NC นี้ยังไม่ใช่ของจริง
แต่ลูกหมาก็ใช้ได้อยู่ๆ 5555
NC นี้ยาวมากๆ เลยนะคะ
หากใครไม่ชอบ NC ยาวๆ สามารถ Skip ผ่านได้เลยน้าาา
ดวงตาเรียวรีจ้องมองอีกฝ่ายที่กำลังหลับตาลงพร้อมกัน
ใกล้เผลอยิ้มออกมาทั้งที่เปลือกตาสีอ่อนทั้งสองข้างปิดสนิท
ความสุขที่อยู่ในใจยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อคนสุดท้ายที่ได้เห็นก่อนหลับตาคือคนที่รัก
และหากเป็นไปได้ใกล้ก็อยากเห็น
‘พันลี้’ เป็นคนแรกเมื่อลืมตาตื่น อย่างในตอนนี้ที่เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆ
เลิกเปิดเพื่อแอบเก็บภาพคนรักตอนหลับเหมือนอย่างเช่นทุกครั้งที่ได้นอนด้วยกัน
ใกล้ยิ้มบางเบาพลางมองใบหน้าหล่อเหลา
เขาอดไม่ได้ที่จะเคลื่อนปลายนิ้วไปจรดลงที่หน้าผากอีกฝ่ายแล้วค่อยๆ
ไล้เลื่อนลงมาถึงหว่างคิ้ว ปลายจมูกโด่ง และริมฝีปากได้รูป
ใกล้อมยิ้มเมื่อกลีบปากหยักอ้าออกเล็กน้อยก่อนจะใช้ฟันคมขบเม้มที่ปลายนิ้วของเขาเบาๆ
และเปลือกตาของอีกฝ่ายที่ปิดสนิทก็ค่อยๆ เลิกเปิด
หัวใจเริ่มเต้นแรงตอนที่แววตาของพันลี้เป็นประกายเล็กน้อย
มือหนาข้างหนึ่งเคลื่อนขึ้นมาจับมือของเขาไว้
ปลายนิ้วที่ถูกฟันคมขบกัดแผ่วเบาค่อยๆ เลื่อนเข้าไปในโพรงปากร้อนชื้น
ใกล้กัดริมฝีปากแน่นเมื่อกลีบปากร้อนรวบดูดก้านนิ้วของเขาเพียงหนึ่งครั้ง
ก่อนที่พันลี้จะเอามือข้างนั้นของเขาที่รุกรานเจ้าตัวไปวางทาบที่แผ่นอก
“บอกให้ลูกหมานอน...”
“...”
“แล้วทำไมตัวแสบถึงยังไม่นอนคะ?”
คนโดนถามไม่ได้ตอบอะไร
ใกล้ทำเพียงแค่สบตากับพันลี้อยู่อย่างนั้น ก่อนจะเลือกตอบตามความรู้สึกที่แท้จริง
“...ใกล้รักพันลี้มากนะ”
พันลี้อมยิ้มพลางเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
“ลี้ก็รักคุณใกล้มาก...”
“...”
พันลี้ปล่อยมือที่กุมไว้ให้เป็นอิสระ
ทว่าใกล้ยังคงวางทาบไว้ที่หน้าอกแกร่งเหมือนเดิม มือหนาเคลื่อนมาลูบที่ข้างแก้มเขา
“...และก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รักมากขนาดนี้”
มือหนาเลื่อนลงมาเชยคางขึ้นเล็กน้อยก่อนที่นิ้วหัวแม่มือจะลูบไล้ที่ริมฝีปากเขาแผ่วเบา
เป็นในตอนนี้ที่ใกล้เลื่อนมือจากแผงอกแกร่งขึ้นมาจับประคองใบหน้าหล่อร้าย
ก่อนจะเอาปลายนิ้วไปเกลี่ยที่กลีบปากหยัก
“ใกล้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รักพันลี้มากขนาดนี้...”
พันลี้อมยิ้มขณะนอนมองเขา
เจ้าตัวกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วเพิ่มน้ำหนักกดปลายนิ้วหัวแม่มือลงบนริมฝีปากล่างของเขา
“มากจนจะล้นออกมาแล้วใช่ไหมคะ?”
“อื้อ...มากจนจะล้นออกมาแล้ว”
ใกล้จ้องลึกเข้าไปในดวงตาเรียวยาว
ในแววตาของพันลี้ฉายชัดถึงความรัก ความปรารถนา ความโหยหา ความอดกลั้น
และอีกหลากหลายความรู้สึกที่ผสมรวมกันอยู่ในดวงตาที่เขาแสนรัก
ใกล้รู้ดีว่าบทสนทนาของเราสองคนในครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้ง
เราพยายามสื่อความรู้สึกบางอย่างถึงกันโดยไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน
เพราะเราสองคนกำลังหักห้ามใจเพื่อให้ผ่านพ้นคืนนี้ไปอย่างราบเรียบและไม่เกิดเรื่องเร่าร้อนขึ้น
หากแต่ความรู้สึกรักและอารมณ์ความใคร่ที่คุกรุ่นอยู่ในเบื้องลึกกำลังดึงรั้งให้เราสองคนถลำลึกลงไปในห้วงอารมณ์หนึ่ง
เป็นห้วงอารมณ์ที่...
มีสีแดงเข้ม...
ที่ทำให้รู้สึกปรารถนาอย่างมาก
มีสีชมพู...
ที่ทำให้รู้สึกหลงใหลและมีความสุขอย่างถึงที่สุด
และมีสีขาว...
ที่ทำให้รู้สึกถึงความรักที่บริสุทธิ์ของเราสองคน
“ลี้พยายามข่มตานอนเร็วเพราะอะไรรู้ไหม?”
“ใกล้รู้...”
“ถึงป๊าจะบอกว่าแค่ภายนอกได้...แต่ลี้ก็กลัวว่าคืนนี้จะเลยเถิดไปไกลกว่านั้น”
“...”
ไม่ใช่เพียงแค่พันลี้ที่คิดแบบนั้น
หากแต่ใกล้ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
คล้ายว่าความรักของเราสุกงอมเกินกว่าจะเก็บไว้ได้นานกว่านี้
ทว่าเป็นเขาเองที่วางแผนเลื่อนขั้นให้พันลี้เป็นแฟนช่วงปีใหม่ เราสองคนถึงต้องอดกลั้นอยู่อย่างนี้
ใกล้จ้องมองแววตาของคนรักพลางใช้ปากงับปลายนิ้วหัวแม่มือที่กำลังลูบเล่นอยู่ที่ริมฝีปากล่างของเขา
ใกล้รู้ดีว่าเราสองคนไม่สามารถข้ามผ่านคืนนี้ไปได้ด้วยการข่มตานอน
ทว่าเราสองคนจะต้องระบายความรักที่มีอยู่อย่างมากล้นออกมา
“พันลี้...”
“ขา...”
“ครั้งที่แล้วพันลี้ยังห้ามตัวเองได้เลย...”
“...”
“ครั้งนี้ใกล้เชื่อว่าพันลี้ก็ต้องทำได้...”
“...”
“รักจนล้น...บางทีก็ต้องระบายออกมาใช่ไหมครับ?”
“ครับ...”
พันลี้ตอบด้วยเสียงแผ่วเบา
ในแววตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยแรงปรารถนา มือหนาข้างที่ลูบริมฝีปากลากเลื่อนลงไปถึงช่วงเอวของเขา
ใกล้กัดริมฝีปากบางขณะสบตากับเจ้าของฝ่ามือร้อนที่สัมผัสผิวกายใต้เนื้อผ้า
มือหนาล้วงเข้ามาในกางเกงนอนแล้วลูบไล้ที่กึ่งกลางกายของเขาเบาๆ
“มันต้องระบายออกมาบ้าง...”
พันลี้เอ่ย
ใกล้หลับตาลงในตอนที่แก่นกายของตัวเองเริ่มแข็งขืนจากการโดนปลุกเร้าด้วยฝ่ามือร้อน
เขากัดริมฝีปากเมื่อรู้สึกปวดหนึบไปหมด มือหนากอบกุมกลางลำตัวของเขาไว้
เจ้าตัวใช้นิ้วหัวแม่มือบดขยี้ที่ส่วนปลายจนมีของเหลวไหลเยิ้มออกมา
ใกล้ผละมือออกจากใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วเคลื่อนมาจับที่เป้ากางเกงของตัวเอง
เขากุมมือของพันลี้ที่อยู่ใต้เนื้อผ้าไว้แน่น ก่อนจะเลิกเปลือกตาขึ้น
ใกล้ไม่รู้ว่าน้ำตามาเอ่อล้นตั้งแต่ตอนไหน
ทว่าคงเป็นตอนที่นิ้วหัวแม่มือนวดวนที่ส่วนปลายแล้วออกแรงกดลงบนนั้น
“พันลี้...”
