป่วยที่แสนขี้อายเสร็จแล้ว
หมื่นฟ้าจำใจต้องบอกความจริงกับที่รัก
“ที่รักครับ…”
“ค้าบ…”
ที่รักตอบรับเสียงอ่อย
“พี่ฟ้ายังมีอารมณ์อยู่…”
เขาที่ยืนอยู่ข้างเตียงโน้มหน้าลงไปกดจูบคนตัวเล็ก
ก่อนเอ่ยต่อ “หนูอยู่คนเดียวก่อนได้ใช่ไหมครับ ?”
“พะ
พี่ฟ้าจะไปไหนครับ ?” ที่รักดึงผ้าห่มขึ้นคลุมถึงช่วงหน้าอก ทำให้เขาหลุดหัวเราะออกมา
เจ้าตัวคงกลัวเขาจะทำอะไรอีก แต่ก็คงไม่อยากให้เขาห่างตัวเหมือนกัน
“พี่ฟ้าจะเข้าห้องน้ำครับ”
“…”
“พี่ฟ้าต้องไปช่วยตัวเองก่อน”
“คุณแฟน…”
“คุณแฟนยังไม่ได้ปล่อยเลยสักน้ำ”
“รักขอโทษนะครับ”
“อย่าคิดมากนะครับ…เดี๋ยวพี่ฟ้ามา”
“ค้าบ…”
หมื่นฟ้าเดินมาหยิบผ้าขนหนูและเสื้อผ้าเตรียมเข้าไปเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด
เขารับผิดชอบความรู้สึกของตัวเองได้
หมื่นฟ้าไม่คิดว่าการช่วยตัวเองเป็นเรื่องน่าอาย
ในเมื่อคนรักของเขายังไม่พร้อมทำแบบนั้น เขาก็ต้องอดทนและหาทางออกร่วมกัน
ถ้าต้องฝืนใจที่รักเพื่อความสุขส่วนตัว
เขายอมช่วยตัวเองดีกว่า…
หมื่นฟ้าเข้าไปทำธุระในห้องน้ำสักพักก็ออกมา
เขาเห็นคนตัวเล็กที่ตอนนี้หลับสนิทอยู่ หมื่นฟ้าเดินไปนั่งลงข้าง ๆ
ที่รักก่อนจะเอาหลังมือวัดอุณหภูมิ
“สงสัยยาที่ร้านขายยาจะดีจริง…ไข้ลดเลย”
“…”
เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงช่วงคอของคนตัวเล็ก
ก่อนจะคว้าโทรศัพท์แล้วเดินออกมาที่ระเบียง
หมื่นฟ้าถอนหายใจขณะมองเบอร์ของใครบางคนก่อนจะกดโทรออก
[ว่าไง ฟ้า ?]
“…”
[รักไข้ลดไหม ?]
“คุณเขาไข้ลดแล้ว”
[ตอนนี้รักทำอะไรอยู่
?]
“คุณเขาหลับอยู่”
[อ๋อ…ถ้าน้องตื่นแล้ว
ฟ้าพาไปส่งที่บ้านได้เลยนะ เราเลิกเรียนแล้ว กำลังกลับบ้าน]
“เบบ…”
[…]
“…”
[ฟ้า…]
“…”
[ไม่ใช่อย่างที่เราคิดใช่ไหม
?]
“ไม่ถึงขั้นที่เบบคิดหรอก”
[ฟ้า !!...เธอ ดูเพื่อนเธอสิ ทำแบบนั้นกับน้องเราแล้ว
เรายังทำใจไม่ได้เลยนะ]
หมื่นฟ้าพยายามกลั้นหัวเราะ
ไอ้ดอมรับเคราะห์แทนเขาไปแล้ว
[คุณคะ มันก็ต้องมีกันบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ
ขนาดคืนนั้นที่เรานอนด้วยกันเรายังฝากรอยไว้ให้คุณเลย]
“…”
[ดอม !!!!...ค่ะ ๆ
เราขอโทษนะ ไม่พูดแล้ว]
“เบบ…ใจเย็น”
[…]
“เราแค่ช่วยน้องเฉย ๆ ให้น้องปล่อยออกมา…”
[ฟ้ายั่วอารมณ์รักเหรอ ?]
