#ใกล้แค่พันลี้
‘ถ้าเราเป็นแฟนกันแล้ว...’
‘…’
‘แล้วถ้าลี้ชวนกลับมาที่ห้องนี้อีกครั้ง...’
‘…’
‘ถ้าตอนนั้นคุณใกล้พร้อมแล้ว...ก็ให้ตอบตกลงนะคะ’
‘…’
‘เราจะไปถึงดวงจันทร์ด้วยกัน...ที่ห้องนี้’
พันลี้นึกถึงประโยคคำพูดที่เป็นดั่งคำสัญญาของเราสองคนขณะมองใกล้ใจยืนอยู่ที่ระเบียงห้อง
เขาสาวเท้าเดินไปหาคนรักแล้วสวมกอดจากด้านหลัง
ใกล้ใจที่กำลังดูพระจันทร์อย่างสบายอารมณ์เอี้ยวคอมองเขา เจ้าตัวเผยรอยยิ้มอ่อนหวานก่อนเอ่ยเสียงแผ่ว...
“ลูกหมาตัวหอมเชียว...”
พันลี้ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาดๆ หัวเราะในลำคอ
ก่อนเอ่ย “ลูกหมาตัวหอมไม่เท่าคุณใกล้หรอกค่ะ”
เขาพูดจริงๆ ไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย ขนาดใกล้ใจอาบน้ำเสร็จก่อนตั้งหนึ่งชั่วโมง
ทว่ากลิ่นกายของเจ้าตัวยังหอมฟุ้งเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ
“ลูกหมา...”
“ขา...”
คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดหมุนตัวหันกลับมามองกัน
เราสบตากันอยู่เพียงชั่วครู่ ก่อนที่มือเรียวจะเคลื่อนขึ้นมาจับประคองใบหน้าเขา
“ง่วงหรือยังครับ?”
คนโดนถามยกยิ้มมุมปาก
เพราะรู้ดีว่าใกล้ใจตั้งใจจะถามลองเชิง “…จะตอบยังไงดี”
ใกล้ใจกัดริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนเอ่ย “ก็ตอบตามความรู้สึกเลย”
“ลี้...” พูดพลางเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง
ก่อนจะเอาปลายจมูกคลอเคลียที่ปากนุ่มแผ่วเบา “...อยากไปถึงดวงจันทร์แล้วค่ะ”
พันลี้กัดริมฝีปากน้อยๆ
ขณะจ้องมองริมฝีปากสีแดงระเรื่อ และหัวใจก็ถูกสั่นคลอนอย่างหนักตอนที่ใกล้ใจยิ้มมุมปากน้อยๆ
คล้ายว่าคาดเดาคำตอบได้อยู่แล้ว
แพ้สัดๆ
คนที่รู้ทันกันแบบนี้...
พันลี้เลื่อนสายตาจากริมฝีปากสีแดงระเรื่อขึ้นมองดวงตาแสนสวย
เขาเห็นดวงดาวมากมายอยู่ในดวงตาของใกล้ใจ และพันลี้ยอมรับว่าไม่อาจละสายตาจากอีกฝ่ายได้เลย
มือเรียวข้างหนึ่งที่จับประคองใบหน้าเลื่อนมาสัมผัสที่ริมฝีปากเขาแผ่วเบา
ใกล้ใจอมยิ้มก่อนเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา แต่สามารถเขย่าหัวใจได้อย่างแรง...
“ใกล้ก็รออยู่...รอจะไปถึงดวงจันทร์กับพันลี้”
ที่ผมเคยพูดว่าใกล้ใจคือที่สุด...
ผมยังยืนยันคำเดิม...
เป็นในตอนนี้ที่พันลี้อุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปนั่งบนขอบระเบียงแล้วประกบจูบทันที
ใกล้ใจที่ไม่ทันได้ตั้งตัวรีบวาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอเขาไว้ พันลี้แทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาเรียวแล้วกระชับวงแขนของตัวเองที่โอบรอบเอวบาง
ขาเรียวทั้งสองข้างเกี่ยวกระหวัดรัดเอวสอบ
เขามอบจูบดูดดื่มให้คนรักเหมือนอย่างเคย เพียงแต่ครั้งนี้พันลี้ไม่คิดถอนจูบออกเพื่อแกล้งให้ใกล้ใจรู้สึกโหยหาจูบของเขา
เพราะถ้าทำอย่างนั้น...คนที่ทรมานใจจนทนไม่ไหวคือพันลี้เอง
เมื่อริมฝีปากบางเผยอออกเล็กน้อยเป็นเชิงเชื้อเชิญ
พันลี้จึงส่งลิ้นชื้นเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย เรียวลิ้นของเราสองคนที่เกี่ยวกระหวัดกันไปมาเรียกน้ำสีใสจากโพรงปากได้เป็นอย่างดี
เขาละมือข้างหนึ่งออกจากเอวบางแล้วเคลื่อนไปลูบที่ขาเรียว
ใกล้ใจเคลื่อนมือข้างหนึ่งมาจับประคองใบหน้าเขา เจ้าตัวเอียงใบหน้าปรับองศาขณะจูบกัน
เสียงที่เกิดจากจูบดูดดื่มและลึกซึ้งเร้าให้หัวใจเต้นเร็วแรง พันลี้วาดแขนทั้งสองข้างรวบกอดคนตัวเล็กไว้อีกครั้งแล้วอุ้มเข้ามาในห้องนอน
ทว่าระหว่างทางเราไม่ได้ผละจูบออกจากกันเลย
พันลี้ค่อยๆ วางร่างของคนรักลงบนเตียงขนาดใหญ่
ก่อนจะผละจูบออกเป็นครั้งแรกเพื่อให้ใกล้ใจได้พักหายใจ เขายิ้มเมื่อเห็นน้ำสีใสที่ไหลเยิ้มข้างมุมปากอีกฝ่าย ใกล้ใจกัดริมฝีปากน้อยๆ ขณะสบตากัน
“ใกล้ใจ...”
“ครับ...”
“ครั้งนี้...พร้อมจริงๆ แล้วใช่ไหม?”
ใกล้ใจพยักหน้าน้อยๆ ก่อนเอ่ย “ใกล้พร้อมแล้ว...”
“โอเคค่ะ...งั้นคุณใกล้รอลี้แป๊บนะคะ”
“ลูกหมาจะไปไหน?”
“ไปเอาถุงยางค่ะ...”
ใกล้ใจไม่ได้ตอบอะไร เจ้าตัวทำเพียงแค่คลายวงแขนออกจากลำคอ
เมื่อพันลี้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้วจึงหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
ก่อนจะรีบสาวเท้าออกมาจากห้องนอน เขาเดินตรงดิ่งไปที่ห้องของพี่ชายที่อยู่ข้างๆ
กัน
ปังๆ!
ใช่...สิ่งที่กำลังทำในตอนนี้ไม่เรียกว่าเคาะประตู
เพราะพันลี้ใช้กำปั้นทุบบนบานประตูอย่างแรง อารมณ์ความใคร่ที่กำลังลุกโชนอยู่ในตอนนี้ส่งผลให้เขาต้องเร่งรีบ
“พี่ฟ้า!”
ปังๆ!
“พัง! บ้านพังหมด ไอ้สัด!”
เสียงของเจ้าของห้องที่ดังเล็ดลอดออกมาทำให้น้องชายอย่างเขาหลุดยิ้ม
และทันทีที่ประตูบานใหญ่แง้มเปิด พันลี้ก็รีบเอ่ยออกไป...
“พี่ฟ้า...ขอถุงยางหน่อยดิ”
“อะไรของมึงวะ พันลี้?”
“อย่าเพิ่งด่าตอนนี้ ขอร้อง”
“พร้อมประสาเหี้ยอะไรไม่มีถุงยางติดห้อง”
“ขนาดขอร้องแล้วยังไม่ฟังกันเลยว่ะ...” พันลี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจพลางมองพี่ชายที่แสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์
“...พี่ฟ้าเข้าใจปะว่าร่างกายมันพร้อม
แต่อุปกรณ์ไม่พร้อมอะ...”
“พันลี้ มึงนี่มันพันลี้จริงๆ เลยว่ะ!”
“...”
“รอตรงนี้...แล้วไม่ต้องเสือกตามเข้ามา”
พี่ฟ้าส่ายหน้าอย่างหัวเสียก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้อง
พันลี้ยืนรอพี่ชายอยู่ที่หน้าประตูตามคำสั่ง
แต่ในระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงไอ้แก้มย้อยซักถามพี่ชายอยู่ในห้อง
“ใครมาเหรอครับ พี่ฟ้า?”
“หมาค่ะ...”
“หมา?”
“ค่ะ...ลี้หน้าหมาของหนู
แต่เป็นลูกหมาของใกล้ใจ”
“อ๋อ...หมามาจริงๆ ด้วย” ไอ้แก้มย้อยพูดปนหัวเราะ
“...”
“แล้วพันลี้มาทำไมครับ?”
“มายืมของพี่ฟ้า...”
“ยืมของอะไรเหรอครับ
ขอรักดูของที่พี่ฟ้าถือหน่อย”
“หนู...อย่าซนค่ะ”
“…”
“ถ้าหนูซน
พี่ฟ้าจะเอามันมาใช้กับหนูนะ”
“กล่องแบบนี้อีกแล้ว!...”
“…”
“ฮึ่ย! ทะลึ่งทั้งพี่ทั้งน้องเลย!”
“...”
“รักจะไปเตือนใกล้...”
“…”
“รักจะไม่ปล่อยให้ใกล้หลงกลลี้หน้าหมาเหมือนที่รักหลงกลคุณท้องฟ้า”
“หนู...”
“พี่ฟ้าไม่ต้องห้ามรักเลย”
“พี่ฟ้าต้องห้ามหนูค่ะ...”
“…”
“เพราะทั้งสองคนเขาพร้อมแล้ว พันลี้ก็พร้อมจะรักใกล้
ใกล้ก็พร้อมจะให้พันลี้รัก”
“...”
“หนูเข้าใจที่พี่ฟ้าพูดไหมคะ?”
“...”
“ถ้าเข้าใจแล้วก็จุ๊บปากพี่ฟ้าก่อนค่ะ...”
“...”
“เดี๋ยวพี่ฟ้าขอเอาของออกไปให้พันลี้ก่อนนะครับ”
“ค้าบ...”
สิ้นสุดเสียงตอบรับของไอ้แก้มย้อย
พี่ฟ้าก็มาปรากฏตัวตรงหน้า เจ้าตัวยื่นกล่องสีเงินให้สองกล่องพร้อมกับเจลหล่อลื่นอีกหนึ่งขวด
พันลี้รับของทั้งหมดไว้แล้วเอ่ย...
“ขอบคุณครับ...”
“ยี่ห้อนี้บางดี...แต่ในกล่องมีแค่สองชิ้น”
“...”