“ขา...คนดี...”
“ใกล้อยากทำให้พันลี้ด้วย...”
“…”
“เหมือนครั้งที่แล้ว...”
พูดพลางเคลื่อนใบหน้าไปป้อนจูบให้ถึงปากอีกฝ่าย
เมื่อผละจูบออกอย่างเชื่องช้าแล้วจึงเอ่ยต่อ “...แต่ครั้งนี้อยากให้เราทำพร้อมกัน”
“...”
“มันพอจะทำได้ไหมครับ?”
“ทำได้ครับ...”
เมื่อพันลี้เอ่ยตอบ
เจ้าตัวก็ถอนมือออกจากแก่นกายที่แข็งขืนของเขา
ลูกหมาตัวโตจับให้เขานอนหงายก่อนจะขึ้นคร่อมทับบนร่าง พันลี้ถอดเสื้อนอนของตัวเองออกแล้วเคลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้
มือหนาแหวกผ้าสีขาวออกจากกันจนเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา
ใกล้มองหน้าอกของตัวเองที่สะท้อนขึ้นลงเร็วแรงทั้งที่พันลี้ยังไม่ได้เริ่มทำอะไร
และเมื่อเลื่อนสายตาขึ้นมองคนที่คร่อมทับอยู่บนร่าง
หัวใจของเขาก็เริ่มสั่นไหวอย่างหนัก
พันลี้กัดริมฝีปากก่อนจะโน้มหน้าลงมาประทับริมฝีปากมอบจูบให้เขา
เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มและลึกซึ้งเหมือนเคย
ริมฝีปากบางเผยอออกเพื่อรับลิ้นร้อนของอีกฝ่าย
ก่อนจะส่งเรียวลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพรงปากอีกคนบ้าง ปลายลิ้นของเราสองคนโรมรันพันเกี่ยวกันอยู่ชั่วครู่
ก่อนที่พันลี้จะผละจูบออกแล้วเลื่อนมือมาปาดคราบน้ำสีใสที่ไหลเลอะข้างมุมปาก
ใกล้มองคนตัวสูงที่ยกยิ้มมุมปาก
พันลี้รู้ดีว่าเขาต้องการจูบรสเร่าร้อนของเจ้าตัวมากแค่ไหน
แต่ลูกหมาตัวโตไม่เคยลดความขี้แกล้งลงได้เลย เขากัดริมฝีปากพลางขมวดคิ้ว
ก่อนเอ่ย...
“ลูกหมา จูบใกล้หน่อย...”
“พูดเพราะๆ ก่อนค่ะ”
“ลูกหมา จูบใกล้หน่อยครับ”
พันลี้กระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ
ก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ ใบหน้าของเราสองคนห่างกันเพียงแค่ลมหายใจกั้น
ทว่าเจ้าตัวก็ไม่ยอมมอบจูบให้เขาสักที ดวงตาเรียวยาวจ้องมองริมฝีปากของเขาอยู่อย่างนั้น
ใกล้จึงเผยอปากออกเล็กน้อยแล้วส่งเรียวลิ้นออกไปเป็นเหยื่อล่อ
และนักล่าตัวร้ายก็อมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพอใจ
ก่อนจะอ้าปากออกแล้วรวบดูดเรียวลิ้นของเขา
ใกล้รู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่างเมื่อโดนกลีบปากร้อนดูดดึงปลายลิ้นอย่างแรง
“อื้อ...”
เขาร้องอื้อในลำคอเมื่อพันลี้มอบจูบรสเผ็ดร้อนให้อีกครั้ง
แขนเรียวทั้งสองข้างวาดโอบรอบลำคอหนาแล้วรั้งให้อีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาใกล้กันมากขึ้น
ปลายจมูกของเราสองคนบดเบียดกันไปมาขณะเอียงใบหน้าเพื่อรับรสจูบ
เสียงน่าอายที่เกิดจากการบดจูบส่งผลให้แรงปรารถนาเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณ
มือเรียวข้างหนึ่งกดบีบที่ท้ายทอยของคนบนร่างเมื่อรู้สึกปวดหนึบที่กลางลำตัวมากกว่าเดิม
พันลี้ผละจูบออกอย่างเชื่องช้า
เราสบตากันท่ามกลางความเงียบอีกครั้ง ก่อนที่กลีบปากหยักจะจรดลงบนปลายคางของเขา
ไล้เลื่อนลงมาถึงช่วงลำคอ ใบหน้าอ่อนหวานเชิดขึ้นเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายกดจูบที่ซอกคอ
พันลี้ลากไล้ริมฝีปากลงมาถึงลาดไหล่
ปลายลิ้นหนาไล้เลียที่ร่องกระดูกตรงบริเวณนั้นแผ่วเบา
ใกล้กัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บไปหมด
หากแต่ความเจ็บไม่สามารถทำให้ความเสียวซ่านลดลง
และคงไม่มีความรู้สึกไหนมาต้านทานความรู้สึกเสียวซ่านที่พันลี้ตั้งใจมอบให้ได้
“อะ อื้ออ...พันลี้...”
เขาเผลอร้องครางออกมาเมื่อริมฝีปากของคนรักบรรจงจูบลงที่จุดอ่อนไหว
มือเรียวสอดเข้าไปในเรือนผมสีบลอนด์ทองก่อนจะออกแรงขยุ้มตอนที่ฟันคมขบเม้มตุ่มไตเบาๆ
ใกล้ผงกศีรษะขึ้นมองคนรักที่กำลังหยอกเย้าอยู่กับร่างกายของเขา
พันลี้ผละริมฝีปากออกจากจุดอ่อนไหวนั้น
เจ้าตัวช้อนสายตาขึ้นมองเขาแล้วอ้าปากออกเล็กน้อย
หัวใจของใกล้เต้นแรงจนจะทะลุออกมาจากอก ปลายลิ้นชื้นค่อยๆ
สัมผัสลงบนตุ่มไตที่ตั้งแข็งเพราะโดนปลุกเร้า
ก่อนที่พันลี้จะตวัดปลายลิ้นรัวเร็วที่บริเวณนั้น
ในระหว่างที่พันลี้ทำอย่างนั้น
เจ้าตัวก็ไม่ยอมละสายตาออกจากเขาเลย
ทว่าเป็นใกล้เองที่ยอมถอยทัพแล้วทิ้งศีรษะลงบนหมอน
เขาไม่อาจต้านทานสายตาเจ้าชู้ของคนรักได้
ใกล้คิดว่าพันลี้รู้จักร่างกายของเขาดีเกินไปแล้ว
คล้ายอีกฝ่ายรู้ดีว่าส่วนไหนบนร่างกายที่ไวต่อสัมผัส
และส่วนไหนที่ทำให้ความรู้สึกต่างๆ พลุ่งพล่านอย่างรวดเร็ว
“ตรงนี้...”
พันลี้เอ่ยถามแล้วร่นถอยลงไปถึงช่วงล่าง
มือหนาทั้งสองข้างจับขาของเขาให้แยกออกจากกัน
ก่อนที่เจ้าตัวจะจรดริมฝีปากลงบนกางเกงนอนที่เป็นเนินนูน
ใกล้ผงกศีรษะมองคนรักอีกครั้ง พันลี้ผละจูบออกแล้วเลื่อนสายตาขึ้นมองเขา
ก่อนเอ่ยถามอีกครั้ง
“...กับตรงนี้”
“...”
“ชอบให้ลี้เล่นตรงไหนมากกว่ากันคะ?”
คำถามแสนทะลึ่งของพันลี้ทำให้ใกล้กัดริมฝีปากเบาๆ
ก่อนเอ่ย “ชอบให้เล่นทั้งสองที่เลยได้ไหม?”
พันลี้กัดริมฝีปากคล้ายมันเขี้ยว
ก่อนเอ่ย “ตัวแสบ...”
ใกล้อมยิ้มขณะมองพันลี้หัวเราะในลำคอ
ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอตอนที่ปลายจมูกโด่งกดลงบนเนินนูน
พันลี้เอาจมูกคลอเคลียที่บริเวณนั้นอย่างรักใคร่
ใกล้ไม่คิดว่าการที่เจ้าตัวหอมกึ่งกลางกายของเขาจะส่งผลให้เขินอายจนใบหน้าร้อนผ่าว
ใครจะไปคิดว่าพันลี้จะแสดงออกว่ารักกันมากขนาดนี้...
“เมียลี้หอมไปทั้งตัวเลย...”