“เปล่า…คุณเขามีอารมณ์ตอนเราเช็ดตัวให้”
[…]
“เราไม่ได้ล่วงเกินคุณเขาถึงขั้นนั้น…พูดตรง ๆ
คือยังไม่ได้มีเซ็กซ์กัน”
[…]
“เราแค่ช่วยน้องแบบภายนอก”
[อะ อือ]
“แต่เรายอมรับว่ามีบางช่วงที่ไม่ไหว…ก็เลยฝากรอยไว้บ้าง”
[…]
“เราโทรมาสารภาพกับเบบเพราะไม่อยากให้เสียความรู้สึก…ถ้าเห็นรอยบนตัวน้อง”
[…]
“เดี๋ยวน้องตื่นแล้วเราจะพาไปส่งบ้าน”
[ถึงเราจะยังทำใจไม่ได้…แต่เราก็ไม่ได้โกรธฟ้านะ]
“…”
[อยากขอบคุณด้วยซ้ำที่ถนอมที่รักและเข้าใจเรามากขนาดนี้]
“…”
[ขอบคุณนะ ฟ้า]
“ครับ”
[แต่…ถ้าจะมีครั้งต่อไป ช่วยบอกให้เราทำใจตั้งแต่เนิ่น
ๆ หน่อยนะ]
หมื่นฟ้าหัวเราะ ก่อนเอ่ย “ครับ”
หลังวางสายจากเบบ
หมื่นฟ้ากลับเข้าไปในห้องเพื่อวัดอุณหภูมิคนตัวเล็กอีกครั้ง
ก่อนจะออกไปต้มโจ๊กไว้ให้คนป่วย หมื่นฟ้ายกยิ้มมุมปากขณะเทโจ๊กใส่ถ้วย
เขาคิดถึงตอนที่คนตัวเล็กนั่งเปลือยอยู่บนตักตัวเอง
โคตรอยากขย้ำเลย
ถ้าหนูพร้อมเมื่อไหร่
ได้สลบคาอกพี่ฟ้าแน่…
#กี่หมื่นฟ้า
“รักไม่อยากกินโจ๊กเลยครับ”
“หนูต้องกินนะครับ จะได้กินยาอีกมื้อ”
“รักเจ็บคอ…”
ที่รักพูดก่อนจะเคลื่อนมือไปลูบที่ต้นขาของตัวเอง
นอกจากเจ็บคอแล้วเขาเจ็บที่บริเวณอื่นด้วย ที่รักรู้สึกเจ็บที่ก้นนิด ๆ
คงเพราะหมื่นฟ้ากระแทกนิ้วเข้ามาแรง ๆ หลายที เมื่อกี้ตอนที่เขานอนหลับอยู่หมื่นฟ้าแอบเอายาอะไรไม่รู้ทาที่ก้นให้เขาด้วย
แต่มันยังเจ็บอยู่ดี แถมยังเจ็บตรงเนื้อขาด้านในที่หมื่นฟ้ากัดอีก
“นอกจากเจ็บคอแล้วเจ็บตรงไหนอีกไหมครับ ?”
ที่รักพยักหน้าหงึกหงัก “เจ็บก้น…เจ็บตรงที่พี่ฟ้ากัด”
“พี่ฟ้าขอโทษครับ ต่อไปพี่ฟ้าจะเบาแรงลงนะครับ”
“ทำไมพี่ฟ้าชอบกัด ?”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอ ก่อนเอ่ย “เพราะอยากได้ยินที่รักเรียกชื่อพี่ฟ้า”
“ฮึ่ย ! คนทะลึ่ง !”
“หนู…กินโจ๊กเร็วครับ”
“รักไม่อยากกินจริง ๆ ครับ พี่ฟ้ากินเถอะ”
“งั้นกินคนละคำไหมครับ ?”