“กูเลยให้ไปสองกล่อง”
“จริงๆ ลี้ต้องใช้สามกล่องนะ”
“กูกำลังจะบอกว่าไม่ต้องเสือกใช้หมดทั้งสองกล่อง”
พันลี้ยิ้มขำ ก่อนเอ่ย “รู้แล้ว...ลี้แค่ล้อเล่น”
“เพิ่งครั้งแรก...ให้เขาพักบ้าง”
“ลี้รู้หรอกพี่ฟ้า...”
“แล้วก็เอานี่ไปด้วย...” พี่ฟ้าพูดพลางยัดแผงยาแก้ปวดใส่มือเขา
“...พอมีเซ็กซ์กันเสร็จแล้วก็ให้ใกล้กินยาดักไว้ก่อน
ใกล้ตื่นมาจะได้ไม่เจ็บมาก”
“มีพี่ที่มีประสบการณ์มาก่อนมันก็ดีแบบนี้แหละ”
“กูจะไปนอนแล้ว”
“โอเค...” เอ่ยตอบ ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น
ทว่าเสียงเอ่ยเรียกของพี่ฟ้ารั้งฝีเท้าไว้ก่อน
“พันลี้...”
“ว่า?”
“อย่าลืมว่าห้องมึงอยู่ติดกับห้องกู...ทำกันเบาๆ
ด้วย”
“ไว้ห้องลี้ติดกับห้องป๊าม้าก่อน
ลี้ถึงจะทำเบาๆ”
“กวนตีน...”
พันลี้หัวเราะก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง
และเป็นในตอนนี้ที่เขาเห็นคนตัวเล็กนั่งรออยู่บนเตียง
ใกล้ใจหันมามองตอนที่ประตูบานใหญ่ถูกปิดสนิท
ตอนนี้ภายในห้องมีแสงไฟส่องสว่างแค่บริเวณโซฟาตัวยาวเท่านั้น
ดังนั้นบริเวณเตียงนอนที่อยู่ถัดไปจึงมีแสงไฟแค่สลัวๆ
ทว่าผ้าม่านที่ถูกเปิดกว้างทำให้แสงจันทร์สีเหลืองนวลสาดผ่านประตูกระจกเข้ามาภายในห้อง
พันลี้จึงได้เห็น...
‘ใกล้ใจที่อยู่ใต้แสงจันทร์’
พันลี้ยืนนิ่งเงียบขณะมองภาพ ‘งดงาม’ ตรงหน้า
หากแต่ความงดงามในความคิดของเขาไม่ใช่เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกที่ดึงดูดสายตา แต่พันลี้หมายถึงความงดงามที่เปล่งประกายออกมาจากข้างใน
พันลี้มองว่าใกล้ใจ ‘งดงามราวกับผลงานชิ้นเอกของศิลปินสักคนบนโลก’
และพันลี้ก็คิดอีกว่า...
งานศิลปะบางชิ้น
ก็งดงามเกินกว่าจะบรรยายได้...
และภาพความงดงามก็เชื้อเชิญให้ก้าวเท้าเข้าไปหา
ทันทีที่เดินไปหยุดยืนตรงหน้าคนตัวเล็ก ใกล้ใจที่นั่งอยู่บนเตียงก็เงยหน้าขึ้นสบตากันแล้วเผยรอยยิ้มอ่อนหวาน
พันลี้โยนของทุกอย่างลงบนเตียงข้างๆ เจ้าตัว ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าคนรัก
ใกล้ใจเคลื่อนมือทั้งสองข้างมาจับประคองใบหน้าเขาไว้
ก่อนที่อีกฝ่ายจะประทับริมฝีปากมอบจูบให้เขา และเมื่อใกล้ใจผละจูบออก พันลี้จึงเอ่ยถามขึ้น...
“รอนานไหมคะ?”
“ใกล้รอพันลี้มาตลอดเลยครับ...รอมานานแล้ว”
พันลี้หลับตาลงพลางข่มใจเพื่อให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เขาคงต้องยอมรับว่าสีหน้า รอยยิ้ม และคำพูดของใกล้ใจมีผลต่อหัวใจมากจริงๆ
“พันลี้...”
พันลี้เลิกเปลือกตาขึ้นแล้วเอ่ย “ขา...”
“ครั้งนี้...” ใกล้ใจกัดริมฝีปากน้อยๆ
พลางใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ที่ริมฝีปากเขา “...ขอใกล้นำไปก่อนได้ไหม?”
จะตายให้ได้เลย...
กูเนี่ย...
พันลี้พยักหน้าตอบกลับอีกฝ่าย ก่อนเอ่ย “ได้ค่ะ...แต่ตัวแสบต้องบอกลี้ว่าจะนำไปก่อนยังไง?”
“ถ้าบอก...พันลี้ก็ตามทันสิ”
“ใกล้ใจ...คุณต้องเข้าใจนะว่าคุณมีผลต่อหัวใจผมมาก”
“...”
“คุณต้องบอกผมก่อน...ผมจะได้เตรียมตัว”
ใกล้ใจหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย “งั้นใกล้จะบอกแค่ว่า...ลูกหมาต้องเตรียมใจไว้ให้ดีๆ”
“เอาแบบนี้เลยใช่ไหมใกล้ใจ?”
“...”
“ได้...”
ใกล้ใจอมยิ้มอย่างพอใจในประโยคคำพูดของพันลี้
มือเรียวทั้งสองข้างผละออกจากการจับประคองใบหน้า ใกล้ใจบอกให้เขาลุกขึ้นยืน พันลี้จึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ
การที่ใกล้ใจเป็นคนเริ่มคุมเกมรักก่อนทำให้พันลี้รู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจกระโดดโลดเต้นไม่หยุด
เขากัดริมฝีปากอย่างแรงตอนเห็นใกล้ใจที่นั่งอยู่บนเตียงเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทีละเม็ด
เจ้าตัวช้อนสายตาขึ้นมองกันขณะปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น
พันลี้เริ่มรู้สึกปวดตึงที่กลางลำตัวเมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าของคนรัก
ใกล้ใจที่ยังนั่งอยู่บนเตียงเอื้อมมือข้างหนึ่งมาสัมผัสที่กลางลำตัวแผ่วเบา
มือเรียวเริ่มลูบไล้เพื่อปลุกเร้าบางอย่างที่ดุนดันอยู่ใต้เนื้อผ้าจนเกิดเป็นเนินนูน
ดวงตาเรียวยาวหลุบลงมองใกล้ใจพลางคิดว่าเจ้าตัวจะทำอะไรต่อ
ทว่าใกล้ใจเป็นคนที่คาดเดาได้ยากพอสมควร อีกฝ่ายมักจะทำอะไรเกินคาดตลอด
อย่างเช่นในตอนนี้ที่ใกล้ใจลุกออกจากเตียงแล้วคุกเข่าลงตรงหน้า
มือเรียวทั้งสองข้างเคลื่อนขึ้นมาจับขอบกางเกงนอนของเขาไว้ ก่อนจะดึงรั้งลงจนเผยให้เห็นตัวตนที่ตั้งชูชัน
ใกล้ใจช่วยถอดกางเกงนอนออกให้ พันลี้ก้มลงมองกางเกงนอนที่หลุดพ้นข้อเท้าไป
และเป็นในตอนนี้ที่ใกล้ใจจรดริมฝีปากลงบนท่อนขา เจ้าตัวลากไล้ริมฝีปากขึ้นมาเรื่อยๆ
จนถึงเป้าหมายสำคัญ พันลี้กลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากพลางมองคนรักใช้ริมฝีปากคลอเคลียแก่นกายที่แข็งขืน
“ที่ใกล้บอกว่าจะนำไปก่อน...” ใกล้ใจกัดริมฝีปากขณะช้อนสายตาขึ้นมองเขา
ก่อนเอ่ยต่อ “...ใกล้หมายถึง
ใกล้จะทำให้พันลี้ก่อน”
ใกล้ใจพูดอย่างนั้นแล้วเคลื่อนมือข้างหนึ่งมากอบกุมแก่นกาย
ก่อนที่ริมฝีปากบางจะค่อยๆ กลืนกินตัวตนของเขาช้าๆ สัมผัสนุ่มนวลที่เคล้าไปด้วยอุณหภูมิร้อนชื้นจากโพรงปากเล็กทำให้พันลี้หลุดครางต่ำในลำคอ
“อืมมม...ใกล้ใจ...”
“อื้อออ...”
ใกล้ใจส่งเสียงร้องอื้อในลำคอขณะรูดรั้งแก่นกายด้วยจังหวะเนิบนาบ
สัมผัสนุ่มนวลจากโพรงปากเล็กชวนให้เคลิบเคลิ้มจนต้องหลับตาลงเพื่อน้อมรับทุกอารมณ์ความรู้สึกที่ก่อเกิด
เปลือกตาเลิกเปิดอีกครั้งแล้วเคลื่อนมือข้างหนึ่งไปจับหัวทุย
พันลี้ใช้มืออีกข้างเลิกชายเสื้อของตัวเองขึ้นจนเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้อง ก่อนจะถอดเสื้อออกแล้วโยนลงพื้น
ลมหายใจอุ่นร้อนถูกพรูออกจากปากตอนที่ใกล้ใจเริ่มเร่งจังหวะรูดรั้งเร็วขึ้น
พันลี้ยอมรับว่าเผลอสวนสะโพกดันแก่นกายเข้าไปในโพรงปากเล็กลึกขึ้นหลายครั้ง
ใกล้ใจยังคงรูดรั้งด้วยจังหวะเดิมจนตัวตนของเขาขยายใหญ่คับริมฝีปากเล็ก ก่อนที่เจ้าตัวจะรวบรูดอย่างแรงเพียงครั้งเดียวแล้วผละริมฝีปากออก
“อืมมม...”
หัวใจเต้นระรัวเพราะตั้งรับไม่ทันกับจังหวะฉับพลันที่คนรักมอบให้
พันลี้หลุบตามองหน้าอกของตัวเองที่สะท้อนขึ้นลงเร็วแรงพลางเลื่อนสายตามองมือเรียวที่ยังรูดรั้งความใหญ่โตให้อย่างเชื่องช้า
ราวกับอยากเลี้ยงอารมณ์ความใคร่ที่กำลังลุกโชนให้คงอยู่ตลอดไป
“ใกล้ใจ...”
ใกล้ใจเงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนเอ่ยถาม “เท่านี้พอไหม?...พันลี้พอจะใส่ถุงยางได้แล้วใช่ไหม?”
พันลี้ไม่ได้ตอบอะไร เขาทำเพียงแค่ยิ้มออกมาอย่างไม่เก็บกลั้น
ใกล้ใจสามารถทำให้ประหลาดใจได้ตลอดเวลาจริงๆ พันลี้คิดว่าเจ้าตัวอาจจะไม่รู้เรื่องนี้...