พูดพลางกดจมูกหอมที่กลางลำตัวของเขา
ใกล้รู้แล้ว...รู้แล้วว่าไม่ควรท้าทายพันลี้
และไม่ควรโลภมากขอให้เจ้าตัวเล่นได้ถึงสองที่
“พันลี้...ใกล้เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันไหม?”
“ไม่ทันแล้วค่ะ”
“ลูกหมา...อย่าใจร้ายนักสิ”
พันลี้หัวเราะในลำคอพลางสบตากับเขา
ก่อนที่เจ้าตัวจะอ้าปากแล้วงับกลางลำตัวของเขาที่ยังคงอยู่ใต้เนื้อผ้า
กลีบปากหยักบีบเม้มที่แก่นกายจนเริ่มรู้สึกเจ็บ ใกล้ฝังฟันคมลงบนริมฝีปาก
น้ำสีใสเริ่มเอ่อล้นรอบขอบตา
เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดจนทนไม่ได้
เพราะมันเป็นความเจ็บปวดที่ปะปนกับความรู้สึกดี
และใกล้ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นไปอีกเมื่อมือหนาข้างหนึ่งเคลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่ยอดอก
“พะ พันลี้...อื้ออ...”
เจ้าของเสียงครางกระเส่าทิ้งศีรษะลงบนหมอนพลางเชิดหน้าขึ้นเพื่อโกยอากาศเข้าปอด
ใกล้เริ่มบิดเร้าร่างกายตอนที่พันลี้ใช้นิ้วบดขยี้ที่ยอดอกของเขา
และเจ้าตัวก็ยังคงหยอกเย้ากับกลางลำตัวผ่านเนื้อผ้าบางๆ ราวกับพันลี้อยากให้เขาถูกเผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน
เจ้าตัวถึงได้กดจมูกแช่ไว้ที่เนินนูนเพื่อส่งลมหายใจอุ่นร้อนเข้าไปโลมเลียที่แก่นกาย
มือเรียวทั้งสองข้างจิกกำผ้าปูสีขาวจนยับย่นพลางแอ่นกายเล็กน้อย
พันลี้เล่นกับทั้งสองส่วนที่เขาชอบอย่างเพลิดเพลิน และเพียงไม่นานใกล้ก็รู้สึกเหมือนมีของเหลวไหลออกมาจากส่วนปลายจนเฉอะแฉะไปหมด
ใกล้หายใจแรงพลางผงกศีรษะขึ้นมองคนรักที่หัวเราะชอบใจ
พันลี้ถอนมือออกจากยอดอกและเงยหน้าขึ้นมองเขา
เจ้าตัวกัดริมฝีปากก่อนจะอมยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ตัวแสบคายน้ำออกมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย...เปียกกางเกงเลย”
“พันลี้
ใกล้คิดว่าใกล้ไม่ได้ตายเพราะอย่างอื่นหรอก
แต่ใกล้จะตายเพราะคำพูดของพันลี้นี่แหละ”
“…”
“เจ้าชู้นักนะ...”
คนโดนกล่าวหาว่าเป็นคนเจ้าชู้หัวเราะชอบใจ
ก่อนจะหยัดกายลุกออกจากเตียงนอน ใกล้มองคนตัวสูงที่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก
เขาลอบถอนหายใจพลางคิดว่า...
หุ่นของพันลี้...
เกินไปจริงๆ
พันลี้เป็นผู้ชายที่หุ่นดีเกินไปจริงๆ
ใกล้หยัดกายลุกขึ้นนั่งบ้าง
เมื่อพันลี้กลับขึ้นมาบนเตียงนุ่มพร้อมร่างเปลือยเปล่า
เจ้าตัวก็ช่วยถอดเสื้อผ้าให้เขา ใกล้มองชุดนอนของตัวเองที่ถูกโยนลงพื้น
พันลี้ทิ้งตัวนอนลงข้างกาย
เจ้าตัวคว้าหมอนมาหนุนอีกใบเพื่อเพิ่มความสูง
ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งลูบวนที่กล้ามหน้าท้องของตัวเองพลางยกยิ้มมุมปาก
“มาค่ะ...ขึ้นมานั่งบนนี้เร็ว...”
ใกล้เม้มริมฝีปากแน่น และจู่ๆ
เขาก็รู้สึกใบหน้าเห่อร้อนไปหมด
ใกล้คิดต่อว่าตัวเองในใจขณะปีนขึ้นไปนั่งคร่อมทับบนร่างของคนรัก เขาสบตากับเจ้าของใบหน้าหล่อร้ายพลางคิดว่า...
เลิกอายได้แล้วใกล้ใจ
เดี๋ยวไม่ให้รักพันลี้เลยนะ
ทว่าเป็นในตอนนี้ที่ใกล้รู้แล้วว่า...เขาไม่ได้เขินอายในสิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่
แต่เขาเขินเพราะสายตา สีหน้า และสัมผัสจากพันลี้ต่างหาก
“พันลี้...ห้ามใช้สายตาเจ้าชู้แบบนี้”
พันลี้หัวเราะชอบใจ
ก่อนจะเคลื่อนมือทั้งสองข้างมาบีบเคล้นที่สะโพกของเขา “ทำไมคะ?”
“...”
“เจ้าชู้กับเมียตัวเองไม่ได้เหรอคะ?”
“พันลี้!” ใกล้เอ่ยด้วยน้ำเสียงดุๆ
พลางหลุบตามองมือทั้งสองข้างของตัวเองที่เท้ายันบนกล้ามหน้าท้องอีกฝ่าย
“ใกล้...คุณนี่สุดๆ ไปเลย...”
พันลี้พูดพลางบีบขย้ำสะโพกเขาแรงขึ้น ก่อนเอ่ยต่อ “...ทำอะไรลี้ก็หลงไปหมด”
“พอแล้ว...อย่าพูดให้ใกล้เขินไปมากกว่านี้”
“...”
“ไม่งั้นลูกหมาจะอดหมดทุกอย่าง...”
พันลี้หัวเราะร่า
ใกล้เลื่อนสายตาขึ้นมองรอยยิ้มแสนรักของเขา
เป็นในตอนนี้ที่ลูกหมาตัวโตน่าเอ็นดูจนใกล้อดใจไม่ไหวจึงโน้มหน้าลงไปจุ๊บที่กลีบปากหยักหนึ่งที
จุ๊บ...
“คุณใกล้...”
“ครับ?”
“ถ้าอยากทำพร้อมกัน...คุณใกล้ต้องหันก้นให้ลี้นะ”
“...”
“แล้วคุณใกล้ก็หันไปทาง...”
“โอเคๆ ใกล้พอจะรู้แล้ว...”
พันลี้อมยิ้มพลางกัดริมฝีปาก
ก่อนเอ่ย “คนนี้จะเก่งไปไหนอะ เก่งไม่หยุดเลย”
ใกล้ยกนิ้วชี้คาดโทษคนใต้ร่าง
ก่อนเอ่ยด้วยเสียงดุๆ “เดี๋ยวนะ...เดี๋ยวใกล้จะทำให้พันลี้ร้องขอชีวิตอีกรอบ”
ทันทีที่พูดจบใกล้ก็หมุนตัวหันไปทางปลายเท้าของพันลี้
สะโพกของเขาจึงอยู่ตรงใบหน้าอีกฝ่าย
เขาโน้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ตัวเองอยู่ในท่าที่พร้อมจะมอบความสุขให้คนรัก
ดวงตาเรียวรีจ้องมองความใหญ่โตตรงหน้า
ใกล้เผลอกัดริมฝีปากเมื่อเห็นแก่นกายใหญ่โตในระยะประชิด เส้นเลือดที่ปูดนูนอยู่บนท่อนเนื้อทำให้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
เขาคิดว่าตัวตนของอีกฝ่ายยังขยายใหญ่ได้มากกว่านี้ หากได้รับการปรนเปรอจากริมฝีปาก
มันก็คงเหมือนครั้งที่แล้วนั่นแหละ...
ที่โตขึ้นมากๆ ในปากใกล้
ใกล้เอี้ยวคอมองพันลี้ที่ใช้มือจับสะโพกของเขาให้ขยับเข้าไปใกล้ใบหน้ามากขึ้น
เจ้าตัวจับสะโพกให้ยกขึ้นเล็กน้อย คล้ายกำลังปรับระดับให้เข้ารับกับริมฝีปาก
“พันลี้...โอเคหรือยังครับ?”
“ยกก้นขึ้นอีกหน่อยค่ะ”
ใกล้ทำตามที่คนรักบอกอย่างว่าง่าย
เขาทิ้งตัวเอาหน้าอกแนบลงบนกล้ามหน้าท้องของพันลี้ ก่อนจะยกสะโพกให้เชิดขึ้นเล็กน้อยตามที่อีกฝ่ายต้องการ
“ได้แล้วใช่ไหม?”