ที่รักส่ายหน้าปฏิเสธ ทว่าหมื่นฟ้าไม่สนใจ
เจ้าตัวตักโจ๊กมาจ่อที่ปากเขา ที่รักถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเอาปากงับช้อน
พอเขากินไปหนึ่งคำ คนตัวโตก็ตักโจ๊กใส่ปากตัวเอง
ที่รักมองหมื่นฟ้าที่อมช้อนเข้าไปแล้วค่อย ๆ รูดออกช้า ๆ
เป็นในตอนนี้ที่มีภาพทะลึ่งของเราสองคนแวบเข้ามาในหัว ที่รักรีบหลุบตาลงต่ำพลางต่อว่าตัวเองที่คิดถึงเรื่องลามกตอนกินข้าว
ทว่าเสียงหัวเราะในลำคอของคนตัวโตทำให้ที่รักรู้ว่า…
หมื่นฟ้าจงใจทำให้เขานึกถึงตอนนั้น
ตอนที่เจ้าตัวกลืนกินส่วนนั้นของเขา
“พะ พี่ฟ้า !”
“ครับผม” หมื่นฟ้าพูดปนหัวเราะ
“พี่ฟ้าตั้งใจแกล้งรักใช่ไหมครับ ?”
หมื่นฟ้าโน้มหน้ามากดจมูกหอมเขาจนดังฟอด ก่อนเอ่ยถาม “แล้วหนูคิดอะไรอยู่คะ
?”
“ระ รัก…ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละครับ”
“จริง ๆ อะ ?”
“พี่ฟ้า !”
“หึ ๆ ”
“เรากำลังกินข้าวกันอยู่…เราไม่ควรคิดถึงตอน…”
“ตอนที่เรากินกัน…ใช่ไหมครับ ?”
ที่รักรู้สึกหน้าร้อนไปหมด เขากอดอกแล้วจ้องเขม็งใส่คุณหมื่นฟ้าคนทะลึ่ง
“พี่ฟ้าจะไม่ได้กินรักอีกแล้ว”
“พี่ฟ้าอดทนได้ครับ…แต่หนูอย่ามาขอกินพี่ฟ้านะ”
“รักไม่มีทางขอกินพี่ฟ้าแน่นอน”
“…”
“รักเอาเกียรติของลูกหมาอ้วนเป็นประกันเลย”
หมื่นฟ้าหัวเราะในลำคอก่อนจะตักโจ๊กมาป้อนให้ถึงปาก
ที่รักถอนหายใจอีกครั้งแล้วกินโจ๊กพลางเคลื่อนมือไปถูเบา ๆ ที่บริเวณก้นของตัวเอง
เขาเจ็บก้นข้างซ้ายเพราะหมื่นฟ้าใช้มือบีบอย่างแรงเลย
ตอนนี้รักเชื่อพ่อแล้ว…
ลูกหมาอ้วนโดนเสือฟัดจนหมดแรงเลย
T____________T
ไปต่อกันที่ dek d ด้วยน้า ยังมีต่ออีกค่า
x
ลูกหมาอ้วน ช้ำเลยเพาาะน่ารักเกินไปพี่ฟ้าเลยอดใจไม่ไหว
ตอบลบเพราะลูกหมาอ้วนไปยั่วพี่ฟ้าก่อนค่ะลูก 5555
ตอบลบโซฮอทมากๆค้าาาา
ตอบลบฮือลูกหมาของแม่
ตอบลบโอ๊ยอ่านไปยิ้มไปกับโทรสับ������
ตอบลบดีมากเลย
ตอบลบไม่เคยอ่าน NC เรื่องไหนแล้วต้องพักหายใจเหมือนกับเรื่องนี้...เฮ้อ
ตอบลบฮืออออ
ตอบลบดีงามมมมมมม
ตอบลบคือดีต่อใจค่ะเป็นncที่น่ารักน่าชัง
ตอบลบNCเยอะแบบไม่เคยเจอมาก่อนชอบอะ
ตอบลบ