แต่ใกล้ใจกลับเตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี
และใกล้ใจก็ศึกษามาพอสมควร...
ใกล้ใจถึงได้รู้ว่า...ต้องช่วยทำให้แก่นกายของเขาแข็งตัวเต็มที่ก่อนใส่ถุงยาง
“ใส่ได้แล้วค่ะ...”
“ให้ใกล้ใส่ให้ไหมครับ?”
“คุณใกล้ใส่เป็นเหรอคะ?” เอ่ยถามพลางมองคนตัวเล็กที่กำลังสบตากันด้วยความเอ็นดู
ใกล้ใจส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนเอ่ย “ไม่เป็น...แต่พันลี้สอนได้ไหม?”
“อ้อนก่อน...”
“ได้ค่ะ...”
“ใกล้ใจ!...ห้ามพูดคะขาค่ะ”
ใช่...ห้ามพูด
ถ้าคุณยังอยากมีผมอยู่ในชีวิต...
เพราะถ้าคุณพูดบ่อยๆ
ผมอาจจะตายได้...
“ไม่พูดก็ได้ค่ะ” ใกล้ใจพูดเย้าหยอกพลางอมยิ้ม
“อยากโดนใช่ไหมใกล้ใจ?”
ใกล้ใจอมยิ้มพลางจ้องมองเขา ก่อนเอ่ย “ใกล้ก็กำลังจะโดนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ประโยคคำพูดของใกล้ใจทำให้คนฟังส่ายหน้าพลางกลั้นยิ้ม
“แพ้...ผมแพ้คุณทุกทีเลย”
“ถ้าพันลี้แพ้แล้ว...งั้นใกล้ไม่ต้องอ้อนแล้วนะ”
“...”
“พันลี้ช่วยสอนใกล้หน่อยได้ไหมครับ?”
“ลี้สอนให้ก็ได้...แต่คุณใกล้ต้องจำไว้ใส่ให้ลี้คนเดียวนะ”
ใกล้ใจพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนเอ่ย “ครับ ใกล้จะรักพันลี้คนเดียว
ไม่นอกใจ”
พันลี้หลุดยิ้มออกมาเมื่อได้ยินประโยคคำพูดของใกล้ใจ
เขาจำได้ว่าตัวเองเคยพูดทำนองนี้กับคนรัก และในตอนนี้ใกล้ใจก็หยิบยกประโยคคำพูดนั้นมาพูดหยอกเย้ากัน
พันลี้โน้มตัวลงไปจับประคองคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืน
ก่อนเขาจะทิ้งตัวนั่งลงบนขอบเตียง ท่อนแขนหนาทั้งสองวาดรั้งร่างบางให้นั่งคร่อมทับบนตัก
พันลี้เอื้อมมือไปหยิบกล่องสีเงินที่วางอยู่ไม่ไกลมาแกะ
เขาหยิบซองสีเงินที่ใกล้ใจน่าจะคุ้นตาออกมาจากกล่อง
“เดี๋ยวลี้จะเริ่มสอนแล้วนะคะ...”
ใกล้ใจพยักหน้ารับพลางมองซองสีเงินในมือเขา “อื้อ...”
พันลี้โยนกล่องสีเงินที่มีซองถุงยางเหลืออีกหนึ่งชิ้นลงข้างกาย
เขาใช้มือทั้งสองข้างฉีกซองถุงยางอย่างระมัดระวัง
ก่อนจะหยิบถุงยางอนามัยสีเหลืองอ่อนออกมาให้คนบนตักดู
พันลี้ใช้มือข้างหนึ่งจับบีบที่ปลายถุงยางแล้ววางครอบที่ส่วนหัวของแก่นกาย
ก่อนที่เขาจะคว้ามือเรียวข้างหนึ่งมาช่วยจับรูดถุงยางให้ครอบคลุมลงไปถึงส่วนโคน
ดวงตาเรียวยาวหลุบมองมือเรียวที่ยังกอบกุมตัวตนของเขาไว้ พันลี้จึงจับมือเรียวแล้วออกแรงบีบเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายช่วยบีบกระชับถุงยางอนามัยให้แนบสนิทไปกับความร้อนรุ่ม
“แค่นี้...ก็เสร็จแล้วใช่ไหม?” ใกล้ใจเอ่ยถาม
เจ้าตัวเลื่อนสายตาขึ้นมองเขา ทว่ามือเรียวยังคงกอบกุมตัวตนของเขาไว้แน่น
“ใช่ค่ะ...ใส่ยากไหมคะ?”
ใกล้ใจอมยิ้มแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนเอ่ย “ไม่ยากเลยสักนิด”
เป็นในตอนนี้ที่พันลี้อดใจแทบไม่ไหวกับความน่ารักของคนรัก
เขาจึงยื่นหน้าเข้าไปงับริมฝีปากบางเพื่อหยอกล้อ
ก่อนเอ่ยถามเมื่อถอนฟันคมออกจากปากอีกฝ่ายแล้ว “มีอะไรยากสำหรับคุณบ้าง?”
“...”
“คุณจะเก่งไปซะทุกอย่างไม่ได้นะ
ใกล้ใจ”
คนตัวเล็กที่โดนงับริมฝีปากไปอมยิ้ม ก่อนเอ่ย “มีสิ...ใกล้รักพันลี้น้อยลงไม่เก่งเลย”
“...”
“จริงๆ
ไม่ใช่แค่ไม่เก่งหรอก...ใกล้ทำไม่ได้เลยต่างหาก”
“...”
“ถ้ามีใครมาบอกให้ใกล้รักพันลี้น้อยลงหรือให้เลิกรักพันลี้ไปเลย”
“...”
“ใกล้คงจะบอกว่า...” คนตัวเล็กเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้กัน
ริมฝีปากบางอ้าออกเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะใช้ฟันคมงับริมฝีปากเขาคืนบ้าง
และเมื่อใกล้ใจถอนฟันคมออกจึงเอ่ย “...ใกล้ขอยอมแพ้”
พันลี้หลุดยิ้มกว้างออกมา ก่อนเอ่ย “ผมรักคุณเป็นบ้าเลยใกล้ใจ”
“ลูกหมาคลั่งรักของใกล้”
ใกล้ใจเอ่ยพลางเคลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับประคองใบหน้า
เจ้าตัวยื่นหน้ามาจุ๊บที่ริมฝีปากเขาหลายที
พันลี้หลุดยิ้มออกมาขณะสบตากับคนรักที่นั่งอยู่บนตักพลางคิดว่า...
“เรามันก็คนคลั่งรักทั้งคู่...”
แค่ไม่อยากเชื่อ...
ว่าประโยคคำพูดแสนธรรมดา
จะทำให้ใกล้ใจหัวเราะได้อย่างมีความสุข
พันลี้สบตากับคนตัวเล็กที่หัวเราะชอบใจอยู่
ก่อนเอ่ยถาม “แล้ว...คุณใกล้ผู้คลั่งรักพร้อมจะเดินทางไปดวงจันทร์กับลูกหมาแสนคลั่งรักหรือยังคะ?”
ใกล้ใจวาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอเขา
แล้วพยักหน้าหงึกหงัก “พร้อมแล้ว...”
“งั้นเริ่มด้วยท่าเบสิกก่อนเนาะ”
“ทำไมต้องเริ่มด้วยท่าเบสิกก่อนล่ะลูกหมา?”
“นั่นไง...คุณจะเก่งอีกแล้วอะ”
ใกล้ใจหลุดหัวเราะร่า ก่อนเอ่ย “ใกล้แค่สงสัยเฉยๆ...”
“ก็เพราะว่า...มันเป็นครั้งแรก
คุณใกล้ก็คงทำอะไรไม่เป็น การให้คุณใกล้นอนเฉยๆ
แล้วลี้จัดการทุกอย่างให้มันง่ายกว่า”
“งั้นใกล้ขอถามหน่อยได้ไหม?”
“ถามมากๆ
ก็ได้ค่ะ...ลี้มีเวลาตอบทั้งคืนแหละ”
ใกล้ใจหัวเราะ ก่อนเอ่ยถาม “ระหว่างนั่งอยู่แบบนี้...กับนอน”
“…”
“อันไหนจะเจ็บน้อยกว่ากัน”
พันลี้ขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างหนัก ก่อนเอ่ย “ลี้ว่า...ถ้าครั้งแรกแบบนี้ก็เจ็บเท่ากันหมดแหละค่ะ”
“งั้น...” ใกล้ใจเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนเอ่ย “...ใกล้ว่าเรามาแหกกฎกันเถอะ”
“...”
“ครั้งแรกของเรา...เริ่มที่ท่านั่งนะ”
“เอาอีกแล้ว...คุณแหกกฎจนใจผมจะรับไม่ไหวแล้วนะ
ใกล้ใจ”
ใกล้ใจหัวเราะชอบใจ ก่อนเอ่ยต่อ “ถ้าอยู่ในท่านั่งแบบนี้...ใกล้จะได้เป็นคนทำเองใช่ไหมพันลี้?”
“ใช่ค่ะ...สอดเองใส่เองนักเลงพอ”
“ลูกหมาทำไมพูดจาตลกจัง”
พันลี้หัวเราะ ก่อนเอ่ย “ลี้ทำตลกกลบเกลื่อนไปอย่างนั้นแหละค่ะ...ความจริงคือหัวใจจะวายแล้ว”
ใกล้ใจอมยิ้มพลางกัดริมฝีปาก “ลูกหมา...”
“ขา...”
“ใกล้คิดว่า...ถ้าใกล้ได้ลองใส่เอง”
“...”
“มันก็น่าจะดี...เพราะใกล้จะได้รู้ว่าตัวเองจะรับความเจ็บได้มากแค่ไหน...”
“…”
“…แล้วเจ็บแค่ไหนที่ต้องหยุดพักก่อน”
“...”
“พันลี้คิดว่ายังไงครับ?”
ด้วยความสัตย์จริง พันลี้คิดแบบนี้... “ลี้คิดว่ามันโคตรดีที่เราคุยกันได้ทุกเรื่องแบบนี้”
“…”
“เรื่องเซ็กซ์
มันไม่ใช่แค่ความพอใจของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง”
“...”
“แต่เราควรปรับเพื่อให้คู่ของเรามีความสุขด้วย”
“...”
“เพราะฉะนั้น...ครั้งแรกของเรา”
“...”
“เราจะเชื่อใจกัน...แล้วเราจะค่อยเป็นค่อยไปด้วยกันนะคะ”
ใกล้ใจอมยิ้มก่อนจุ๊บที่ริมฝีปากเขา “โอเคค่ะ”
“เอาอีกแล้ว...”
คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นยิ้ม ก่อนเอ่ย “แต่พันลี้ต้องช่วยใกล้ด้วยนะ”
“ลี้รู้ค่ะ...”