“ได้แล้วค่ะ...”
น้ำลายเหนียวหนืดถูกกลืนลงคอตอนที่มือหนาจับก้อนเนื้อทั้งสองข้างให้แยกออกจากกันแล้วมีลมหายใจอุ่นร้อนรินรดลงบนช่องทางด้านหลัง
ใกล้เม้มริมฝีปากแน่นพลางเคลื่อนมือข้างหนึ่งมากอบกุมที่แก่นกายของคนรัก ส่วนมืออีกข้างก็สอดไว้ใต้ข้อพับขาอีกฝ่าย
“พันลี้...”
“ขา...”
“พันลี้จะเริ่มแล้วใช่ไหม?”
“ค่ะ...กำลังจะเริ่มแล้ว”
“งั้นเราเริ่มไปพร้อมกันนะ”
“โอเคค่ะ...”
เมื่อพันลี้เอ่ยตอบ
มือเรียวก็เริ่มรูดรั้งท่อนเนื้อร้อนเบาๆ ก่อนจะใช้ริมฝีปากครอบบริเวณส่วนปลายช้าๆ
เมื่อใกล้ได้ยินเสียงครางต่ำอย่างพอใจจากคนรัก เขาจึงเริ่มรูดรั้งเร็วขึ้นอีกหน่อย
ทว่าปากของเขามีขนาดเล็กจนเกินไปจึงทำให้กลืนกินได้ไม่สุดความยาว
ดังนั้นส่วนที่เหลือจึงต้องใช้มือช่วยปรนเปรอด้วย
“อะ อืมมมม...”
ทว่าเป็นในตอนนี้ที่ใกล้สะดุ้งตัวเล็กน้อยและหยุดทุกการกระทำของตัวเอง
เขาผละริมฝีปากออกจากความใหญ่โตอย่างฉับพลัน
ใกล้กัดริมฝีปากแน่นเมื่อกลีบปากร้อนรวบดูดที่พวงเนื้อด้านหลัง
ใกล้หดเกร็งหน้าท้องเพราะความเสียวซ่าน
มือเรียวที่สอดอยู่ใต้ข้อพับออกแรงดันให้ท่อนขาแข็งแกร่งยกตั้งชัน
เมื่อพันลี้ยอมชันขาขึ้นมาข้างหนึ่ง ใกล้จึงวาดแขนข้างนั้นโอบรอบต้นขาไว้
ก่อนจะตั้งสติเพื่อใช้มืออีกข้างช่วยปรนเปรอให้อีกฝ่ายต่อ
ทว่ากลีบปากร้อนที่ดูดดึงพวงเนื้อด้านหลังอย่างแรงทำให้สติแตกกระเจิง
ใกล้หลุดร้องครางเสียงกระเส่าแล้วหยุดทุกอย่าง
เขาละมือออกจากแก่นกายที่แข็งขืนแล้ววาดแขนโอบรอบต้นขาของคนรักไว้
ตอนนี้แขนเรียวทั้งสองข้างจึงกอดรัดท่อนขาแข็งแกร่งไว้แน่น
ใกล้พยายามพยุงตัวลุกขึ้น
ทว่าเขากลับรู้สึกหมดเรี่ยวแรงในตอนที่ปลายลิ้นชื้นตวัดรัวเร็วที่พวงเนื้อด้านหลัง
เจ้าตัวทำอย่างนั้นอยู่เพียงชั่วครู่ก็กลับมาใช้ริมฝีปากดูดดึงพวงเนื้ออีกครั้ง
พันลี้ทำสลับกันไปเรื่อยๆ จนใกล้เสียวแทบขาดใจ
“อะ อื้ออออ...”
เสียงน่าอายที่เกิดจากการรวบดูดพวงเนื้อด้านหลังเป็นครั้งสุดท้ายส่งผลให้ใกล้หน้าแดงลามไปถึงใบหู
ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของใครบางคน
“ชอบให้เล่นตรงนี้ด้วยใช่ไหมคะ?”
“พะ พันลี้...”
ใกล้เอ่ยเสียงแผ่วเบาพลางเอาแก้มแนบไปกับท่อนขาแกร่ง
เขาหายใจหอบถี่ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
และเหมือนว่าพันลี้จะไม่ยอมปล่อยให้เขาได้พักหายใจนานๆ
เจ้าตัวใช้มือแหวกก้อนเนื้อทั้งสองข้างให้แยกจากกันอีกครั้ง
ก่อนที่ริมฝีปากอีกฝ่ายจะครอบปิดช่องทางด้านหลัง
อุณหภูมิอุ่นร้อนจากโพรงปากส่งตรงเข้าสู่ร่างกาย
และราวกับความร้อนนี้จะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง
แขนเรียวทั้งสองข้างกอดกระชับท่อนขาแข็งแกร่งแน่นขึ้นตอนที่ปลายลิ้นชื้นตวัดรัวเร็วที่ช่องทางด้านหลัง
และไล้เลียเป็นวงกลมอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะแทรกลิ้นชื้นเข้ามาในตัวเขาทีละน้อย
“พะ พันลี้ อะ อื้อออ...”
ราวกับใกล้โดนพายุลูกใหญ่โหมกระหน่ำใส่
เขาจึงต้องกอดรัดท่อนขาของคนรักให้แน่นกว่าเดิม
ทว่าพายุลูกใหญ่ที่ว่าคือความเสียวซ่านที่ซัดใกล้ให้ล้มลง
“อืมมมมม...”
เป็นในตอนนี้ที่อารมณ์ความใคร่ของใกล้พุ่งสูงขึ้น
เขาจึงยกตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วละมือข้างหนึ่งออกจากท่อนขาแกร่งเพื่อเคลื่อนลงไปกอบกุมแก่นกายที่ปวดหนึบ
“พะ พันลี้...ขะ ขอใกล้ทำหน่อย...”
ใกล้ร้องขอคนใจร้ายที่ทรมานกันอย่างไม่ปรานี
พันลี้ผละริมฝีปากออกจากช่องทางด้านหลัง
ก่อนจะจับมือของเขาที่พยายามรูดรั้งแก่นกายตัวเองออก
“คุณใกล้บอกลี้สิคะ....ไม่ต้องทำเอง”
“...”
“แค่บอก...เดี๋ยวลี้ทำให้...”
มือเรียวถูกชักกลับมาวางไว้ที่ตำแหน่งเดิม
ใกล้ใช้แขนทั้งสองข้างกอดรัดท่อนขาหนาไว้แน่น แล้วรวบรวมสติที่แตกกระเจิงพลางเอ่ย…
“พันลี้...ทำตรงนั้นให้ใกล้ด้วยครับ...”
“คุณใกล้รู้ไหมว่าแก้มของตัวเองร้อนมากเลย”
พูดปนหัวเราะ
ใกล้ลอบถอนหายใจพลางหลับตาลง
เขาคิดต่อว่าตัวเองที่เผลอเอาแก้มแนบบนต้นขาหนาจนอีกฝ่ายหยิบยกเรื่องนี้มาพูดล้อได้
“ใกล้รู้...แต่ขอร้องล่ะ
อย่าล้อกันได้ไหมลูกหมา ใกล้อายจะแย่อยู่แล้ว”
พันลี้หัวเราะในลำคอ ก่อนเอ่ย
“เมื่อกี้ลี้ยังไม่พอใจเท่าไร...”
“...”
“ลี้เชื่อว่าคุณใกล้มีวิธีขอร้องที่ดีกว่านี้...”
คนที่กอดขาลูกหมาตัวโตไว้แน่นลอบถอนหายใจอีกครั้ง
ก่อนเอ่ย “ก็ถ้าพันลี้บอกว่าใกล้เก่งไม่หยุด...พันลี้ก็ร้ายไม่หยุดเหมือนกัน”
พันลี้หัวเราะชอบใจ
“ไหน...คนเก่งขอร้องลี้ดีๆ ก่อน”
“...”
“เดี๋ยวลี้ช่วยค่ะ...”
ใกล้ไม่ใช่คนเก่งเลย....
จริงๆ นะ
เชื่อใกล้เถอะ...
คนเก่งที่ตอนนี้สติยังไม่สมประกอบดีพยายามคิดหาวิธีขอร้องคนตัวโตที่ใจร้ายใช้ได้เลย
คงเป็นเพราะความต้องการที่มีอยู่อย่างมากล้นจึงทำให้รู้ว่าจะต้องร้องขออย่างไร
ใกล้จรดริมฝีปากลงบนต้นขาของคนรัก
ก่อนจะเคลื่อนมือข้างหนึ่งไปกอบกุมที่ความร้อนรุ่มของอีกฝ่ายแล้วเริ่มรูดรั้งเบาๆ
มือหนาที่บีบเคล้นสะโพกทำให้รู้ว่าเจ้าตัวรู้สึกพอใจ
“พันลี้ขา...ทำให้ใกล้หน่อยค่ะ”
“Fuck!...”