ผมรู้ว่าใกล้ใจเป็นคนชอบเรียนรู้
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ในบางเรื่อง...แต่เขาก็พร้อมจะลอง
และถ้าได้ลองแล้ว...ใกล้ใจจะเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว
เหมือนอย่างในตอนนี้ที่ใกล้ใจกระชับวงแขนที่โอบรอบคอเขาก่อนจะยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยเพื่อเตรียมตัว
ประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่เจ้าตัวสั่งสมมาทำให้พันลี้แทบไม่ต้องสอนอะไรเลย
“ใกล้พอจะรู้ว่าต้องทำแบบนี้
แต่หลังจากนี้...พันลี้ต้องสอนใกล้แล้วนะ”
พันลี้สบตากับคนรักที่นั่งอยู่บนตักเพียงชั่วครู่
ก่อนจะเคลื่อนหน้าเข้าไปประกบจูบคนรัก ครั้งนี้เขาบดจูบอย่างหนักหน่วง
มือหนาทั้งสองข้างเลื่อนไปบีบเคล้นที่สะโพกมน
ก้านนิ้วยาวที่รับหน้าที่เบิกช่องทางรักไล้เลื่อนลงไปตามร่องสะโพก
พันลี้ใช้ปลายนิ้วกดที่ช่องทางด้านหลังเบาๆ แล้วจึงเริ่มเพิ่มน้ำหนักมากขึ้นเรื่อยๆ
“อะ อื้อออ...”
เมื่อคนตัวเล็กที่นั่งคร่อมทับอยู่บนตักเริ่มส่งสัญญาณบอกถึงอารมณ์ความต้องการที่พุ่งสูงขึ้น
พันลี้จึงกดปลายนิ้วลงที่ช่องทางรักอย่างแรง และสอดก้านนิ้วเข้าไปในตัวอีกฝ่าย
ในนั้น...
ในตัวของใกล้ใจ...
อบอุ่นเหนือคำบรรยาย
และถ้าอยู่ในตัวใกล้ใจนานๆ
พันลี้ก็เริ่มรู้สึกร้อนจนเหมือนถูกเผาไหม้
ในตอนนี้...เราผละจูบออกจากกัน
เราหอบหายใจจากการจูบกันโดยไม่พัก เราสบตากันอยู่อย่างนั้น
และเราสองคนปล่อยให้ตัวเองจมลึกลงไปในห้วงเวลาหนึ่ง
ห้วงเวลาที่มีแค่พันลี้กับใกล้ใจ
“ลึกเข้าไปอีก...” พันลี้เอ่ยถาม...ถามว่าเขาสามารถจมลึกเข้าไปในตัวของใกล้ใจมากกว่านี้ได้ไหม
“...ได้ไหมคะ?”
ใกล้ใจที่กัดริมฝีปากแน่นแล้วไม่ยอมปริปากส่งเสียงร้องออกมาพยักหน้ารับ
“ดะ
ได้...ลูกหมาเข้ามาลึกกว่านี้ได้ครับ”
เมื่อเจ้าของช่องทางร้อนชื้นเอ่ยอนุญาต
พันลี้จึงดันก้านนิ้วยาวเข้าไปลึกกว่าเดิม เขามองใกล้ใจที่กัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนแทบเป็นรอยฟันคม
แม้ว่าช่องทางคับแน่นจะบีบรัดเย้ายวนมากแค่ไหน
แต่พันลี้ก็ยังไม่ยอมขยับนิ้วเข้าออก
เพราะเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องใช้เวลาในการปรับตัว
“โอเคไหมคะ?”
“อะ อื้อ โอเค”
“รออีกสักแป๊บนะคะ
เดี๋ยวลี้ค่อยขยับนิ้ว”
ใกล้ใจกลืนน้ำลายลงคอพลางจ้องมองเขา “แล้วพันลี้...โอเคไหม?”
“...”
“ใกล้รัดแน่นไปหรือเปล่า?”
คนโดนถามอมยิ้ม ก่อนเอ่ย “บางที...คุณใกล้ก็รัดลี้แน่นไปค่ะ”
“ไหนว่าอยากให้ใกล้รัดแน่นๆ ไง”
“พอโดนรัดแน่นจริงๆ...” พันลี้กดจูบที่ริมฝีปากบางหนึ่งที
ก่อนเอ่ยต่อ “...ลี้ก็ทนแทบไม่ไหวเลย”
ใกล้ใจไม่ได้ตอบอะไร
เจ้าตัวเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้แล้วมอบจูบหอมหวานให้แทน ก่อนเอ่ยเมื่อถอนจูบออก “เดี๋ยวลูกหมาก็ไม่ต้องทนแล้วครับ”
พันลี้กัดริมฝีปากอย่างอดกลั้นก่อนจะเริ่มขยับนิ้วเข้าและออกช้าๆ
ใกล้ใจเม้มริมฝีปากแน่นพลางหลุบตามองตัวตนของเขา พันลี้ยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสัญญาณความพร้อมของคนรัก
“รอให้ลี้สอดเข้าไปอีกนิ้วก่อนดีไหมคะ?...แล้วค่อยใส่ของจริงเข้าไป”
“ใกล้ยังไงก็ได้...แต่พันลี้ทนรอนานกว่านี้ไหวเหรอ?”
คำถามของใกล้ใจทำให้พันลี้กัดริมฝีปากอย่างแรง
ก่อนเอ่ยตอบ “จริงๆ
ก็ทนแทบไม่ไหวแล้ว”
“งั้นก็...ลองเอาของจริงใส่เข้ามาเลยลูกหมา”
“โอเคค่ะ...”
พันลี้ถอนก้านนิ้วยาวออกจากช่องทางคับแน่น
เขาหลุบตามองแก่นกายของตัวเองที่ยังคงแข็งขืนอยู่ มือหนาข้างหนึ่งเคลื่อนไปจับกระชับถุงยางอนามัยอีกครั้ง
ก่อนจะใช้มืออีกข้างคว้าขวดเจลหล่อลื่นมาเทชโลมที่ตัวตนของเขา
พันลี้โยนขวดเจลหล่อลื่นไว้ข้างกายเหมือนเดิม แล้วจึงจับเอาบริเวณส่วนปลายไปถูไถกับช่องทางรัก
มือหนาอีกข้างเคลื่อนมาจับที่เอวบางไว้ เขาเลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าอ่อนหวานตอนที่ดันส่วนปลายเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนเล็กน้อย
“คุณใกล้...”
“คะ ครับ...” ใกล้ใจขานรับพลางสบตากับเขา
“กดลงมาได้แล้วค่ะ...”
ใกล้ใจพยักหน้ารับพลางกดสะโพกลงเล็กน้อย
พันลี้ขบกรามแน่นเมื่อตัวตนได้เข้าไปทักทายในตัวของคนรักอีกหน่อย
ในตอนนี้มือหนาทั้งสองข้างเคลื่อนมาจับเอวบางไว้แน่น
“ใกล้ใจ...ขอให้ลี้เข้าไปในตัวคุณนะ”
ทันทีที่พันลี้เอ่ยจบ ใกล้ใจก็อนุญาตให้เขาเข้าไปในตัวด้วยการกดสะโพกลงต่ำอีกจนช่องทางคับแน่นครอบคลุมบริเวณส่วนปลายได้
ทว่าทุกครั้งที่เขาได้เข้าไปในตัวของอีกฝ่าย มันต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดของคนรัก
“อ๊ะ ! อะ อื้อออ...”
พันลี้มองใกล้ใจที่หลุดร้องเสียงหลงออกมา
เจ้าตัวคลายวงแขนออกจากลำคอเขา ก่อนจะเคลื่อนมือข้างหนึ่งมาจับที่ท้ายทอยไว้แทน
ส่วนมืออีกข้างเลื่อนมาจับที่ไหล่คล้ายหาที่ยึดเหนี่ยว
“ไหวไหมคะ?”
“ไหว...ใกล้ยังไหว...”
“โอเคค่ะ...”
เป็นในตอนนี้ที่ใกล้ใจฝืนกดสะโพกลงมาอีก
พันลี้กัดริมฝีปากแน่นไม่ต่างจากอีกฝ่าย เพราะตัวตนของเขากำลังถูกครอบครองไปกว่าครึ่ง
ปลายนิ้วเรียวที่จับจิกลงบนท้ายทอยและไหล่ทำให้พันลี้รู้ว่าใกล้ใจต้องทนเจ็บมากแค่ไหน
“อะ อื้ออ...”
เสียงร้องหลุดออกมาจากริมฝีปากบางที่มีรอยฟันคมฝังอยู่
พันลี้ขบกรามแน่นเมื่อแก่นกายขยับเข้าไปในช่องทางรักได้อีกเล็กน้อย
พันลี้มองคนรักที่ตัวแดงก่ำไปหมด
ใกล้ใจหอบหายใจพลางสบตากับเขา ดวงตาเรียวรีปริ่มไปด้วยน้ำสีใส
และบนแพขนตายาวก็มีหยาดน้ำบางส่วนหลงเหลืออยู่ เขาจึงเคลื่อนหน้าไปกดจูบที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ
ก่อนเอ่ยถาม...
“ที่เหลือ...ให้ลี้ช่วยไหม?”
ใกล้ใจรีบพยักหน้าตอบรับทันที
เจ้าตัววาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอเขาไว้เหมือนเดิม
ใบหน้าอ่อนหวานซุกซบลงบนลาดไหล่กว้าง พันลี้กดจูบลงบนหัวไหล่ขาวเนียน ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างจับเอวบางไว้ให้มั่นแล้วออกแรงกดสะโพกมนลงต่ำพร้อมดันแก่นกายสวนเข้าไปในช่องทางรัก
พันลี้จมลึกเข้าไปในตัวใกล้ใจ
ไม่หลงเหลือตัวตนไว้ให้ใครเห็น
และใกล้ใจจะเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองดวงจันทร์...
“อืมมม...Shit !”
“อ๊ะ ! อื้อออ พะ พันลี้...”
ใกล้ใจที่หลุดร้องเสียงหลงออกมาทำให้พันลี้รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกเจ็บมาก
เขาละมือทั้งสองข้างออกจากเอวบางแล้ววาดแขนโอบกอดร่างคนรักไว้แน่น
พันลี้จรดริมฝีปากลงบนหัวไหล่ขาวเนียนอีกครั้ง
เขาหลับตาลงพลางรับสัมผัสบีบรัดจากช่องทางคับแน่น
อุณหภูมิอุ่นร้อนเริ่มส่งผ่านมาถึงตัวตนเขา
พันลี้กระชับวงแขนกอดคนตัวเล็กแน่นขึ้นตอนที่โดนช่องทางอุ่นร้อนยั่วยวนด้วยการบีบรัดอย่างหนัก
เขาเอี้ยวคอมองคนในอ้อมกอดก่อนจะกดจมูกฝังลงบนซอกคอหอม และเป็นในตอนนี้ที่พันลี้สัมผัสได้ถึงหยาดน้ำอุ่นที่หยดลงบนไหล่เขา
“ใกล้ใจ...เจ็บมากเลยใช่ไหม?”