ใกล้หลุดหัวเราะเมื่อพันลี้เผลอสบถคำหยาบออกมา
เขารู้ดีว่าเจ้าตัวไม่ได้ต่อว่ากัน
หากแต่ประโยคขอร้องคงทำให้เส้นความอดทนของเจ้าตัวขาดผึง
“...”
“ลี้ไม่ได้ว่าคุณใกล้นะคะ...ไม่ได้ตั้งใจว่าเมียเลย”
“ใกล้รู้...”
“แต่ใครจะไปคิดว่าคุณใกล้จะ...”
“...”
“จะขนาดนี้เลย...”
“ก็ใกล้เป็นคนเก่ง...”
“...”
“ลูกหมาให้รางวัลคนเก่งหน่อย...”
“รางวัลนี้...ลูกหมาจะทำให้ถึงใจเลยค่ะ”
เมื่อพันลี้พูดจบ ใกล้ก็เตรียมตัวด้วยการกระชับวงแขนกอดต้นขาของอีกฝ่ายไว้แน่นเหมือนอย่างเคย
และทิ้งตัวช่วงบนแนบลงบนร่างของคนรักเช่นเดิม
ก่อนจะยกสะโพกให้เชิดขึ้นกว่าเก่าเพื่อพันลี้จะได้ปรนเปรอช่วงล่างให้ได้ถนัดมือ
ใกล้ฝังฟันคมลงบนริมฝีปากตอนที่ลิ้นชื้นเริ่มไล้เลียตั้งแต่พวงเนื้อจนไปถึงช่องทางด้านหลัง
กลีบปากร้อนดูดดึงตรงบริเวณช่องทางนั้นจนเกิดเสียงน่าอาย
ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมากอบกุมที่แก่นกายของเขา
“ละ ลูกหมา...อื้อออ...”
เสียงครางกระเส่าดังขึ้นตอนที่ปลายลิ้นหนาพยายามแทรกเข้ามาในช่องทางคับแน่น
ทว่าอีกฝ่ายรุกรานเขาเพียงเล็กน้อยก่อนจะถอนลิ้นชื้นออกไป
มือหนาเริ่มรูดรั้งด้วยจังหวะเนิบนาบก่อนที่ลิ้นหนาจะตวัดรัวเร็วที่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
ใกล้รู้สึกตาพร่ามัวเมื่อได้รับสัมผัสแห่งความสุขนานหลายนาที
เขาประทับริมฝีปากลงบนต้นขาแกร่งพลางดูดดึงเพื่อฝากรอย
ก่อนจะฝังฟันคมลงบนผิวเนื้อของอีกฝ่าย
“อ๊ะ อืมมมมม...”
เสียงร้องคำรามของพันลี้ทำให้ใกล้เผลอยิ้มมุมปาก
เจ้าตัวคงรู้สึกเจ็บแปลบตอนที่เขาฝังฟันลงบนต้นขา
ทว่าในขณะเดียวกันพันลี้ก็คงรู้สึกดีไม่น้อยถึงได้ตวัดลิ้นชื้นรัวเร็วมากกว่าเดิม
มือหนาเริ่มรูดรั้งกลางลำตัวด้วยจังหวะเร็วแรงพอๆ
กับปลายลิ้นชื้นที่ปรนเปรอช่องทางด้านหลังให้อย่างถึงใจ
ใกล้ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปนานหลายสิบนาที
ก่อนจะส่งสัญญาณบอกอีกฝ่ายเมื่อรู้สึกว่าใกล้ปลดปล่อยเต็มที
“อื้อออ...”
“…”
“ละ ลูกหมา...กะ ใกล้แล้วครับ”
“อืมมมม...”
ทว่าเป็นในตอนนี้ที่ลิ้นชื้นหยุดปรนเปรอที่ช่องทางด้านหลัง
กลีบปากร้อนผละออกจากบริเวณนั้น แต่มือหนายังคงรูดรั้งด้วยจังหวะเดิม
และเพียงแค่เสี้ยววินาทีใกล้ก็ร้องเสียงหลงออกมาเพราะความเจ็บปวดที่แล่นจากปลายเท้าขึ้นมาจนถึงกระดูกสันหลัง
“อ๊ะ! อื้ออออ พะ พันลี้....”
ก้านนิ้วยาวสอดแทรกเข้ามาในตัวของเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
พันลี้ดันนิ้วเข้ามาจนสุดความยาวภายในครั้งเดียว
ใกล้กระชากลมหายใจเข้าปอดพลางกอดขาคนรักไว้แน่นกว่าเดิม
พันลี้ยังไม่ยอมขยับนิ้ว
เจ้าตัวปล่อยให้ก้านนิ้วยาวอยู่ในช่องทางคับแน่นสักพัก
ก่อนจะเริ่มถอนออกแล้วดันกลับเข้ามาใหม่ พันลี้ทำแบบนี้ซ้ำๆ อย่างใจเย็น
ความเจ็บปวดที่เคยได้รับเริ่มเลือนหายและแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีแทน
“รู้สึกดีขึ้นไหมคะ?”
ใกล้เอาแก้มแนบกับต้นขาหนาพลางพยักหน้าเบาๆ
“…”
มือหนาที่รูดรั้งแก่นกายให้เขาเปลี่ยนเป็นจังหวะเนิบนาบคล้ายก้านนิ้วยาวที่ค่อยๆ
ถอนออกแล้วดันกลับเข้ามาอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ใกล้จะกัดริมฝีปากอย่างแรงและร้องเสียงหลงออกมาตอนที่อีกฝ่ายกระแทกนิ้วเข้ามาอย่างแรง
“อ๊ะ! พะ
พันลี้...อ๊ะ!...อื้ออออ...”
“เดี๋ยวตัวแสบก็ชินค่ะ”
พันลี้เปลี่ยนจังหวะรูดรั้งแก่นกายให้เร็วขึ้น
เจ้าตัวยังคงถอนก้านนิ้วออกจนเกือบสุดความยาวแล้วกระแทกกลับเข้ามาในช่องทางคับแน่นอย่างแรงเหมือนเดิม
ทว่าใกล้กลับรู้สึกดีทุกครั้งที่นิ้วยาวดันเข้ามาอย่างแรง
ราวกับกดโดนบางจุดในร่างกายที่ส่งผลให้เขารู้สึกดีมากกว่าเจ็บปวด
และเป็นในตอนนี้ที่ใกล้รู้สึกว่าบางอย่างที่คั่งค้างอยู่ภายในกำลังจะถูกปลดปล่อย...
“พะ พันลี้...”
“โอเคค่ะ...”
พันลี้เอ่ยตอบรับทั้งที่ใกล้ยังพูดไม่จบประโยคดี
ก่อนเจ้าตัวจะรูดรั้งกลางลำตัวของเขาเร็วขึ้นกว่าเดิม
ก้านนิ้วยาวกระแทกสวนเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างแรงอีกสองถึงสามครั้ง
ก่อนที่ใกล้จะเผลอกลั้นหายใจพลางเกร็งกระตุกร่างแล้วปลดปล่อยออกมา
“อ๊ะ! อ๊ะ! อื้อออ...อ๊าาาาา...”
ใกล้ยังคงกอดต้นขาของคนรักไว้แน่น
ใบหน้าที่ร้อนผ่าวแนบชิดอยู่กับผิวเนื้อของอีกฝ่าย
เขาหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนขณะรอเวลาให้สมองสีขาวโพลนจางหายไป
เพี้ยะ!
ใกล้สะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อฝ่ามือหนาฟาดลงที่ก้นจนเกิดเสียงดัง
‘เพี้ยะ’ ก่อนที่เสียงหัวเราะชอบใจของใครบางคนจะดังขึ้น
เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บมากเพราะพันลี้ไม่ได้ตีก้นแรงขนาดนั้น
ทว่าใกล้แค่ตกใจเท่านั้นเอง
“อะ อื้อ...ลูกหมา กล้าตีใกล้เหรอ?”
เอ่ยถามพลางขมวดคิ้วมุ่น
“ก็ตัวแสบอู้อะ...ไม่ยอมทำให้ลี้เลย...”
มือหนาฟาดลงที่ก้นของเขาอีกครั้ง ก่อนเอ่ยต่อ “...ลี้ก็ต้องลงโทษสิคะ”
ใกล้คลายวงแขนออกจากท่อนขาแกร่งแล้วหยัดกายลุกขึ้นนั่ง
ก่อนจะหมุนตัวหันกลับไปประจันหน้ากับพันลี้
เขาหลุบตามองน้ำรักที่เปื้อนอยู่บริเวณหน้าท้องของตัวเองเล็กน้อยแล้วจึงเลื่อนสายตามองที่แผงอกแกร่ง
ใกล้พยายามกลั้นยิ้มเมื่อเห็นของเหลวสีขาวขุ่นที่เลอะอยู่บนร่างของคนรัก
ตอนแรกใกล้คิดว่าจะหันกลับมาดุลูกหมาตัวโต
แต่เมื่อเห็นว่าเขาก็ทำให้อีกฝ่ายตัวเปื้อนก็เลยล้มเลิกความคิดนั้น
เขากัดริมฝีปากขณะจ้องมองเจ้าของแววตาและรอยยิ้มเจ้าชู้
พันลี้เอานิ้วชี้มาแตะที่ริมฝีปากของตัวเองเป็นเชิงขอจูบ
ใกล้จึงโน้มหน้าลงไปป้อนจูบให้อีกฝ่าย ก่อนจะถอนจูบออกแล้วเอ่ย...
“เดี๋ยวใกล้ทำให้นะ...”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวลี้จัดการเอง”
เป็นในตอนนี้ที่พันลี้หยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วจับให้คนตัวเล็กนอนลงข้างกาย
เขาลุกคุกเข่าพลางมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนรักที่นอนราบไปกับผ้าปูสีขาว
มือหนาจับเรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน ก่อนจะแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาเรียว
พันลี้กัดริมฝีปากขณะมองเรียวขาขาวที่อ้ากว้างมากกว่าเดิม
เขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาเรียวค่อยๆ
เคลื่อนมือไปลูบไล้ที่หน้าท้องแบนราบ
มือเรียวข้างหนึ่งของคนรักเลื่อนมากุมมือเขาไว้
“ใกล้ขอโทษนะ...”
“ขอโทษเรื่องอะไรคะ?”
“เรื่องที่ใกล้ไม่ได้ช่วยทำให้พันลี้เลย...”
พันลี้หัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดู
เขารู้ดีว่าสัมผัสแปลกใหม่ที่มอบให้จะต้องทำให้ใกล้ใจควบคุมสติไม่อยู่
ดังนั้นพันลี้จึงไม่ได้หวังให้เจ้าตัวใช้ปากปรนเปรอให้ตั้งแต่แรก
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ”
“...”
“เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่กับความพอใจมากกว่า…”
“...”
“ถึงลี้จะทำให้คุณใกล้จนเสร็จ
แต่ถ้าคุณใกล้ไม่อยากทำให้ลี้ มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดเลยสักนิด”
“...”
“เพราะลี้เต็มใจจะทำให้คุณใกล้เอง…”
“...”
“แล้วกับเมีย...ลี้ก็ไม่คิดมากด้วย”
“แต่ใกล้คิดมาก...”
“...”
“เพราะใกล้อยากทำให้พันลี้มีความสุขเหมือนกัน”
“...”
“แต่เมื่อกี้...”
พันลี้กัดริมฝีปากขณะมองเจ้าของร่างบางที่สบตากับเขา
ก่อนเอ่ย “แค่คุณใกล้ชมลี้ว่า ‘เก่งมาก’ ก็พอแล้วค่ะ”
“...”
ใช่...ก็อยากเป็นคนเก่งในสายตาเมีย
อยากเก่งจนทำให้เมียติดใจ...
“ลี้จะมีความสุขมาก
ถ้าคุณใกล้ชมแบบนั้น”
ไม่ต้องถึงขั้นเสพติด
แต่แค่ติดใจ...
ติดใจในรสชาติ สัมผัส...
“ลูกหมาเก่งมากครับ”
และติดใจจนตัวต้องติดกัน
พันลี้อมยิ้มเมื่อได้รับคำชม
ก่อนจะดึงมือกลับมาจากหน้าท้องแบนราบ
เขาหลุบตาลงมองแก่นกายของเราสองคนที่อยู่ใกล้ชิดกัน
พันลี้ยอมรับว่าต้องการมากกว่าแค่สัมผัสจากมือหรือปาก
เขาต้องการสัมผัสร้อนชื้นจากช่องทางคับแน่น...ที่อาจจะบีบรัดตัวตนของเขาอย่างหนัก
มือหนาเคลื่อนไปกอบกุมที่กลางลำตัวของคนรักพลางรูดรั้งอย่างเบามือ
พันลี้กัดริมฝีปากอย่างหักห้ามใจ ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าอ่อนหวาน
พวงแก้มทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อ และดวงตาเรียวรีเริ่มมีน้ำสีใสปริ่มที่ขอบตา
“ผมอยากเข้าไปในตัวคุณจะแย่แล้ว...”
“...”
“ใกล้ใจ...”
“…”
“ผมอยากให้คุณรัดผม...”
พูดพลางหยุดรูดรั้งแก่นกายของคนรักแล้วออกแรงบีบรัดให้แน่นขึ้น “...รัดผมแน่นๆ
แบบนี้”
“อะ อื้ออ พะ พันลี้...”
ทว่า...
คำสัญญา ความรัก การให้เกียรติคนรัก
และใกล้ใจ...
มีค่ามากกว่านั้น
มีค่ามากกว่า เซ็กซ์
มากกว่าความต้องการใดๆ
พันลี้ปล่อยกลางลำตัวของคนรักให้เป็นอิสระ
ก่อนจะโน้มร่างลงไปมอบจูบให้อีกฝ่าย
เมื่อผละจูบออกอย่างเชื่องช้าแล้วจึงสบตากับใกล้ใจ
เขาอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นหยาดน้ำตาที่เปื้อนอยู่บนแพขนตายาว
“แต่เพราะว่าผมรักคุณมากจนเกินไป...ผมเลยทำไม่ได้...”
ใกล้ใจเผยรอยยิ้มบางเบา
ก่อนที่มือเรียวทั้งสองข้างจะเคลื่อนมาจับประคองที่ใบหน้าเขาไว้
“งั้นเราก็ทำเท่าที่ทำได้”
“ค่ะ...”
พันลี้ประทับจูบลงบนริมฝีปากบางเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจึงหยัดกายนั่งคุกเข่าเหมือนเดิม
พันลี้หลุบตามองตัวตนของเราสองคนอีกครั้ง
ก่อนที่มือหนาเพียงข้างเดียวจะรวบจับแก่นกายทั้งสองไว้แล้วเริ่มรูดรั้งด้วยจังหวะเนิบนาบ
“อะ อื้อออ...”
“อื้มมม...”
กลางลำตัวของเราสองคนที่เสียดสีกันทำให้พันลี้ครางต่ำในลำคอ
เขากัดริมฝีปากแน่นพลางมองมือของตัวเองที่โอบรัดตัวตนของเราไว้ด้วยกัน
ก่อนจะเลื่อนสายตามองผิวกายของคนรักที่เริ่มขึ้นสีแดง
ตอนนี้...
ใกล้ใจตัวแดงไปหมดเลย
ยิ่งแก้ม...ยิ่งแดง
เมื่อพันลี้เริ่มเร่งจังหวะรูดรั้งเร็วขึ้น
คนตัวเล็กก็เริ่มบิดเร่าร่างกายพลางครางเสียงกระเส่า เขาเอามือข้างที่ว่างอยู่เคลื่อนไปเคล้นคลึงที่ต้นขาอีกฝ่าย
ตอนนี้พันลี้คิดว่าคงไม่ใช่ใกล้ใจที่จะ
‘ติดใจ’ เขา แต่เป็นพันลี้เองที่ติดใจใกล้ใจจนอยากให้ ‘เราสองคนตัวติดกัน’ ตลอดไป
“ละ ลูกหมา กะ ใกล้แล้วนะ...”
พันลี้กัดริมฝีปากแน่นพลางพยักหน้ารับเจ้าของดวงตาปริ่มน้ำ
“…”
และเป็นในตอนนี้ที่มีของเหลวสีขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลายของใกล้ใจ
พันลี้รู้ว่าคนรักใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วจึงเร่งจังหวะรูดรั้งให้เร็วแรงมากกว่าเดิม
เพียงไม่นานใกล้ใจก็หดเกร็งหน้าท้องและปลดปล่อยน้ำรักออกมา
“อ๊ะ! อื้ออออ...อ๊าาาาา.....”