“...”
“ลี้ขอโทษนะคะ”
“ลูกหมา...”
“ขา...”
“อย่าเพิ่งขยับนะ...รอใกล้ก่อน”
พันลี้หัวเราะในลำคอ ก่อนพยักหน้ารับ “โคตรสู้เลย...”
“ต้องสู้สิ...ใกล้อยากไปถึงดวงจันทร์นี่”
“ลี้ขอมองหน้าคุณใกล้ใจผู้คลั่งรักที่ตอนนี้จะกลายเป็นนักสู้ตัวยงหน่อยได้ไหมคะ?”
ใกล้ใจคลายวงแขนออกจากคอเขาแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากัน
พันลี้จ้องมองใบหน้าอ่อนหวานที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตา
เขาเคลื่อนมือขึ้นมาปาดคราบน้ำตาให้คนรัก ก่อนเอ่ย...
“...”
“แค่เรื่องนี้เท่านั้นแหละใกล้ใจ...ที่ผมจะทำให้คุณเจ็บ”
“ใกล้ว่า...เดี๋ยวใกล้ก็หายเจ็บแล้ว
แค่ขอเวลาหน่อย”
“...”
“ลูกหมาไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก”
“ใกล้ใจ...” พันลี้เอ่ยพลางใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยที่แก้มนุ่มเบาๆ
ก่อนเอ่ย “...ตอนนี้มีเพลงหนึ่งที่แวบเข้ามาในหัวลี้”
“...”
“เพลง...die for you”
ใกล้ใจอมยิ้มพลางเอ่ย “ของ The weeknd”
“ครับ...ลี้ให้ใกล้นะ”
ใกล้ใจเคลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับประคองใบหน้าเขาไว้
ก่อนจะประทับริมฝีปากเพื่อมอบจูบรสหอมหวานให้เหมือนอย่างเคย
และเมื่อเจ้าตัวถอนจูบออก...เราถึงได้สบตากันอีกครั้ง
สบตากันท่ามกลางแสงจันทร์...
“พันลี้...ใกล้เริ่มไม่เจ็บแล้ว”
“...”
“แต่ถึงจะเจ็บ...ใกล้ก็จะไปต่อ”
“...”
“Baby, I would die for you”
พันลี้กัดริมฝีปากพลางส่ายหน้าน้อยๆ “ยับเยิน”
รู้ทั้งรู้ว่าประโยคคำพูดของใกล้ใจถูกยืมมาจากเนื้อเพลง
die for you
แต่ก็นั่นแหละ...
“แพ้ยับเยินเลยค่ะ”
ใกล้ใจหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย “ลูกหมา...เราไปต่อกันได้แล้วครับ”
ทันทีที่พันลี้พยักหน้ารับ
คนตัวเล็กก็วาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบคอเขาไว้เหมือนเดิม
พันลี้จึงเคลื่อนมือทั้งสองข้างไปจับที่เอวบางไว้
และในตอนที่เป็นวินาทีสำคัญของเราสองคน...เราจึงไม่ละสายตาออกจากกันเลย
เราสบตากันจนกระทั่งเขาเริ่มขยับโยกสะโพกอย่างเชื่องช้า
พันลี้มองใกล้ใจที่กัดริมฝีปากแน่นพลางโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กัน
เจ้าตัวเอาหน้าผากมนมาวางทาบลงบนหน้าผากเขา
มือเรียวข้างหนึ่งเคลื่อนมาจับที่ท้ายทอยไว้
มือหนาทั้งสองข้างจับเอวบางให้เลื่อนออกห่างจากลำตัวของเขาเล็กน้อย
ก่อนจะรั้งร่างบางกลับเข้ามาแนบชิดกายดังเดิม ใกล้ใจผละใบหน้าออกจากกันแล้ววาดแขนทั้งสองข้างคล้องคอเขาไว้
ดวงตาเรียวยาวจับจ้องใบหน้าอ่อนหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อพลางไล่สายตามองเรือนร่างแดงก่ำ
ใกล้ใจกัดริมฝีปากแล้วเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เปลือกตาสีอ่อนจะปิดลง…
“อื้อออ...”
พันลี้ไม่ยอมละสายตาออกจากคนรักเลยแม้แต่วินาทีเดียว
ใกล้ใจเรียนรู้จังหวะขยับโยกจากเขาได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเริ่มจับจังหวะขยับโยกสะโพกเองได้แล้ว
เขาจึงปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากเอวบางแล้วเคลื่อนไปบีบเคล้นที่ก้นกลมแทน
“ใกล้ใจ...”
เมื่อเปลือกตาสีอ่อนเลิกเปิดจึงเผยให้เห็นดวงตาฉ่ำน้ำ
ใกล้ใจเลื่อนสายตาลงมองกัน ก่อนเอ่ย “เร็วกว่านี้ใช่ไหม?”
พันลี้พยักหน้าเบาๆ “เร็วกว่านี้...ลึกกว่านี้...ได้ไหม?”
ใกล้ใจยังคงเป็นใกล้ใจเสมอ...ที่ไม่พูดมากมาย
ทว่าเจ้าตัวมักจะตอบกลับด้วยการกระทำ ใกล้ใจกระชับวงแขนที่โอบรอบคอเขา
ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้กัน
เจ้าตัวเอาหน้าผากมนวางทาบลงบนหน้าผากของเขาเหมือนอย่างเคย
และต่อจากนั้น...ใกล้ใจก็ขยับโยกสะโพกด้วยจังหวะเร็วแรงอย่างไม่ปรานีกันเลย
พันลี้อ้าปากออกเล็กน้อยเพื่อโกยอากาศเข้าปอด
ในขณะที่ใกล้ใจเพิ่มน้ำหนักฝังฟันคมลงบนริมฝีปากแล้วเร่งจังหวะขยับโยกสะโพกให้เร็วกว่าเดิม
พันลี้ยอมรับว่า...
ตอนนี้แทบตายเลย
เขาจะตายให้ได้จริงๆ
“อืมมม...Fuck ! Fuck ! Fuck !”
แต่ก็ขอพูดคำว่า Fuck ! สามครั้งให้กับตัวเองที่ยังมีชีวิตรอดอยู่
หัวใจของพันลี้เต้นเร็วจนจะทะลุออกมาจากอก
เขาวาดแขนทั้งสองข้างกอดรัดร่างของคนรักไว้แน่น
พันลี้เป็นฝ่ายผละใบหน้าออกจากอีกฝ่ายก่อน เพราะเขาต้านทานความร้อนแรงของใกล้ใจไม่ไหว
พันลี้ซบใบหน้ากับหน้าอกอีกฝ่าย ก่อนจะใช้ปลายลิ้นชื้นตวัดรัวที่ยอดอกสีชมพู ทว่าจังหวะขยับโยกที่เร็วแรงของใกล้ใจทำให้เขาต้องหยุดทุกการกระทำเพื่อตั้งสติ
ช่องทางคับแน่นที่บีบรัดอย่างหนักหน่วง
อุณหภูมิที่อุ่นจนร้อน อ้อมกอด เสียงลมหายใจของเราสองคน และทุกสัมผัสที่ใกล้ใจมอบให้...กำลังกดให้พันลี้จมลึกลงไปในมหาสมุทร
พันลี้เหมือนคนจมน้ำที่ไม่คิดรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้
เขาดำดิ่งลงไปในเหวทะเลลึก และไม่คิดจะกลับขึ้นมาหาอากาศหายใจบนผิวน้ำ...
มันก็คงเหมือน...
ถ้าเขาร้องขอให้ใกล้ใจหยุด...
เขาจะได้พักหายใจ...
แต่ก็...ไม่...
“อืมมม...ใกล้ใจ...อย่าหยุดนะครับ...”
พันลี้ยังอยากจมลึกลงไปมากกว่านั้น...
คนตัวเล็กที่ขยับโยกสะโพกด้วยจังหวะเร็วแรงเหมือนเดิมถูกพันลี้กอดรัดไว้แน่น
คุณใกล้ใจผู้คลั่งรักของเขายังคงคุมเกมรักได้อย่างดี ทว่าเป็นในตอนนี้ที่เจ้าตัวเริ่มผ่อนแรงลงแล้วเปลี่ยนจังหวะขยับโยกสะโพกช้าลง
พันลี้จึงคลายอ้อมกอดแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับคนรัก
“พันลี้...”
“ขา...”
“พันลี้...” ใกล้ใจเอ่ยพลางหยุดเคลื่อนขยับ “...รักใกล้มากแค่ไหนครับ?”
พันลี้ที่หอบหายใจมองใกล้ใจที่หายใจเหนื่อยหอบไม่ต่างกัน
เขายกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินประโยคคำถามนั้น
และพันลี้พอจะเดาได้ว่าคำตอบในครั้งนี้ไม่ใช่แค่ ‘มากกว่าผม...มากกว่าคุณ...มากกว่าเราสองคนรวมกัน’
แต่คำตอบที่ใกล้ใจต้องการในค่ำคืนนี้คือ...มือหนาทั้งสองข้างที่เคลื่อนมาจับเอวบางไว้แล้วดันร่างของเจ้าตัวให้ออกห่างกัน
ก่อนจะสวนสะโพกส่งความใหญ่โตกลับเข้าไปในช่องทางรักอย่างแรงตอนที่รั้งร่างบางให้กลับมาแนบชิดกัน
“อ๊ะ!...อื้อออ...พันลี้...”
“รักมากเท่านี้เลยครับ...”
พันลี้เอ่ยตอบคนรักที่หลุดร้องเสียงหลงออกมา
เขาทำแบบเดิมซ้ำๆ แล้วเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
ทว่าพันลี้ยังคงมอบสัมผัสหนักแน่นให้คนรักเหมือนเดิม
คนตัวเล็กที่ตัวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นกระชับวงแขนโอบรอบคอเขาแน่นขึ้น
“พะ พันลี้...บะ เบาลงหน่อยครับ”
พันลี้เชื่อฟังใกล้ใจทุกเรื่องและพร้อมยอมทุกอย่าง
แต่พอเป็นเรื่องบนเตียง และเป็นในตอนที่เขาตั้งสติได้แล้ว พันลี้คงตอบได้แค่ว่า...
“ขอโทษนะคะ...”
พูดพลางสวนสะโพกดันแก่นกายกลับเข้าไปในช่องทางรักอย่างแรงอีกครั้ง “...ลี้หยุดไม่ได้จริงๆ”
ใกล้ใจที่มีน้ำตาเอ่อล้นที่รอบขอบตากัดริมฝีปากแน่นพลางสบตากับเขา
พันลี้ที่ยังทำแบบเดิมซ้ำๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปป้อนจูบให้ถึงริมฝีปากบาง ใกล้ใจจูบตอบอย่างเร่าร้อนราวกับอยากให้รสจูบของเราสองคนช่วยเจือจางสัมผัสหนักหน่วง
พันลี้ผละจูบออกเมื่อเข้าใกล้ความรู้สึกนั้น
เขาจับร่างของคนรักให้หยุดอยู่นิ่งๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับโยกสะโพกเอง
พันลี้เริ่มด้วยจังหวะเนิบนาบแล้วเร่งจังหวะเร็วแรงขึ้นเรื่อยๆ
“พะ พันลี้...อื้อออ...”
“อืมมม...”
เป็นในตอนนี้ที่เราสองคนกอดกันแน่น
พันลี้ยังคงขยับโยกสะโพกด้วยจังหวะเร็วแรง และใกล้ใจก็สวนสะโพกกลับมาเป็นครั้งคราว
ความรู้สึกสุดท้ายที่พุ่งทะยานทำให้เขาเสียวแทบขาดใจ...
มันพุ่งสูงขึ้นจนหายลับไปจากสายตา...
...เห็นแค่เพียงบางอย่างที่เป็นสีขาวโพลน
...ก่อนจะตกลงสู่ก้นทะเลลึกเหมือนเดิม
“อะ อืม...!! อ๊าาา...”
เมื่อพันลี้เกร็งกระตุกร่างแล้วปลดปล่อยของเหลวออกมา
ทุกการเคลื่อนขยับจึงถูกหยุดลง มีเพียงแค่จังหวะการเต้นของหัวใจที่ยังดำเนินต่อไป
เราสองคนยังกอดกันแน่น
พันลี้ไม่รู้ว่าใครหอบหายใจแรงกว่ากัน เพราะเราก็ต่างหายใจเหนื่อยหอบราวกับจะขาดใจ
และเพียงไม่นานนัก
พันลี้ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของคนรัก ใกล้ใจผละกอดออกจากเขาก่อน เราสบตากันเพียงชั่วครู่แล้วจึงมอบจูบให้กันอีกครั้ง
ใกล้ใจเอ่ยหลังจากผละจูบออก “ไหนบอกว่าแค่ปากดีไปอย่างนั้นไง...”
“...”
“เมื่อกี้...พันลี้เหมือนจะเอาใกล้ให้ตายจริงๆ
เลย”
พันลี้หลุดหัวเราะร่า ก่อนเอ่ย “คุณใกล้ก็ไม่เบาเหมือนกันแหละค่ะ”
“…”
“ใกล้ใจ...”
ใกล้ใจกัดริมฝีปาก ก่อนเอ่ย “ขอต่อใช่ไหม?”
“รักเมียจัง...เมียรู้ใจลี้ตลอดเลย”
ใกล้ใจอมยิ้มแล้วย่นจมูกใส่เขา “ถ้าใกล้ไม่รู้ใจพันลี้...แล้วใกล้จะเป็นเมียพันลี้ได้ยังไง?”
“เฮ้อ...ผมหลงคุณไปหมดเลย ใกล้ใจ”
ใกล้ใจหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย “พันลี้อยากพักสักนิดก่อนไหม?...แล้วเราค่อยไปต่อกัน”
“ลี้ต่อได้เลยนะ...แต่คุณใกล้นั่นแหละที่ต้องพักก่อน”
“ใกล้ก็ต่อได้เลยนะ...” ใกล้ใจอมยิ้มน้อยๆ ก่อนเอ่ยต่อ “...แต่ถ้าได้พักสักนิดก็คงจะดี”
พันลี้!
ชาติที่แล้วมึงทำบุญด้วยอะไรวะ?
ชาตินี้ถึงได้เมียน่ารักสัดๆ แบบนี้...
“ลี้ว่าคนเก่งพักก่อนดีกว่า...เดี๋ยวลี้นวดให้”
“โอเคครับ...”
พันลี้หลุบตาลงมองช่วงล่างของตัวเอง เขายิ้มมุมปากเมื่อเห็นคราบน้ำรักของใกล้ใจที่เปื้อนอยู่บนกล้ามหน้าท้อง
คนตัวเล็กเริ่มร่นถอยตัวออกห่างจากกัน
มือหนาข้างหนึ่งจึงเคลื่อนไปจับที่แก่นกายของตัวเอง
ก่อนที่มืออีกข้างจะจับเอวบางแล้วดันร่างอีกฝ่ายให้เลื่อนออกห่างจากลำตัวเขา
ใกล้ใจกัดริมฝีปากแน่นพลางขมวดคิ้วมุ่นตอนที่ความใหญ่โตถูกถอนออกจากช่องทางคับแน่น
คนตัวเล็กค่อยๆ ขยับลุกออกจากตักอย่างระมัดระวัง
พันลี้ใช้มือจับรูดถุงยางอนามัยที่บรรจุของเหลวสีขุ่นไว้จำนวนมากออกจากแก่นกาย ก่อนจะโยนทิ้งลงพื้น...
แม่นม...
ใจเย็นๆ ครับ
เดี๋ยวลี้เก็บเอง...ไม่ต้องห่วง
ดวงตาเรียวยาวเลื่อนขึ้นมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้ยืนเต็มความสูงอยู่ตรงหน้า
ใกล้ใจเม้มริมฝีปากเล็กน้อยพลางใช้มือทั้งสองข้างบีบนวดที่สะโพกของตัวเอง
พันลี้อมยิ้มแล้ววาดแขนทั้งสองข้างรั้งร่างของคนรักให้นอนลงบนเตียง
เขาจับให้ใกล้ใจนอนคว่ำ ก่อนจะจับขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกจากกัน
พันลี้นั่งคุกเข่าลงตรงกลางระหว่างขาเรียว
มือหนาทั้งสองเคลื่อนมาจับสะโพกมนให้ยกขึ้นเล็กน้อย
ดวงตาเรียวยาวจับจ้องช่องทางด้านหลังที่ไม่ได้บวมแดงมากนัก
เมื่อเห็นอย่างนั้นพันลี้เลยคิดว่าเราสองคนมาถูกทางแล้ว
เขาใช้นิ้วหัวแม่มือนวดวนเบาๆ ที่ช่องทางสีสด
ก่อนจะเอามืออีกข้างไปเคล้นคลึงที่ก้นกลม พันลี้อยากช่วยให้ใกล้ใจรู้สึกผ่อนคลายหลังจากผ่านศึกหนักหน่วงมา
“พันลี้...”
“ขา...”
“นวดเก่งจัง”
“ทำอย่างอื่นก็เก่งนะคะ...”
พันลี้อมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ
ของคนรัก เพราะเขากลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อในสิ่งที่พูดออกไป
พันลี้จึงโน้มหน้าเข้าไปใกล้สะโพกมน ปลายลิ้นชื้นลากไล้ไปตามร่องสะโพก ก่อนที่มือหนาจะจับก้อนเนื้อนุ่มทั้งสองข้างให้แยกจากกัน
พันลี้ใช้ลิ้นหนาโลมเลียบริเวณช่องทางสีสดคล้ายกำลังปลอบโยนส่วนที่บอบช้ำ
เมื่อได้ยินเสียงครางหวานจากคนรัก เขาจึงตวัดปลายลิ้นรัวเร็วที่ช่องทางนั้น
กลีบปากร้อนครอบปิดที่ปลายปากทางก่อนจะส่งลิ้นชื้นเข้าไปในช่องทางคับแน่น สะโพกกระชับที่เริ่มหดเกร็งทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกเสียวซ่าน
“กะ เก่งไม่หยุดเลยนะ...ลูกหมา”
คำชมจากเจ้าของที่พยายามควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติทำให้ลูกหมาอย่างเขาอยากเก่งมากกว่านี้
อยากปรนเปรอคนรักให้ถึงใจกว่านี้
พันลี้ถอนลิ้นชื้นออกจากช่องทางด้านหลังแล้วใช้ปลายลิ้นตวัดที่ปลายปากทางเหมือนเดิมจนคนตัวเล็กครางเสียงกระเส่า...
“อื้อออ...ละ ลูกหมาครับ...”
ลูกหมาที่แสนจงรักภักดีผละริมฝีปากออกจากช่องทางรัก
พันลี้หยัดกายลุกคุกเข่าก่อนจะเคลื่อนตัวไปคร่อมทับบนร่างคนรักไว้ เขาใช้มือทั้งสองข้างเท้ายันบนเตียงนอนเพื่อช่วยพยุงตัว
คนใต้ร่างจะได้ไม่ต้องแบกรับน้ำหนักตัวของเขา
พันลี้มองใกล้ใจที่ตะแคงหน้ามาทางด้านขวาแล้ววางแขนทั้งสองไว้ข้างศีรษะ
พวงแก้มของคนรักยังคงขึ้นสีแดงระเรื่อเหมือนเดิม เขากลั้นยิ้มเมื่อเห็นเรือนผมสีช็อกโกแลตที่ยุ่งเล็กน้อย พันลี้โน้มหน้าลงไปกดจูบที่แก้มนุ่มหนึ่งครั้ง
แล้วจึงลากเลื่อนปลายจมูกมาฝังลงบนซอกคอหอม
“รักคุณจัง...”
“รักเหมือนกันครับ” ใกล้ใจเอ่ยพลางหลับตาลง
พันลี้เลื่อนริมฝีปากมาคลอเคลียที่ข้างใบหูคนรัก
ก่อนเอ่ยถาม “พร้อมจะไปต่อหรือยังคะ?”
ใกล้ใจที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่เผยรอยยิ้มบางเบา “พร้อมแล้ว...”
“...”
“แต่ว่า...”
เมื่อเปลือกตาสีอ่อนค่อยๆ เลิกเปิด
พันลี้จึงฝังปลายจมูกลงบนแก้มหอม เขากดจมูกแช่ค้างไว้อย่างนั้น
ใกล้ใจเลยหลุดหัวเราะเบาๆ ขณะเอ่ยต่อ...
“รอบนี้...ใกล้ขอนอนอยู่แบบนี้ได้ไหม
ลูกหมา?”
พันลี้หัวเราะร่า
ก่อนจะถอนจมูกออกจากแก้มหอมแล้วเอ่ยถาม “เหนื่อยมากเลยเหรอคะ?”
“อื้อ...ตอนแรกก็ไม่ค่อยเหนื่อยนะ แต่พอได้นอนพักแล้ว...”
“...”
“มันก็เพลียจนอยากจะหลับเลย”
ลูกหมาอย่างเขาสงสารเจ้าของตัวเล็กสุดหัวใจ
แต่พันลี้คิดว่ามันคงน่าเสียดายมาก
ถ้าเขาปล่อยให้ใกล้ใจหลับไปก่อนที่...เราสองคนจะไปถึงดวงจันทร์จริงๆ
“เรายังไม่ได้ทำท่านั้นกันเลย...”