ทว่ามือหนายังคงรูดรั้งด้วยจังหวะเร็วแรงอยู่อย่างนั้น
เพราะพันลี้ยังไม่เข้าใกล้ความรู้สึกนั้น
ใกล้ใจจึงกระตุกร่างและปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นออกมาอีกจำนวนหนึ่ง
มือหนาที่เฉอะแฉะไปด้วยน้ำรักของคนรักยังรูดรั้งแก่นกายทั้งสองด้วยจังหวะเดิม
พันลี้รู้สึกร้อนระอุไปทั้งร่างกาย
ทว่ามีสองส่วนในร่างกายที่ร้อนจัดจนเหมือนเปลวเพลิง
สองส่วนนั้นคือใบหน้าและตัวตนของเขา
“อะ อืมมมม...ใกล้ใจ”
“พะ พันลี้ใกล้เสร็จหรือยัง?”
คนโดนถามพยักหน้าพลางรูดรั้งกลางลำตัวของเราทั้งสองเร็วแรงมากขึ้น
มือหนาข้างที่จับต้นขาคนรักไว้ออกแรงบีบขย้ำเมื่อเริ่มสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น...
“ใกล้แล้วครับ...” พูดพลางหอบหายใจ
พันลี้ขบกรามแน่น
เขาจ้องมองใบหน้าอ่อนหวานของคนรักแล้วรูดรั้งอีกเพียงไม่กี่ครั้งก่อนจะแตะถึงความรู้สึกที่เรียกว่า
‘เสร็จ’
พันลี้กระตุกร่างแล้วปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สองตอนที่ใกล้ใจส่งยิ้มหวานให้
“อะ อืมมมม...อ๊าาาาา...”
เราสองคนหอบหายใจเป็นจังหวะเดียวกันก่อนจะเผยรอยยิ้มแห่งความสุข
พันลี้คลายมือออกจากตัวตนของเราทั้งสอง
เขากระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นน้ำรักของเราสองคนที่ผสมรวมกันอยู่บนมือ
คนที่อดใจไม่ให้แกล้งคนรักไม่ไหวเคลื่อนมือที่เปื้อนน้ำรักจำนวนมากไปวางบนหน้าท้องแบนราบ
ก่อนจะเอาของเหลวสีขุ่นที่เปื้อนอยู่บนมือป้ายลงบนร่างแดงก่ำ
ทว่าพันลี้เพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่ทำอย่างนั้น
เพราะใกล้ใจที่ยั่วตาใสกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วเลื่อนมือมาลูบวนบริเวณหน้าท้องของตัวเอง
ปลายนิ้วเรียวกวาดเอาน้ำรักจำนวนหนึ่งไปป้อนที่ริมฝีปากบาง ใกล้ใจรวบดูดนิ้วของตัวเองก่อนเอ่ย...
“ของลูกหมา...กับของใกล้”
หัวใจที่เคยแข็งแกร่งกลับอ่อนยวบจนไม่เหลือสภาพเดิม
พันลี้ขบกรามแน่นพลางมองคนรักที่ยั่วตาใส
เขายอมรับว่าแทบบ้าตอนที่เห็นใกล้ใจทำอย่างนั้น
พันลี้คิดว่าตัวเองเกือบจะต้องเตรียมร่างคำขอโทษให้ป๊าแล้ว หากแต่ประโยคคำพูดของใกล้ใจที่ลอยวนกลับเข้ามาในหัวช่วยฉุดรั้งสติของเขาไว้
ใกล้ใจพูดว่า...
‘ใกล้เชื่อว่าพันลี้ทำได้’
ใช่...ผมทำได้
แต่คุณต้องไม่ยั่วแบบนี้ดิ
พันลี้โน้มร่างลงไปหาอีกฝ่าย
เขาทิ้งตัวทาบทับบนร่างเล็ก มือหนาข้างหนึ่งเคลื่อนมาจับประคองใบหน้าอ่อนหวานไว้
ก่อนจะกดจูบซ้ำๆ ที่ริมฝีปากบางจนเจ้าตัวหลุดหัวเราะออกมา
“ยั่วลี้เหรอคะ?”
ถามพลางกดจูบที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อซ้ำๆ “หืม?...คนนี้ยั่วลี้เหรอ?”
“ไม่ได้ยั่วสักหน่อย...”
ใกล้ใจพูดปนหัวเราะ
พันลี้ถอนจูบออกจากริมฝีปากบางพลางสบตากับคนรัก
เขากดจมูกหอมที่ริมฝีปากเจ้าตัว ก่อนเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา...
“ใกล้ทำแบบนี้...”
“...”
“ลี้อยากปล่อยอีกน้ำเลยอะ...”
ใกล้ใจอมยิ้ม ก่อนเอ่ย
“ใกล้ยังไหว...เอาไหม?”
“...”
“ใช้ปากใกล้เหมือนเดิม...”
“เอา”
ความจริงพันลี้ก็อยากปฏิเสธจะแย่
แต่เขาก็ต้องยอมรับความจริงว่าต้องการสัมผัสนั้นจากคนรัก หลังจากวันนั้นที่เราเคยใช้ปากให้กัน
พันลี้ก็โหยหาสัมผัสร้อนชื้นจากโพรงปากนุ่มตลอด
เพียงแต่เขาสามารถหักห้ามใจตัวเองได้ เรื่องอย่างนั้นจึงไม่เกิดขึ้นอีก
ทว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด...พันลี้คงต้องยกให้
‘ความรู้สึกของใกล้ใจ’ เพราะถ้าเจ้าตัวไม่ต้องการ เขาก็จะไม่ฝืนเด็ดขาด และหากใกล้ใจปฏิเสธคำขอของเขา
พันลี้ก็พร้อมจะหยุดทุกอย่าง
แต่ถ้าเจ้าตัวเป็นคนเสนอเองเหมือนในตอนนี้...มันคงยากที่จะปฏิเสธ
“ไม่มีปฏิเสธเลยนะลูกหมา...”
พันลี้หัวเราะชอบใจ
ก่อนจะยกตัวขึ้นจากการทาบทับบนร่างเล็ก
เขาทิ้งตัวนั่งลงข้างกายคนรักแล้วใช้มือจับประคองหัวทุยให้ยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อสอดหมอนหนุนให้อีกใบ
เมื่อใกล้ใจหนุนหมอนถึงสองใบศีรษะจึงอยู่ในระดับที่พอดี
พันลี้หยัดกายลุกคุกเข่าแล้วขึ้นคร่อมทับบนร่างเล็ก
เขาหลุบตามองคนตัวเล็กที่นอนอยู่ตรงระหว่างขา
เพราะหัวเข่าทั้งสองข้างตั้งขนาบข้างกับช่วงหน้าอกของใกล้ใจ แขนเรียวทั้งสองข้างจึงวาดโอบรอบท่อนขาเขาไว้
ใกล้ใจเม้มริมฝีปากขณะจ้องมองตัวตนของเขาที่ตั้งผงาดอยู่เบื้องหน้าเจ้าตัว
พันลี้ที่คุกเข่าแล้วเหยียดตัวตรง ค่อยๆ
โน้มตัวลงเพื่อกดจมูกหอมหัวให้กำลังใจคนเก่ง ก่อนจะหยัดกายขึ้นเหมือนเดิม
“พร้อมไหมคะ?”
“อื้อ...”
พันลี้กัดริมฝีปากเล็กน้อยอย่างมันเขี้ยวคนตัวเล็ก
มือหนาเคลื่อนมากอบกุมแก่นกายที่ตั้งชูชันแล้วเริ่มรูดรั้งช้าๆ
เมื่อกลางลำตัวแข็งขืนมากกว่าเดิมแล้วพันลี้จึงเอาส่วนปลายไปแตะที่ริมฝีปากบางเบาๆ
เพื่อส่งสัญญาณให้เปิดทาง
ทันทีที่ริมฝีปากเล็กอ้าออก
พันลี้ก็เริ่มดันตัวตนเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อน
เขาขบกรามแน่นตอนที่แก่นกายโดนริมฝีปากบางรวบดูด
พันลี้หลุดคำรามเสียงดังพลางสบถด่าออกมา...
“อืมมมมมม...”
“…”
“Fuck!”
ความเสียวซ่านที่เกินต้านทานกำลังทำให้พันลี้กลายเป็นคนหยาบคายในสายตาคนรัก
ดวงตาเรียวยาวหลุบมองเจ้าของใบหน้าอ่อนหวานที่ครอบครองตัวตนของเขา
และแขนเรียวทั้งสองข้างที่กอดกระชับท่อนขาให้แน่นขึ้นทำให้รู้ว่า...
“ลี้เริ่มขยับได้แล้วใช่ไหม?”
“...”
คนตัวเล็กที่ช้อนสายตาขึ้นมองเขาพยักหน้าเล็กน้อย
พันลี้ฝังฟันคมลงบนริมฝีปากอย่างแรงแล้วจึงเริ่มขยับโยกสะโพก
แก่นกายที่ขยายใหญ่อย่างเต็มที่ถอนออกจากริมฝีปากเล็กช้าๆ
ก่อนจะถูกดันกลับเข้าไปใหม่ พันลี้ขยับโยกสะโพกอย่างใจเย็น
และพยายามไม่ดันกลางลำตัวเข้าไปในโพรงปากคนรักลึกจนเกินไป
ไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดอันตรายกับใกล้ใจได้
“อะ อื้ออออ...”
ทว่าเสียงร้องอื้อที่คล้ายจะบอกว่าเจ้าตัวก็รู้สึกดีไม่ต่างกันทำให้พันลี้เบาใจขึ้นเยอะ
เขาโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยแล้วเอามือข้างหนึ่งเท้ายันที่หัวเตียงเพื่อช่วยพยุงตัว
ก่อนที่มืออีกข้างจะเคลื่อนมาจับหัวทุยไว้
“อะ อืมมมม...”
เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง
สะโพกสอบจึงเริ่มขยับโยกเร็วขึ้น และเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนแขนเรียวทั้งสองข้างกอดรัดท่อนขาเขาให้แน่นกว่าเดิม
“อื้ออออ...”
“อะ อืมมมม...ใกล้ใจครับ...”
พันลี้เอ่ยเรียกคนรักขณะหลุบตามองแก่นกายของตัวเองที่ชักเข้าและออกจากริมฝีปากบางรัวเร็ว
มือหนาข้างหนึ่งละออกจากหัวทุยแล้วยกขึ้นเสยผมสีบลอนด์ทองที่หล่นลงมาปรกหน้า
พันลี้เงยหน้าขึ้นพลางหลับตาลงก่อนจะสูดอากาศเข้าปอด
เขาขบกรามแน่นขณะเปลี่ยนจังหวะขยับโยกสะโพกให้ช้าลง
ความร้อนรุ่มถูกถอนออกอย่างเชื่องช้าแล้วดันกลับเข้าไปใหม่
สัมผัสร้อนชื้นจากโพรงปากนุ่มทำให้สมองของพันลี้ถูกเผาไหม้จนกลายเป็นจุณ
ดวงตาเรียวยาวหลุบมองคนใต้ร่างอีกครั้ง
เป็นในตอนนี้ที่พันลี้กลับมาขยับโยกสะโพกรัวเร็ว
มือหนาข้างที่ว่างเคลื่อนไปจับที่หัวทุยเหมือนเดิม
เขารู้สึกคอแห้งผากตอนที่ใกล้ใจช้อนสายตาขึ้นมองอย่างยั่วยวน
“...ใกล้ใจ”
“...”
“เดี๋ยวลี้จะเอาให้ตายเลย...”
พันลี้กัดริมฝีปากพลางใช้มือเสยเรือนผมสีน้ำตาลที่เปียกชื้นขึ้น
เขาอยากก้มลงไปหอมหน้าผากมนมาก ทว่าพันลี้ยังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้
เขายังคงขยับโยกสะโพกด้วยจังหวะเร็วแรงเหมือนอย่างเคย
ทว่าพันลี้ทำอย่างนั้นไปได้สักพักก็เริ่มมีสัญญาณบางอย่างก่อตัวขึ้น
เขาจึงเร่งจังหวะขยับโยกสะโพกให้เร็วแรงมากกว่าเดิม
หรือที่เรียกกันว่า...
ซอยสะโพกถี่ๆ
“อะ อืมมมม...เมียครับ”
“อื้ออออ...”
และเป็นในตอนนี้ที่พันลี้กระชากลมหายใจเข้าปอดอย่างแรงพลางถอนแก่นกายออกจากริมฝีปากบางเพราะใกล้จะปลดปล่อย...
“ใกล้ปล่อยลี้ก่อนค่ะ...”
พันลี้เอ่ยอย่างเร่งรีบพลางเคลื่อนมือมากอบกุมที่แก่นกายของตัวเองไว้
เพราะเขาไม่อยากปล่อยน้ำรักในปากของคนรัก พันลี้จึงจะใช้มือช่วยตัวเองให้เสร็จ
แต่เขาไม่สามารถช่วยให้ตัวเองเสร็จสมอารมณ์หมายตรงหน้าอีกฝ่ายได้
เพราะของเหลวสีขุ่นอาจจะกระเด็นเลอะใบหน้าอ่อนหวานได้
ทว่าคนตัวเล็กไม่ยอมคลายวงแขนออกจากท่อนขาของเขา
พันลี้จึงต้องใช้มือสาวแก่นกายตัวเองไปพลางๆ เพื่อรอเจ้าตัวปล่อยให้เป็นอิสระ
“ไม่ต้องไปทำที่อื่น...”
“...”
“พันลี้ทำตรงนี้แหละ”
พันลี้กลืนน้ำลายลงคอเมื่อใบหน้าอ่อนหวานเลื่อนเข้ามาใกล้แก่นกายเขา
ริมฝีปากสีแดงระเรื่ออ้าออกเล็กน้อยก่อนจะส่งเรียวลิ้นออกมาสัมผัสที่ส่วนปลาย
“ใกล้ใจ เกินไปว่ะ...”
พันลี้พูดพลางใช้มือสาวความร้อนรุ่มรัวเร็ว
เขาขบกรามแน่นเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะปลดปล่อยเต็มที
และเมื่อคนตัวเล็กช้อนสายตาขึ้นมองกัน
พันลี้ก็เกร็งกระตุกร่างแล้วปลดปล่อยออกมา...
“อะ อืมม...อ๊าาาาา...”
“อื้อออ...”
พันลี้หลุบตามองของเหลวสีขุ่นที่เลอะอยู่บนเรียวลิ้นและริมฝีปากบาง
ใกล้ใจเม้มริมฝีปากแล้วกลืนกินน้ำรักของเขาไปจนหมดสิ้น
พันลี้หายใจเหนื่อยหอบขณะสบตากับเจ้าของรอยยิ้มอ่อนหวาน
“ขอบคุณนะคะ...”
ใกล้ใจไม่ได้ตอบอะไร
เจ้าตัวอมยิ้มก่อนจะกลืนกินตัวตนของเขาอีกครั้ง
พันลี้อ้าปากออกเล็กน้อยเพื่อโกยอากาศเข้าปอด ใกล้ใจใช้ริมฝีปากรวบดูดตัวตนของเขาจนรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
พันลี้เกร็งกระตุกร่างแล้วปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
“อะ อืมม...อ๊าาาาา...”
ตอนนี้ในหัวของพันลี้มีแต่คำว่า...
ที่สุดเลยว่ะคุณ...
พันลี้มองหน้าอกของตัวเองที่สะท้อนขึ้นลงเร็วแรงพลางเลื่อนมือไปลูบที่ข้างแก้มคนรัก
ใกล้ใจถอนริมฝีปากออกจากแก่นกายของเขาแล้วเอ่ยถามเสียงแผ่ว...
“ที่บอกว่าจะ ‘เอา’ กันให้ตาย...”
“...”
“พันลี้พูดจริงไหม?”
ถามพลางกัดริมฝีปากน้อยๆ
คนโดนถามหลุดหัวเราะร่า
ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างกายคนรัก
พันลี้เอนกายพิงหัวเตียงแล้ววาดแขนรั้งร่างบางให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับบนตัก
ท่อนแขนหนาข้างหนึ่งวาดโอบรอบเอวบางไว้
ส่วนมืออีกข้างยกขึ้นมาเสยเรือนผมสีน้ำตาลที่เปียกชื้นให้เผยเห็นหน้าผากมน
ตอนนี้พันลี้กดจมูกหอมหน้าผากมนได้สมใจแล้ว
ใกล้ใจวาดแขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอพลางจ้องมองเขาด้วยสายตาดุๆ
พันลี้อมยิ้มก่อนจะเอาหน้าผากของตัวเองวางทาบบนหน้าผากคนรัก
“ลี้ปากดีไปอย่างนั้นแหละค่ะ...”
“…”
“ลี้จะเอาคุณใกล้ให้ตายได้ยังไง”
“...”
“เพราะถ้าคุณใกล้เป็นอะไรขึ้นมา...”
“...”
“ลี้จะอยู่ได้ยังไง”
พูดพลางกดจูบที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ
ใกล้ใจอมยิ้มอย่างพอใจ ก่อนเอ่ย
“งั้นใกล้ก็พอให้อภัยได้...”
กลับไปต่อกันที่ dek d ด้วยนะคับๆ มีต่ออีกนิดๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น