“...”
“คุณใกล้อย่าเพิ่งหลับนะคะ”
ใกล้ใจกัดริมฝีปากขณะหลับตาลงอีกครั้ง เจ้าตัวเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
“เตรียมมาหลายท่าจังนะลูกหมา”
พันลี้ใช้ฟันคมขบเม้มที่ใบหูคนใต้ร่างเบาๆ
ก่อนเอ่ยกระซิบ “ลี้เป็นลูกหมาของคุณใกล้นะ...จะพลาดท่านี้ไปได้ยังไง”
“ท่าไหนครับที่เราสองคนพลาดไม่ได้เลย?”
พันลี้จรดริมฝีปากลงบนแก้มสีแดงระเรื่อ
ก่อนเอ่ยเสียงแผ่ว “Doggy”
“ลูกหมา...” ใกล้ใจพูดพลางอมยิ้ม
“ใช่ค่ะ...ลูกหมา”
“...”
“ลูกหมาที่รักเจ้าของจะแย่...”
ใกล้ใจลืมตาขึ้นแล้วเอี้ยวคอเล็กน้อยเพื่อมองเขาที่คร่อมทับอยู่บนร่าง
“ท่า doggy มันต้องลุกขึ้นไหม ลูกหมา?”
“ลุกค่ะ”
“งั้นแหกกฎหน่อยได้ไหมครับ?”
“...”
“คุณใกล้จะให้แหกกฎยังไงอีกคะ?”
“...”
“คุณแหกกฎจนใจผมเหวอะหวะไปหมดแล้วเนี่ย”
ใกล้ใจหัวเราะร่า ก่อนที่รอยยิ้มอ่อนหวานจะค่อยๆ
เลือนหายไปจากใบหน้า เจ้าตัวขมวดคิ้วคล้ายครุ่นคิด แล้วเอ่ยเสียงแผ่ว “แต่ครั้งนี้คงแหกกฎไม่ได้สินะ...เพราะถ้าใกล้นอนอยู่แบบนี้”
“...”
“มันก็จะไม่ใช่ท่า doggy แบบที่พันลี้อยากทำ”
“...”
“งั้นใกล้ลุกก็ได้ครับ”
นี่แหละ...
เหตุผลที่ทำให้ผมรักเขาฉิบหายแบบที่ไม่มีใครสู้ได้
ก็เพราะใกล้ใจเป็นแบบนี้...
พันลี้หัวเราะเบาๆ แล้วกดจมูกหอมแก้มนุ่มอีกครั้ง
ก่อนเอ่ย “ไม่ต้องลุกหรอกค่ะ...คุณใกล้นอนอยู่แบบนี้ก็ได้”
“...”
“เดี๋ยวลี้จะทำให้มันเป็นท่า doggy เอง”
“…”
“…ทำให้มันเป็นท่า doggy ในแบบของเรา”
“…”
“แบบที่เรากำหนดกันเอง...แบบที่เราเข้าใจกันแค่สองคน”
ใกล้ใจอมยิ้มก่อนเอ่ย “ใกล้ก็ลืมไปว่าถ้าแหกกฎไม่ได้...เราก็แค่สร้างกฎขึ้นมาใหม่”
“...”
พันลี้ยิ้มกว้างพลางกดจูบที่พวงแก้มสีแดงระเรื่อซ้ำๆ
“ใช่ค่ะ...กฎที่เราสองคนสร้างขึ้นมาเอง”
ใกล้ใจอมยิ้มแล้วแนบแก้มลงบนเตียงนอนอีกครั้ง
ก่อนเจ้าตัวจะเอ่ย “งั้นลูกหมาก็เริ่มเลยครับ...เริ่มทำในแบบของเรา”
พันลี้กัดริมฝีปากขณะมองคนใต้ร่างพลางคิดว่า...
doggy ไม่ doggy ไม่รู้แล้ว
แต่กูเนี่ย...
ลูกหมาของใกล้ใจมากๆ
พันลี้โน้มหน้าลงไปกดจูบที่พวงแก้มสีแดงระเรื่ออีกครั้งแล้วหยัดกายลุกคุกเข่า
เขาใช้มือรูดรั้งแก่นกายของตัวเองจนเริ่มกลับมาแข็งขืน ก่อนจะหันไปคว้ากล่องสีเงินที่ถูกแกะไว้แล้ว
พันลี้หยิบซองสีเงินที่เหลืออยู่เพียงซองเดียวในกล่องออกมา เขาไม่รอช้ารีบฉีกซองสีเงินแล้วใส่ถุงยางอนามัยทันที
พันลี้ทิ้งตัวนั่งคุกเข่าตรงระหว่างขาเรียวเหมือนเคย
ก่อนจะจับเรียวขาทั้งสองข้างให้อ้ากว้างมากกว่าเดิม มือหนาทั้งสองเคลื่อนมาจับสะโพกมนให้ยกขึ้นอีกหน่อย
เขาโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วใช้มือข้างหนึ่งยันเตียงนุ่มไว้ พันลี้หลุบตามองมืออีกข้างที่จับเอาตัวตนเข้าไปใกล้ช่องทางรัก
และเป็นในตอนนี้ที่ลูกหมาเริ่มดันความใหญ่โตเข้าไปในตัวของเจ้าของ
พันลี้ขบกรามแน่นเพื่อเก็บกลั้นเสียงครางต่ำ
เขาเลื่อนสายตามองมือเรียวทั้งสองที่จับจิกผ้าปูสีขาวจนยับย่น
ลมหายใจอุ่นร้อนถูกพรูออกจากปากตอนที่ตัวตนเข้าไปในช่องทางร้อนชื้นได้กว่าครึ่ง
พันลี้หยุดพัก...
เพราะถูกบีบรัด...อย่างหนัก
จนหัวใจเต้นเร็วแรง...
“ละ ลูกหมา...”
“ขา...”
“ยะ ยังเข้ามาไม่สุดใช่ไหมครับ?”
พันลี้ฝังฟันคมลงบนริมฝีปาก
ก่อนจะเคลื่อนมืออีกข้างไปเท้ายันที่เตียงนุ่ม ตอนนี้พันลี้จึงคร่อมทับอยู่บนร่างของคนรัก
เขาไม่ได้ตอบกลับคนใต้ร่าง ทว่าพันลี้เคลื่อนมือทั้งสองข้างของตัวเองที่ยันเตียงนุ่มมาประกบลงบนมือเรียวที่กำผ้าปูที่นอนไว้แน่น
ใกล้ใจค่อยๆ คลายมือออกจากผ้าปูที่นอน
พันลี้มองรอยยับย่นที่เกิดจากการบีบกำอย่างแรง เขาเริ่มสอดผสานนิ้วทั้งสิบของเราเข้าด้วยกัน
พันลี้เริ่มทิ้งน้ำหนักลงบนมือเรียว และออกแรงกดจนมือเรียวทั้งสองแทบฝังไปกับเตียงนุ่ม
และก็...
ออกแรงดันตัวตนเข้าไปในตัวใกล้ใจ...
เข้าไปทั้งหมด...
ทั้งหมด...ของผม
“อืมมม...” พันลี้คำรามพลางเพิ่มน้ำหนักฝังฟันคมลงบนริมฝีปาก
ก่อนจะโน้มหน้าลงไปประทับจูบที่แก้มสีแดงระเรื่อ “ตอนนี้...ลี้เข้ามาในตัวคุณใกล้ได้ทั้งหมดแล้วค่ะ”
ใกล้ใจหลับตาลงพลางอมยิ้ม “...เก่งมากครับ”
ดวงตาเรียวยาวหลุบมองช่วงล่างของเราสองคนที่อยู่แนบชิดกัน
ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองท่อนแขนของตัวเองที่เท้ายันอยู่บนมือเรียวทั้งสอง พันลี้จ้องมองร่างแดงก่ำของคนรักอยู่เพียงชั่วครู่แล้วจึงโน้มหน้าลงไปกดจูบที่แผ่นหลังบาง
แม้ว่าร่างกายของเราจะแนบสนิทกันเพียงแค่ช่วงล่าง
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้อุณหภูมิที่พุ่งสูงลดลงเลย
พันลี้ผละริมฝีปากออกจากแผ่นหลังบาง
แล้วจึงก้มลงมองช่วงล่างของเราสองคนที่อยู่แนบชิดติดกัน
เขาอยากให้มันผูกพันและเป็นของกันและกันอยู่อย่างนี้ตลอดไป
ทว่าคนใต้ร่างที่ไม่ได้มีพละกำลังล้นเหลือทำให้พันลี้ต้องรีบพาออกเดินทาง...เพื่อจะไปถึงดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้
“ลี้จะเริ่มแล้วนะคะ”
ใกล้ใจที่หลับตาพริ้มพยักหน้าเบาๆ
ก่อนที่รอยยิ้มอ่อนหวานจะเปื้อนบนใบหน้า “...”
พันลี้โน้มหน้าลงไปกดจูบที่พวงแก้มสีแดงระเรื่อหนึ่งที
ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกถอนแก่นกายออกจากช่องทางคับแน่นช้าๆ ตัวตนถูกถอนออกมาจนเกือบสุดความยาวแล้วจึงดันกลับเข้าไปใหม่
“อะ อื้อออ...”
เสียงครางหวานที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางทำให้พันลี้รู้ว่าคนรักชอบสัมผัสนุ่มนวลที่มอบให้
เขาจึงทำแบบเดิมซ้ำๆ และรักษาจังหวะให้สม่ำเสมออยู่ตลอดเวลา
“ละ ลูกหมา...อะ อื้อออ...”
ใกล้ใจจะหลุดครางเสียงกระเส่าทุกครั้งที่ความร้อนรุ่มถูกดันเข้าไปในช่องทางร้อนชื้น
และพันลี้จะคำรามในลำคอทุกครั้งที่คนใต้ร่างพยายามดันสะโพกให้แนบชิดกับลำตัวเขาเพื่อจะได้ส่งตัวตนเข้าไปลึกขึ้น
แต่ไม่ว่าใกล้ใจจะเผลอยั่วยวนให้แทบหมดความอดทนแค่ไหน
พันลี้ก็ยังคงมอบสัมผัสและจังหวะแบบเดิมให้คนรักอยู่อย่างนั้น
และในขณะที่พันลี้ขยับโยกสะโพกอย่างเชื่องช้า
เขาก็โน้มหน้าลงไปประทับจูบที่แผ่นหลังบาง แล้วลากไล้ริมฝีปากมาถึงต้นคอขาว ก่อนจะกดจูบเพื่อฝากรอย
พันลี้ผละริมฝีปากออกจากบริเวณนั้นแล้วเอ่ย...
“ชอบไหมคะ?” เขาถาม...ทั้งที่ยังขยับโยกสะโพกในจังหวะเดิม
เชื่องช้า...
...แต่ลึกซึ้ง
ใกล้ใจที่ค่อยๆ เลิกเปลือกตาขึ้นพยักหน้าเบาๆ
เจ้าตัวกัดริมฝีปากแน่น ก่อนเอ่ย “ชะ ชอบ...ใกล้ชอบครับ”
“อะไรที่อ่อนโยนแบบนี้...”
“…”
“...ผมให้คุณคนเดียวนะ”
ใกล้ใจคงอยากขอบคุณเขา
เจ้าตัวจึงเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้มือของเราที่ยังสอดผสานกันอยู่ ริมฝีปากบางจรดลงบนหลังมือเขาแผ่วเบา
ก่อนที่ใบหน้าอ่อนหวานจะวางแนบไปกับเตียงนุ่มเหมือนเดิม
พันลี้โน้มหน้าลงไปกดจูบที่แก้มหอมเบาๆ แล้วจึงเพิ่มน้ำหนักกดมือเรียวทั้งสองให้ฝังลึกลงไป
ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะขยับโยกสะโพกให้เร็วขึ้นอีกนิด เขาจ้องมองคนใต้ร่างที่ครางเสียงกระเส่าเมื่อจังหวะรักเปลี่ยนไป
“อะ อื้อออ...พะ พันลี้ครับ”
พันลี้ก้มลงมองช่วงล่างของตัวเองที่เคลื่อนขยับอยู่ตลอดเวลาโดยไม่หยุดพัก
เขาตัดสินใจทิ้งตัวทาบทับบนร่างคนรัก พันลี้แนบลำตัวไปกับแผ่นหลังบาง
ท่อนแขนหนาทั้งสองวางทาบบนแขนเรียว มือของเราสองคนยังคงสอดผสานกันแนบแน่น
และเป็นในตอนนี้ที่พันลี้ขยับโยกสะโพกด้วยจังหวะเร็วแรงกว่าหัวใจที่เต้นอยู่
เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกเผาไหม้จากอุณหภูมิในร่างกายที่พุ่งสูงขึ้นกว่าเดิม
พันลี้กดริมฝีปากลงบนแก้มสีแดงระเรื่อพลางมองใกล้ใจที่ครางเสียงกระเส่าราวกับจะขาดใจ พันลี้คิดว่าจังหวะเร็วแรงที่สุดในชีวิตครั้งนี้...
กำลังทำให้เราสองคน...
ขาดอากาศ
ขาดใจ
แต่...
“พะ พันลี้...อื้อออ...”
“ขา...”
“กะ ใกล้รักพันลี้...”
...ไม่ขาดกัน
“...ผมก็รักคุณ”
พันลี้เอ่ยตอบคนรักด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี
ก่อนจะกดจมูกฝังลงบนซอกคอขาว
เขาหลับตาลงพลางฟังเสียงครางหวานของคนรักที่ดังคลอเคล้าไปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
พันลี้ขบกรามแน่นพลางคำรามในลำคอเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะปลดปล่อย
เขาจับกระชับมือเรียวทั้งสองให้แน่นกว่าเดิมแล้วเร่งจังหวะขยับโยกให้เร็วแรงมากยิ่งขึ้น
“อืมมม...”
“อะ อื้อออ...พะ พันลี้ กะ
ใกล้จะไม่ไหวแล้ว”
พันลี้ที่หอบหายใจอย่างแรงไม่ได้ตอบอะไร เขาทำเพียงแค่กดริมฝีปากลงบนแก้มร้อนแล้วคำรามในลำคอ
พันลี้รู้ดีว่าจังหวะรัวเร็วทำให้คนรักเหนื่อยแทบขาดใจ แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดได้...
เป็นในตอนนี้ที่พันลี้คิดว่าเราสองคนกำลังเห็นดวงจันทร์สีเหลืองนวลอยู่ไม่ไกล
เขามองใกล้ใจที่หลับตาพลางอ้าปากออกเล็กน้อย
พันลี้จึงเร่งจังหวะขยับโยกสะโพกให้เร็วขึ้นอีก
“อืมมม...Shit !”
เพียงไม่นานใกล้ใจก็เกร็งกระตุกร่างพลางครางเสียงหวานออกมา
และในวินาทีถัดมาพันลี้ก็กระตุกร่างแล้วปลดปล่อยออกมาเช่นกัน
“อ๊ะ ! อ๊ะ ! อ๊าาา...”
“อะ อืม...!! อ๊าาา...”
ทว่าครั้งนี้...
ไม่ได้มีแค่เสียงประกาศอิสระทางอารมณ์เพียงอย่างเดียว
หากแต่มี...
“ใกล้ใจ...”
“…”
“พันลี้รักใกล้ใจ”
“ใกล้ใจก็รักพันลี้”
ประโยคบอก ‘รัก’ ที่เปี่ยมล้นอยู่ในใจ
พันลี้ยิ้มน้อยๆ พลางหลับตาลง
เขาแนบแก้มตัวเองลงบนแก้มอุ่นร้อนของคนรัก มือของเราสองคนยังคงสอดผสานแนบแน่นเหมือนร่างกายที่ยังคงอยู่แนบชิดกัน
พันลี้นอนฟังเสียงลมหายใจของใกล้ใจ ในขณะที่ใกล้ใจก็นอนฟังเสียงหอบหายใจของเขา
เราปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานหลายนาที ทว่าในทุกวินาทีที่ผ่านเลยไป
เราสองคนบอก ‘รัก’ กันซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น
เราพูดย้ำถึงคำว่า ‘รัก’ จนมันซึมลึกลงไปในหัวใจ
“ลูกหมา...”
“ขา...”
“ใกล้ว่า...ใกล้คงไม่ตายเพราะเรามีอะไรกันหรอก”
“...”
“แต่ใกล้อาจจะตายเพราะโดนลูกหมานอนทับอยู่แบบนี้”
พันลี้หัวเราะร่า
ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นแล้วคลายมือที่สอดผสานกันไว้ออก
เขานั่งคุกเข่าพลางถอนแก่นกายออกจากช่องทางรัก ใกล้ใจร้องครางแผ่วเบาตอนที่ความใหญ่โตหลุดพ้นจากปลายปากทาง
“ตอนเอาออกก็เสียวเหรอคะ?” พันลี้ถามพลางหัวเราะเบาๆ
“ลูกหมาก็ถามมาได้...เสียวสิ”
พันลี้ใช้มือรูดถุงยางอนามัยที่บรรจุน้ำรักจำนวนหนึ่งออกจากแก่นกายแล้วโยนทิ้งลงพื้นเหมือนเดิม
ก่อนจะจับให้คนตัวเล็กนอนหงาย
พันลี้ที่เห่อเมียสุดๆ ขึ้นคร่อมทับบนร่างเล็ก
เขาโน้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากบางหลายครั้ง
ใกล้ใจเม้มริมฝีปากแล้วยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง พันลี้หลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นคนรักทำแบบนี้
“ทำไมเมียไม่ให้ลี้จุ๊บปากคะ?”
ใกล้ใจเอามือออก ก่อนเอ่ย “ลูกหมาต้องพักบ้าง...”
“เมียช้ำไปหมดแล้วค่ะ”
พันลี้กัดริมฝีปากพลางจ้องมองตัวแสบที่ชอบยั่วตาใส
“คำพูดคำจานะใกล้ใจ”
ใกล้ใจหลุดหัวเราะร่า ก่อนเอ่ย “พันลี้...”
“ขา...”
“กอดกันหน่อยได้ไหม?...กอดใกล้หน่อย”
หากใกล้ใจไม่ได้ยิ้มอยู่ พันลี้อาจจะเป็นห่วงอีกฝ่ายแทบแย่ตอนได้ยินประโยคคำถามนี้
ทว่ารอยยิ้มอ่อนหวานทำให้เขารู้ว่า...“เมียลี้โคตรขี้อ้อนเลย”
ใกล้ใจอมยิ้มพลางเอ่ย “ใกล้อยากกอดพันลี้...”
“ได้ค่ะ”
เมื่อเอ่ยตอบใกล้ใจไปแล้ว
พันลี้จึงทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ คนรักแล้วเอนกายพิงกับหัวเตียงก่อนจะชันขาขึ้นมาข้างหนึ่ง
เขาจับให้คนตัวเล็กมานั่งตรงกลางระหว่างเขา ก่อนจะสวมกอดเจ้าตัวจากด้านหลัง
พันลี้กระชับวงแขนกอดคนรักให้แน่นขึ้นพลางกดจมูกหอมแก้มนุ่ม
ใกล้ใจใช้มือข้างหนึ่งลูบที่ท่อนแขนของเขาเบาๆ พลางเอ่ย...
“คืนนี้พระจันทร์สวยจัง...”
พันลี้ละสายตาออกจากใบหน้าอ่อนหวานแล้วมองไปทางประตูกระจก
เขาเผยรอยยิ้มบางเบาเมื่อเห็นพระจันทร์สีเหลืองนวลที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าสีหม่น
“พระจันทร์สวยกว่าทุกคืนก็เพราะว่า...คืนนี้เราได้ดูพระจันทร์ด้วยกัน” พันลี้เอ่ยพลางกดจมูกหอมแก้มคนรักอีกครั้ง
“...เพราะว่าเราไปถึงดวงจันทร์ด้วยกันต่างหาก”
พันลี้หัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินประโยคคำพูดแสนน่ารักของคนรัก
“พระจันทร์จะสวยได้มากกว่านี้อีกนะคะ...”
“…”
“...ถ้าเราต่อกันอีกสักรอบสองรอบ”
ใกล้ใจที่อยู่ในอ้อมกอดส่ายหน้าพลางอมยิ้ม “ไม่มีสักรอบสองรอบแล้วครับ...มีแต่สักนิด”
“...”
“อดใจสักนิดนะครับ ลูกหมา”
พันลี้หัวเราะร่า ก่อนเอ่ย “โอเคค่ะ ลี้จะพยายามอดใจนะ”
“ดีมากค่ะ”
“เนี่ย...ก็คุณเป็นซะอย่างเนี้ย
จะให้ผมอดใจได้ยังไง”
ใกล้ใจหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย “ลูกหมา...”
“ขา...”
ใกล้ใจเอี้ยวคอมองเขา ก่อนเอ่ย “I love you to the moon and back.”
เป็นในตอนนี้ที่พันลี้ประทับจูบลงบนริมฝีปากบางพลางคิดว่า...
ระยะทางไปกลับโลกกับดวงจันทร์...
...ยังเทียบไม่ได้กับความรักที่ผมมีให้คุณ
หวังว่าจะทำให้ทุกคนยิ้มได้ไม่มากก็น้อยนะคะ
